C O M M E N T A R I U M 327

Ex hucusque dissertis lectores colligant I o . approbandae publicationis Indulgentiarum auctoritate numquam Episcopos a S. Sede Apostolica privatos fuisse.

2°. Neque posse privari, nisi aliquo in casu ad tempus et in poenam; cum enim Indulgentiae aut Christi fidelibus con- cedantur, aut precibus Sacris Imaginibus aliisque obiectis quae devotionem excitent promoveantque, copulentur; haec vero in quibuslibet Dioecesibus reperiantur, necessarium omnino est, ut Episcopi hac super re vigilantiam exerceant, ne falsae, ne apochryphae, ne exageratae Indulgentiae promulgentur; iis au- tem quae necessaria sunt Episcopis, ut officio suo rite in bonum subditorum et Ecclesiae fungantur, numquam privari possunt, aut aliquando eos Apostolica Sedes perpetuo priva vit.

3°. Omnia hinc decreta quae praecedunt decretum anni 1858, copulative, non privative intelligenda sunt; ita ut potestas con- cedendi publicationem Indulgentiarum tum Episcopis, tum In- quisitoribus competeret; postea vero tum S. Congregationi In- dulgentiarum, tum Episcopis.

4°. Ad postremum decretum ferendum, Romanum Pontifi- cem Pium IX vel negligentia vel incuria Episcoporum com- pulsimi fuisse, qui circa publicationem Indulgentiarum non sat vigiles essent; eo tamen unum cautum fuisse, ne scilicet Episcopi Indulgentias, quarum publicatio a S. C. Indulgentia- rum nondum approbata esset, publicari permitterent; quod iuste et legitime cautum est; antequam enim Indulgentiarum publi- cationem permittant, undequaque certi debent esse Episcopi de illarum authenticitate. Fraudes autem admissae, fidelium deceptiones, Episcoporum querelae, Religionis nostrae Sanctis- simae hostium derisiones decreto illi causam dedere.

pag. 67 scripsere, in moderno iure pro Indulgentiarum publicatione satis esse unam Episcopi auctoritatem: E vuol dire che prima, per la publicazione di questi libri era necessaria la venia delia S. Congr. delle Indulgenze; ora basta quella del Vescovo: Sed haec scripsere antequam decretum S. C. Indicis prodiret; hinc data occasione citatam sententiam erunt revocami! Quamvis, ut verum dicamus, nullimode neces- sarium erat novum decretum rei definiendae causa. Cum enim Leo XIII nullam novam competentem auctoritatem determinaverit, sed simpliciter edixerit: absque competentis auctoritatis licentia, pronum erat inferre, hanc competentem auctoritatem eamdem esse quae in antiquo iure. Idque eo vel magis quod § 19, in qua de Lita- niis agitur, quae sine auctoritate Congregationis SS. Rituum antea publicari non poterant, expressis verbis antiquo iuri derogat, atque earum revisionem et approba- tionem unis committit Episcopis.