222 COMMENTARIUM

(«) Acta S. Sedis, XXYTII, 658.

statuto iussuque, una excepta Constitutione Benedicti XIV Sol- licita et provida, quam sicut adhuc viguit, ita in posterum vigere integram volumus.

Nequit ergo legislatoris voluntas ad alia extendi statuta et iussa, quae ad hanc rem non pertinent:

3° Paragrapho 32 novus Legislator clarissime voluntatem suam manifestat, dum sancit, ea quae ad Causas Beatificatio- num et Canonizationum Servorum Dei utcumque pertinent, absque beneplacito Congregationis sacris ritibus tuendis prae- positae publicari non debere. Huius ergo Congregationis iura, et ea quae pertinent ad causas Servorum Dei sarta tectaque servari voluit.

4° Quid! quod de novis revelationibus, visionibus, prophe- tiis, miraculis unice loquatur; ea vero quae ad Servorum Dei causas pertinent, vel antiqua sint, vel esse possint? Neque ali- quo probari potest argumento, Leonem XIII loqui de novis ap- paritionibus, aliisque charismatibus quae Servi illi Dei, quorum causa penes S. Rituum Congregationem agitur, ediderint.

5° Demum, eodem sensu hoc in paragraphi membro vox novas sumenda est ac in sequenti membro novas devotiones; sed nemo negaturus erit novas devotiones illas esse, quae antea in usu non fuerunt; ergo eodem sensu erit vox eadem appli- canda iis omnibus de quibus in membro praecedenti.

Qua de causa dicendus est summus Pontifex per eiusmodi statutum compescere voluisse effraenem illam supernaturalia quaelibet, sive vera, sive quae vera creduntur, publicandi ve- saniam; ex quo contingit ut catholicae religionis hostes r isum et contemptum in supernaturalia etiam exploratissima conge- rant; ecclesiastica autem auctoritas saepe compellatur ad eius- modi vel compescenda vel aperte condemnanda, ut patet ex iis quae Suprema Inquisitio egit contra Secretum, quod Mela- nia e Calvat traditum a B. V. Maria perhibebatur in monte de la Salette die 19 Septembris 1846, cuius exemplaria suppressit, tum ex iis quae egit contra visiones, revelationes, et prophetias quas contingere undique divulgabatur apud Paroeciam de Loigny in Dioecesi Carnutensi, quas Supremi Inquisitores in decreto lato die 15 Aprilis 1895 vocant incredibilia deliro- menta {a), et quarum auctores et complices excommunicatione