COMMENTARIUM 213

uva, aut carentia inspirationis quoad aliquos libros, aut librorum partes penitus excludatur (a).

Exinde vero nemo inferat, sub eiusmodi paragrapho illos etiam comprehendi, qui negarent omnes prorsus et singulas Sa- crarum Scripturarum res atque sententias sub divina inspira- tione scriptas fuisse: id enim difficillimae probationi subiaceret; atque exemplo sit computatio Hebraeorum qui in Aegyptum cum Iacob commigrati sunt, quos quidem Stephanus Actor. VII. ii septuaginta quinque fuisse dixit: Mittens autem Ioseph,

accersivit Iacob Patrem suum, et omnem cognationem suam in animabus septuaginta quinque ; Moyses e contra scripserat septuaginta fuisse. Omnes animae domus Iacob, quae ingressae sunt in Aegyptum, fuere septuaginta. Quod confirmatum legi- mus in Deuteronomio. In septuaginta animabus descenderent Patres tui in Aegyptum. (X. 22). Impossibile autem est ut Spi- ritus Sanctus u t rumque numerum inspiraverit.

Sed 3° in hac paragrapho prohibentur quoque libri qui data, opera Ecclesiasticam Hierarchiam aut statum clericalem vel religiosum probris afficiunt.

Qua in legis dispositione advertendum est, sermonem non esse de iis libris, quibus negatur existentia vel Ecclesiasticae Hierarchiae vel aliorum ordinum maiorum et minorum, aut perfectio status religiosi; hi enim haeretici, saltem quoad priora capita essent, et sub Capite I o comprehenderentur; contradice- rent enim iis quae sess. XXIII Canonibus II et VI Concilium Tridentinum definivit: Si quis dixerit: praeter Sacerdotium non esse in Ecclesia catholica alios ordines et maiores et minores, per quos veluti per gradus quosdam in Sacerdotium tendatur; anathema sit. Si quis dixerit, in Ecclesia Catholica non esse Hierarchiam divina ordinatione institutam, quae constat ex Episcopis, praesbyteris et ministris; anathema sit.

Illi ergo Scriptores plectuntur qui has institutiones probris,

(a) Profecto inspirare, iuxta vim nominis, idem est ac spirare in aliquem; ideoque dicit realem actionem quae ab uno transit in alium; textus paralleli S. Scri- pturae hoc evidenter demonstrant, sicut etiam demonstrant Patres et Ecclesiae sen- tentiae cum de inspiratione locuti sunt. Cum ergo tum Tridentini, tum Vaticani Patres definierint, universos Sacrae Scripturae libros cum omnibus suis partibus esse inspiratas, et idcirco sacros esse et canonicos, necessario in omnibus Sacrae Scripturae libris eorumque partibus haec realis Spiritus Sancti actio est admittenda. Et non intelligimus quomodo eiusmodi definitiones emolliri possint atque extenuari.