SORANA 307

Se 1 Deo vìndice, anteactis duris temporibus, miserrime tru- cidatus interiit.

Addi posset, urget patronus, decreta Sacrae Visitationis illius Episcopi Sisto y Brit to, ad cuius testimonium, Ar- chipresbyter ad praeeminentiam ostendendam confugit. Quae decreta, iuxta advocatum, miram inter Parochos paritatem constituunt inter quos functiones tum paroeciales, tum non paroeciales, tum etiam onera alterna vice distribuuntur. Sed Abbas, notat advocatus, S. O. C. obsequentissimus Ar- chipresbytero aliquam honoris praeeminentiam ultro concedit: sinit enim, ut diebus solemnioribus per illum sacrum cele- bretur cum cantu. At observat in Episcopi decreto nullo pacto praefiniri, quot sint dies isti solemniores, quibus sa- crum ab Archipresbytero canendum. At istud decretum Ar- chipresbytero concedit, ut omnes ordinet functiones, quae communi in Ecclesia fiunt ; et hoc nimis grave advocato videtur, et duplex secumferre incommodum.

Primum scilicet, quod nisi dies solemniores exacte prae- finiantur, Archipresbyter privilegium plus aequo extendere potest. Alterum vero, quod si omnes functiones, non stricte parochiales ab Archipresbytero ordinantur, Abbati quoad istas functiones, omnis auctoritas adinleretur. Et tamen, quum ille sit Parochus, usque ac Archipresbyter, ius habet parochianorum pietatem, publicis precibus fovendi. Quin etiam quum permultae Gallinarie adventiciae functiones oc- currant, pro quibus merces a fidelibus rependi solet, caven- dum esset ne Archipresbyter, qui illas ordinat, mercedem, excluso Abbate, sibi in totum addiceret. Petit igitur advo- catus, Abbatis nomine, ut dies solemniores praeficiantur, in quibus sacrum ab Archipresbytero solemniter litandum est. Quoad reliquas functiones implorat ut decernatur, eas, per vices hebdomadum vel mensium, nunc ab Abbate, nunc ab Archipresbytero ordinandas et celebrandas esse.

DEFENSIO EPISCOPI. E X adversa parte seu favore Episco- palis decreti praeter ea quae ab eodem Episcopo hodie de- ducta sunt et in folio praeteritae actionis allegata fuerunt»