313. De sancto Gordiano.

1. Sempiterne dominator,

Christe, mundi conditor,
Amans tuo persistentes

in agone milites,
Confortasti Gordianum,

agonistam maximum.
2. Qui praeclara stirpe cretus,

nempe miles aulicus
Atque gerens Juliani

vicem regis impii,
Eminebat praepollenti

dignitate saeculi.
3. Tunc instructus fide tua

per devota pectora,
Parvipendens temporalis

almitatem Caesaris,
Est secutus te coelestem

prompta mente principem.

4. Jam tyranni blandimenta,

saeva spernens verbera,
Et festinans per tormenta

ad coelorum dindima,
Caput suum sicut ovis

pro te dedit jugulis.
5. Coniunxisti cui fortem

Epimachum militem,
Carnificum qui flagella

contemnebat plurima
Et per poenas ad supernam

properabat regiam.
6. Quorum festa celebrantes

te rogamus supplices,
Ut juvamen nos eorum

sentiamus sedulum,
Quos precari non cessamus

submissivis precibus.

7. Hoc concede, pater summe,
patris hoc et unice
Nate dignans condonare,
sancto juncto pneumate
Nunc et semper nobis tuam
dona clemens gratiam.