PARISIEN. 377

Et profecto sententia illa de obiecto intentionis habitandi in totum municipium, non in determinatam parochiam huc usque nonnisi ab uno alterove scriptore et sine solidis ra- tionibus allatis fuit propugnata; ergo notam novitatis vix effugere potest. Praeterea verba intelligenda sunt secundum communem modum loquendi et intelligendi et praxim Ec- clesiae; at « locus » habitationis huc usque a scriptoribus et in praxi Ecclesiae non intelligebatur de municipio , sed de parochia sive de territorio parochiali. Cfr. Instr. Card. Rauscher § 39« Laurin /. c. p. 216, not. 1.

Denique patroni huius novae theoriae ex praxi iudiciali Ecclesiae atque praesertim SS. CC. nullam allegant causam matrimonialem, in qua ex ipsorum opinione sententia lata est. Ex altera parte non paucae disceptationes iudiciales de domicilio in una ex compluribus parochiis eiusdem civitatis (hac ipsa causa Parisiensi Henricae non excepta) nullum habuissent scopum et serium dubium, si intentio generalis manendi perpetuo vel per maiorem anni partem in civitate ad constituendum verum vel quasi-domicilium in hac vel illa determinata parochia sufficeret. Cfr. v. g. caus. Taurin. 12' Dec. 1767 in S. C. C. propositam.

Inde iam facile concluditur principium iuris , quod ad defendendum valorem matrimonii Henricae fuit assumptum, solido fundamento esse destitutum, si agatur de iure con- stituto, non de lege ferenda, ideoque ad definiendam hanc causam non posse inservire.

Quasi-domicilium iuxta advocatum actricis est commo- ratio in parochia cum animo ibidem permanendi per maio- rem anni partem, si nihil inde avocet. Consequenter quasi- domicilium acquiritur duplici elemento sci. facto commora- tionis in parochia et animo ibidem manendi per maiorem anni partem. Quae acquisitio quasi-domicilii locum iam ha- bet primo momento, quo duo illa elementa copulative ve- rificantur. Manifeste igitur errarunt Giraldi, Expos, iur. pont. P. I, sect. 741, app. I, aliique v. g. Bangen, qui praeter duplex illud elementum protractionem actualis com-