262 ADI AGEN.

Neque desunt, iuxta oratorem, causae cur matrimonium se consummasse Aloysius tanta pervicacia contendat. Ante matrimonium immodicos in obscoena sumptus fecerat; inter- dictio igitur bonorum illi imminebat : quam ut effugeret, ma- trimonium elegit. Postquam matrimonium per civilem po- testatem diremptum est, revera illi negotiis gerendis inter- dictum fuit, testis Iulia Griraud.

Iudicio vero advocati, si Aloysius affirmat suum matri- monium consummatum fuisse, hoc ea tantum mente dixit ut detegeret impotentiam coeundi, quae necessarium effectum est eiusdem adolescentiae vitiorum.

Demum orator descendens ad causas dispensandi, notat has in themate clarissimas inveniri. Aloysius enim aere alieno obrutus et a creditoribus compulsus, non ex arbitrio suo, ma- trimonii vinculo sese obstrinxit.

Accedit quod benevolentia inter coniuges reconciliari nullo pacto potest ; eoque magis quod civile vinculum per divor- tium solutum est. Curia adiacensis testatur « aucun espoir de rapprochemeut entre les époux ne peut pas exister ».

Infelix uxor denique optimis licet moribus imbuta, in- numeris incontinentiae periculis, nisi rursus denubat, obie- ctatur.

ANIMADVERSIONES DEFENSORIS s. VINCULI. Vicissim vero Vinculi defensor ex officio, praemissa factorum narratione, docet methapnysice esse impossibile sive quod Aloysius Au- reliam duxit nactus tantum opportunitatem ut, alimonio v i - tiorum eius novam pecuniae summam a patre obtineret ; sive quod in themate matrimonium inconsummatum mansit. Et in primis ad probandam liberam Aloysii voluntatem contra- hendi, multa testimonia refert, quae, iuxta oratorem, vel obiter vel ullo modo innuunt ad praetensam coactionem.

Sed melius quam alii testes, iuxta Defensorem, verum deponit praefatus Henricus De Giovanni, qui exploratis Aloy- sii, Aureliae eorumque parentum animis, nuptias conciliavit. Iam vero quaestionem : « Assistiez-vous au mariage ? Avez- vous remarqué soit à la mairie, soit à l'église, quelque chose