COMMENTARIUM 211

recensentur, et in veteri Vulgata Latina editione habentur, pro sacris et canonicis suscipiendi sunt. Eos vero Ecclesia pro sa- cris et canonicis habet, non ideo quia sola humaría industria concinnati, sua deinde auctoritate sint approbati; nec ideo dum- taxat, quod revelationem sine errore contineant: sed propte- rea quod Spiritu Saneto inspirante conscripti Deum habeant au- ctorem, atque ut tales ipsi Ecclesiae traditi sunt.

Igitur inspirationem divinarum Scripturarum illi pervertunt, qui dicunt libros quidem sacros humana industria fuisse con- scriptos, divinam tamen auctoritatem adeptos quod Ecclesia il- los deinceps probaverit, et in Canonem librorum sacrorum in- tulerit; qua in sententia inspiratio divina sacrorum librorum prorsus destruitur, cum Ecclesia efficere non possit ut Dei ver- bum et eloquium sit quod numquam fuit.

Similiter divinum inspirationis conceptum perverterent illi qui affirmarent, libros humana prorsus industria conscriptos divinos evadere posse, si Spiritus Sanctus testetur nullum in illis errorem contineri; etenim eiusmodi testimonium utique nos certiores efficeret de qualibet ab erroribus immunitate, non autem de divina inspiratione quae plane abfuit.

Pervertunt etiam illi qui divinam inspirationem ad simpli- cem Dei adsistentiam limitant, qua scriptores sacri ab erroribus immunes fuerunt. Hac enim in hypothesi Spiritus Sanctus ita agiographis adstitisset, sicut aut Patribus in Conciliis oecume- nicis congregatis, aut Romanis Pontificibus aliquid de fide defi- nientibus adsistit. In qua pariter sententia inspirationis conce- ptus pessumdatur, cum haec adsistentia unam inducat ab er- roribus immunitatem, non autem indicet Spiritus Sancti sugge- stionem directionemque ut auctor scribat quae velit Deus. Ad- sistentia enim illa mere negativa est, cum Deus nihil inspiret aut suggérât, sed unice in iis scribendis quae aliunde cognovit scriptorem ab errore praeservat. Hi quapropter auctores con- fundunt inspirationis cum infallibilitatis conceptu. Cuius tamen sententiae, praeter alios, fuit etiam doctissimus Calmet. (Cf. Ubal- di Introd. in Script. Vol. II. 26).

Illi quoque pervertunt qui directionem quamdam Spiritus Sancti concomitantem quidem admittunt, attamen si necessitas postulet; quo in conceptu nec universi Sacrae Scripturae libri inspirati dicendi sunt, neque patescit quaenam partes fuerint in- spiratae, cum plerumque nesciamus quibus in locis necessaria