COMMENTARIUM 291

possint, sed unice ob defectum legitimae facultatis a Superioribus ecclesiasticis impertiendae. Hi autem iure suo utuntur, cum ad ipsos pertineat ea cognoscere quae a fidelibus in pietatis usum assumuntur ; an scilicet reapse pia sint, et conformia receptis in Ecclesia dogmatibus, veritati historicae, communi Ecclesiae et fidelium sensui etc.

Neque refert quod non in publicum, sed in privatum usum publicatae et adscita e fuerint; etenim publicatio etiam hac de causa interdicitur; et quidem sapienter; etenim a periculis spi- ritualibus quae novae devotiones inducere possunt, sive publice sive private cavere debemus ; difficile deinde est ut quae semel publicata sunt ita privata consistant, ut etiam in usum publicum a, plerisque non idoneis peritisque Ecclesiarum rectoribus non assumantur . Solent demum plerique tanta vesania erga aliquas devotiones abripi ut putent vel iis solummodo vitam aeternam esse consecuturos, quamvis de cetero divinorum mandatorum observantiam posthabeant, aut saltem non esse consecuturos sine illis (a).

Novimus qua de causa plures devotiones a Suprema S. Of- ficii Congregatione reprobatas fuisse ; atque exemplo sint titulus amici Saeratissimi Cordis Iesu Sancto Iosepho tributus ; item titulus tributus B. M. Virgini Nostrae Dominae Saeratissimi Cordis eo sensu quod imperium super Filium suum exerceat, quod pie asseri nequit, inquit Suprema Inquisitio in epistola diei 23 Februarii 1875 ad Episcopum Presmiliensem Latinorum in Galitia {b) ; emblemata SS. Cordis Iesu in Eucharistia ex de-

(a) Factum narrabo. Novi hominem, qui dimissa uxore -sua legitima, quam coram Ecclesia tantum duxerat, cum in aliud oppidulum sese contulisset, aliam coram magistratu civili duxit, deceptis puellae parentibus, quibus Sindici testimo- nialibus litteris affirmabat se liberum omnino esse quocumque matrimonii vinculo. Cum ego in eo oppidulo, in quo nullus erat Sacerdos, per aliquot dies commoratus ïuissem, atque Episcopus universas facultates quae mihi concedere poterat conces- sisset, curavi scandalum illud removere, praesertim quod esset unicum. Quare ac- eito homine, ei persuadere conatus sum ut concubinam dimittere!, et legitimam uxorem ad se revocaret. Inter alia ei dicebam: Quidquid sit, tu in statu damnatio- nis es, et si Deus ad suum tribunal erit te vocaiurus, et concubinam dimittes, et in infernum proiiceris. Nequaquam, respondit mihi, non ita erit ut tu dicis; ego enim quotidie recito cuidam Sancto (nominis oblitus sum) tot Pater, Ave et Gloria, cum quibus ego veniam quorumlibet peccatorum obtinebo, et salvus certe ero. Et adhuc in concubinatu vivit.

(b) Acta S. Sedis, VIII, 361.