297. De sancto Frigdiano.

1. O germen Jesse virgula,
Digne hymnorum vocibus,
Qui Frigdianum praesulem
Dedisti lucem civibus.

2. Canamus laetis vocibus.
Quae plebi zelans gloriam
Iste regis progenitus
Peregerit in Tuscia.

3. Hic lapidem in humeris
Cum clericis imposuit,
Quem nulla ars artificis
Unquam movere potuit.

4. Vaccarum par indomitum
Ad plaustrum jussit jungere,
Et lapidem impositum
Coeperunt recte trahere.

5. Lucense quondam temporum
Multos cum satis hominum,
Sed flumen ruris diluens
Ad maris traxit barathrum.

6. Quod sacer hic considerans,
Parvum accepit rastulum,
Orato Jesu lacrimans
Flumen duxit innoxium.

7. Signa hic egit plurima,
Construxit multa limina,
Semper instabat coelitus
Assiduus vigiliis.

8. Hic prudens, mitis, sobrius,
Sancta dum finit opera,
Cum meritorum fructibus
Ad coeli scandit sidera.

9. Hoc tua da canentibus
Canonicorum coetui,
Tu eos fove precibus
Coelique bonis perfrui.

10. Sit patri laus ingenito,
Honorque nato sit laudis
Simulque sit paraclito
In saeculorum saeculis.