342 COMMENTARIUM

phis atque editoribus, prout illae habentur in Breviariis, Missa- libus, Pontificalibus ac Ritualibus imprimi possunt ac publicari, ceterae omnes edi et publicari nequeunt sine revisione et ap- probatione Ordinarii locorum.

Nulla ergo necessitate post Const. Officiorum ac munerum obstringuntur typographi editoresque recurrendi ad S. Congre- gationem Rituum, neque pro vetustis Litaniis commemoratis, neque pro novis; non pro vetustis, cum licentia eas fideliter im- primendi et publicandi instructi sint a Leone XIII in praesenti paragrapho, non pro novis, cum satis sit una Episcoporum re- visio et approbatio.

Quaestionem quae naturaliter ex verbis legis exurgit decli- nare nolumus.

Putare possent Episcopi, ex quo concessa sibi fuerit facul- tas revisionis et approbationis aliarum Litaniarum, fuisse etiam concssam facultatem illas in publicum fidelium usum adsci- scendi. Hoc tamen falso décernèrent; lata enim a Leone XIII lex unam revisionem et approbationem aliarum Litaniarum complectitur, non alia quae ad cultum liturgicum referuntur; qua de causa et nunc , ut prius, pro recitandis aliis Litaniis in publicis Ecclesiis requiritur auctoritas S. Congregationis Rituum.

Utrumque sed vero evidentissime constat ex Decreto S. Of- ficii 18 Aprilis 1860: De Litaniis edendis; scilicet:

« Litaniae omnes, praeter antiquissimas et communes, quae « in Breviariis, Missalibus, Pontificalibus continentur, et praeter « Litanias de B. M. V. quae in Aede Lauretana decantari so- « lent, non edantur sine revisione et approbatione Ordinarii; nec « publice in Ecclesiis, publicis Oratoriis et processionibus reci- « tentur, absque licentia et approbatione S. Rituum Congrega- « tionis » (a). Quo in Decreto revisio quidem et approbatio Epi- scopis asseritur, at concessio liturgica uni Sacrae Rituum Con- gregationi.

Nemo tamen prohibetur quominus post revisionem et ap- probationem Episcopi, eiusmodi Litanias private recitet, cum sin minus non conciperetur ad quid illas Episcopus approbasse t

58. Hac in paragrapho 20 sermo est de libris aut libellis, precum; lege ergo eximuntur folia et scripta, quae librorum aut libellorum nomine minime veniunt.

(a) Acta S. Sedis XXVIII, 67.