PARISIEN. 355

Ex hoc infert orator duplex esse recitatae legis obie- ctum. Legislator, nempe sancta synodus I o eos (nupturien- tes) ad sic contrahendum omnino inhabiles reddit: 2° hu- iusmodi contractus irritos et nullos esse decernit. Unde haec lex Tridentina personalis est et localis, quod idem so- nat ac inhabilitans et irritans.

Igitur, ait sacramenti a s sè r to , si dignoscere velimus num decreto Tametsi in celebratione praesentis matrimonii factum sit satis, quaerendum est quid alteruter coniugum, nempe Henrica praestare ad hoc debuerit. Quod facili pa- cto assequimur si videamus an prima tantum praedicti par- te, an solum altera, an demum utraque Henrica obstricta sit. Contingere namque potest ut quis solummodo prima, vel tantum altera, vel utraque ligetur decreti parte : nec omnes eodem modo sed alii duplici, alii simplici, ut ita dicam, funicülo vinciuntur. Videlicet necessitate parochi pro- prii non urgentur qui secundae solummodo decreti Tametsi parti obnoxii sunt.

Quare, observat orator, prima legis pars, utpote inha- bilitans, non omnes, qui in paroecia, ubi lex promulgata est et viget, versantur, afficit, sed eos solummodo qui inibi morantur animo sive perpetuo manendi, sive ad notabile tempus, adeo ut subditi illius parochi dici queant. Ratio est quia lex inhabilitans respicit personam.

Quocirca dicti t'ari solet legem personalem non loco sed subditi ossibus haerere, Benedict. XIV de synod, dioeces, lib. 13, cap. 1. Cui nedum consequitur ut peregrini non teneantur personali lege vigente non in domicilii sed in loco transitus; verum etiam, ut peregrini versa vice ligentur, nisi animo non redeundi a patria discesserint, personalibus patriae legibus, etsi ad loca, sine animo ibi figendi sedem, divertant ubi illae minime vigent. Quod in ceteris persona- libus legibus etiam in Tridentina servatur, Benedictus XIV instruct. 33, n. 9.

Unde, arguit defensor, cum ea sit inhabilitantis seu per- sonalis legis natura : planum est Henricam in praesenti con-