370 ABELLINEN.

necesse est ubi assensus cuiusdam requiritur coactionis ma- teria reputatur.. . . Sponsi animus est indagandus ne per t i- morem dicat sibi placere quod odit, ne sequantur exitus, qui de invitis solent nuptiis provenire ». De coactione hic intelligitur quae destruit libertatem actus. Coactus enim tum non est agens primum et principaliter. Si patitur vim non est agens sed patiens ; est instrumentum in manu al- terius agentis, non operatur voluntate sua sed iuxta volun- tatem alterius ; actus emanat a vi et voluntate alterius ex- trinseci agentis. Vis vero moralis est attractio voluntatis, sed non est ipsa voluntas quae trahit ad se obiectum vo- litum ab alio subiecto quod vere cupit unire obiecto volito voluntatem alicuius. Metus vero respicit malum imminens sibi non aliis. Sed metus reverentialis respicit leve malum imminens superiori puta dolorem cordis, puta spretum com- mendati. Hinc in iure nec mentio aliqua est de metu reve- rentiali ; S. Alphonsus doctor Ecclesiae de metu reveren- tiali tractans scribit : « Est quo quis veretur resistere ei, cui subest ». Plurimi cum divo Alphonso, inter quos Sán- chez cum aliis quos ipse citat, opinantur quod metus reve- rentialis matrimonium non solvit. Hoc habetur in Iure (In- terpositus Cap. de trans, probare oportet talem metum suae salutis periculum fuisse vel cruciatus) et contingat. Pontius addit quod metus reverentialis potest dici gravis si adsunt minae gravis mali, et mìnans suo crudeli animo certe re- ducere potest et vult ad actum suas minas. Unde idem Pon- tius concludit quod purus metus reverentialis sine apprehen- sione alterius mali gravis, non est metus, sed quaedam erubescentia quae non dimanat ab extrinseco, sed potius ab intrinseco.

Divus Thomas affert rationes unde nullitas matrimonii coacti a metu gravis mali resultat et unde validitas matri- monii in metu reverentiali confirmatur. Ipse enim ait « vin- culum matrimoniale est perpetuum, unde illud quod perpe- tu i t a s repugnat matrimonium tollit ; metus autem qui cadit in virum constantem, qui solummodo dici debet gravis, tollit