310. De sancto Gisleno.
Ad Vesperas.

1. Nos afflictos aestu vel pluvia
Sua dies urget malitia,
Tu, spes nostra, confessor inclite,
Redde munus quietis perditae.

2. Hymnos tibi canimus vesperos,
Aurem praebens exaudi miseros,
Vinctos educ de inter inferos,
Tuos tecum deduc ad superos.

3. Sol diurnus vergit ad vesperum,
Rogamus te semel et iterum,
Deprecare communem Dominam,
Ut det nobis felicem terminum.

4. Dic, Gislene, verbum intrepidum,
Ut det nobis post mare turbidum
Portum plena quiete placidum,
Fontem boni visere lucidum.

5. Fons est pater, fons patris genitus,
Fons vitalis amborum spiritus,
In quo nostra salus est omnium,
Cui laus sit, honor, imperium.