DIVISIO ET EXPOSITIO TEXTUS.

A. Quaeritur autem et hoc intelligibilium, etc.

In hoc capitulo determinat quamdam dubitationem quae ex praedictis oriri posset, et maxime ex eo quod dictum est in praecedenti capite. Cum enim dictum est, quod inferiores non participant dona superiorum, videtur quod inferiores nullo modo haberent sapientiam vel charitatem a qua nominantur superiores virtutes sive ordines, quod falsum est : et quod inferiores aliquo modo non pos-

qui apud nos sunt, viros Deoque amicissimos ; cum tamen arcanus ille Dei principatus superessentialiter omnibus emineat, ut supra omnia locatus,nihilque illi proprie atque ex tuto simile in rebus vel esse, vel nominari possit ; verumtamen quaecumque seu spiritalium seu rationalium creaturarum ad ejus unionem, quantum valet, integre conversa fuerit, et ad divinas ejus illustrationes, quoad potest, indesinenter intenderit, quod pro virili, si dictu fas est, Deum imitetur, divino quoque nomine conctecoratur.

sent nominari nominibus superiorum, cujus contrarium invenimus in Scripturis. Ad removendam hanc dubitationem movet quamdam quaestionem de verbis Malach. II, 7, qui vocat sacerdotem Angelum, cum tamen ordo Angelorum sit supra ordinem sacerdotum nostrae hierarchiae.

Dividitur autem haec pars in tres. In prima movet quaestionem. In secunda solvit,ibi (B),Est autem non contraria,etc. In tertia solutionem confirmat,ibi (C), Invenies autem, etc.

Littera sic legatur : Determinavimus praedictam quaestionem. Autem sed et, id est, etiam hoc quaeritur ab intuentibus studiose, id est, a studiosis inspectoribus eloquiorum sacrorum intelligibilium , id est, quae intelligere debemus. Enim, id est, quia si ultima, id est, inferiora non sunt participantia, id est, participativa universitatum, id est, universalium illuminationum vel virtutum excelsiorum , id est, superiorum essentiarum, ob quam causam summus sacerdos secundum nos, id est, in nostra hierarchia quae est inferior, Angelus nominatur abeloquiis (Malach. III,l). Angelus Domini omnipotentisi

B. Est autem non contraria. Hic solvit hanc dubitationem, et circa hoc statuit duo. Primo enim ponit principia per quae venatur solutionem. Secundo adaptat ad quaestionem, ibi, Nihil ergo, etc.

Est ergo solutio, quod ea quae sunt in superioribus universaliter, sunt in inferioribus, sed particulariter, et ideo possunt inferiora aliquo modo nominari ab his quae sunt superiorum.