329. De sancto Hieronymo.
In 2. Vesperis.

1. Pange, lingua, gloriosi
Doctoris praeconium,

Actis, verbo pretiosi,
Venerantis Dominum,

Et exaltent am orosi
Celebrem Hieronymum.

2. Literas, linguas, elementa

Fere novit omnium,
Sed frequentius commenta

Perorans gentilium,
Caesus liquit documenta

Amplius similium.
3. Sese totus segregavit

In opus dominicum,
Se divinae mancipavit

Legi, quaerens unicum
Dei verbum, sic lustravit

Iter evangelicum.
4. Irroratus coeli rore

Fructum multum contulit,
Suo legem eum labore

Priscam vere transtulit,
Novam et eodem more

Sub latino rerulit.

5. Inclitus interpres verus

Nedum sacrae paginae,
Fecit plura, quibus clerus

Fulget cum indagine,
Brevis semper et sincerus

Clara de propaginc.
6. Lucens ardensque lucerna,

Fecit nam, quod docuit,
Moram sedulus pincerna

Universis profuit,
Obit docens ad superna

Migrans, nulli nocuit.
7. Talis, tantus, doctor sancte,

Divis in oraculis,
In decessu post et ante

Stupendis miraculis
Late clares Deo dante,

Nos emunda maculis.
8. Hostis fremis vitiorum,

Fidei propagulum,
Flagellum haereticorum,

Moestis es umbraculum
Semper virgo, norma morum,

Pede terens zabulum.

9. Sit jucunda, sit decora
Summi trino nomini

Laus perennis omni hora,
Cujus dono Domini

Tam praeclara, sic sonora
Fulget laus Hieronymi.