366 ABELLINEN.

Ad I. dubium : negative mihi respondendum esse vi- detur.

Profecto, extra controversiam est, metum reverentialem irritare posse matrimonium ; limitant tamen DD. « dum- modo minae aut verbera aut alius metus gravis illis adiun- gatur » Sánchez, I. IV, disp. VI, n. 7, aut saltem, ut addit idem Doctor I. c. n. 14, filius timeat « probabiliter diutur- nam fore indignationem et semper habiturum... patrem valde infestum et indignatum, obiecturumque passim illam inobe- dientiam ». Cum Sánchez concordant passim DD. atque ipsa huius S. C. praxis.

Cum autem metus sit factum internum, ita ut nonnisi ex eiusdem externis manifestationibus cognosci possit, hinc generatim ad probandam metus existentiam, recursus fit ad circumstantias quae sive praecesserunt, sive comitatae sunt, sive demum matrimonium sunt sequutae.

Iamvero in casu praesenti, incipiendo a circumstantiis quae matrimonium sequutae sunt, non videtur ex his aliquid concludi posse ad probandam metus existentiam.

Et sane ; 1. investigando ad tramitem Inst. S. C. S. Of- ficii ad Epp. Orientales in causis matrimonialibus : « utrum libenter et sine oppositione ad officia matrimonialia sese ex- hibuerit, an iisdem obstiterit » ; quamvis ex testimonio ipso- rum coniugum atque etiam aliorum testium ex auditu ab iisdem certum sit, mulierem obstitisse matrimonialibus of- ficiis tamen ex earumdem personarum testimonio caussa huius resistentiae in morbo quo mulier laborat est reponenda ; atque huic eidem caussae attribuenda est separatio personalis inde sequuta ceu vir autumat.

2. Praeterea adnotanda est circumstantia, quae difficile cum metu componi posse videtur, mulier enim postquam a marito separata fuit sese subiecit speciali curae, ut sese a vaginismo curaret, ac sic sese aptam redderet ad obeunda matrimonialia officia.

Tandem veniendo ad circumstantias, quae matrimonii ce- lebrationem praecesserunt, ex his concludi certo potest, ma-