3 IITTERAE Sanctissimi D. N. Leonis XIII ad Emum. Cardinalem Vicarium ut exci-
EX S. G. E P I S C . ET REGUL. 57
EX S . C . EPISC. ET REGUL. 59
E X S . C . EPISC. E T REGUL. 61
193 LITTERAE SSmi. Patris Leonis XIII ad Episcopum Assisiensem, occasione quinqua-
2 0 6 EX S . G. E P I S C . ET RECUL.
220 EX S. POENITENTIARIA APOSTOLICA
EX S. C. S. R. U. INQUISITIONIS 225
224 EX S. G. S. R. U. INQUISITIONIS
EX S. C. S. R. U. INQUISITIONIS 225
2 2 6 EX S. C. S. R. U. INQUISITIONIS
EPISTOLA ENCYCLICA Sanctissimi Domini Nostri LEONIS PAPAE XIII.
AD COMMENTARIUM ADDITIONES 303
AD COMMENTARIUM ADDITIONES 505
AD COMMENTARIUM ADDITIONES 307
AD COMMENTARIUM ADDITIONES 509
AD COMMENTARIUM ADDITIONES 311
AD COMMENTARIUM ADDITIONES 513
AD COMMENTARIUM ADDITIONES 315
AD COMMENTARIUM ADDITIONES 517
AD COMMENTARIUM ADDITIONES 519
AD COMMENTARIUM ADDITIONES 521
AD COMMENTARIUM ADDITIONES 323
AD COMMENTARIUM ADDITIONES o25
AD COMMENTARIUM ADDITIONES 327
AD COMMENTARIUM ADDITIONES 529
AD COMMENTARIUM ADDITIONES 334
AU COMMENTARIUM ADDITIONES 553
AD COMMENTARIUM ADDITIONES 555
AD COMMENTARIUM ADDITIONES 537
AD COMMENTARIUM ADDITIONES 359
340 IOSEPHI PENNACCHI, AD COMPENDIUM ADDITIONES
572 EX S. C. S. R. U. INQUISITIONIS
574 EX S. G. S. R. U. INQUISITIONIS
EX S. G. S. R. U. INQUISITIONIS 375
3 7 6 EX S. POENITENTIARIA APOSTOLICA
EX ACTIS CONSISTORIALIBUS 401 Cathedrales Ecclesias Aquinaten., Soran. ac Pontis Curvi invicem per-
m EX SEGRETARIA BREVIUM BREVE, quo indulgentia tercentum dierum conceditur recitantibus subiectam in
420 EX S. C. S. R. U. INQUISITIONIS
EX S. POENITENTIA RIA APOSTOLICA 421
CAESENATEN. SEU RAVENNATEN. 455
CAESENATEN. SEU RAVENNATEN. 455
CAESENATEN. SEU RAVENNATEN. 457
CAESENATEN. SEU RAVENNATEN. 459
CAESENATEN. SEU RAVENNATEN. 461
C A E S E N A T E N . S E U RAVENNATEN. 465
512 EX S. C. NEG. ECCL. EXTRAORD. PRAEPOSITA
518 E X A C T I S CONSISTORIALIBUS
548 EX S. G. S. R. U. INQUISITIONIS
EX S. C. S. R. U. INQUISITIONIS 549
550 EX S. C. S. R. U. INQUISITIONIS
EX S. G. S. R. U. INQUISITIONIS 551
552 EX S. G. S. R. U. INQUISITIONIS
EX S. G. S. R. U. INQUISITIONIS 553
554 EX S. C. S. R. U. INQUISITIONIS
i E X S. POENITENTIARIA APOSTOLICA 5St>
556 EX S. POENITENTIARIA APOSTOLICA
EX S. POENITENTIARIA. APOSTOLICA 537
6 2 6 EX S. G. EPISC. ET REGUL.
EX S. C. S. R. U. INQUISITIONIS 757
758 EX S. G. S. R. U. INQUISITIONIS
EX S. G. S. R. U. INQUISITIONIS 759
EX. S. C. RITUUM 585
DE HEROICA FORTITUDINE.
Nemo profecto est, qui praeclaras Ioannae Antidae res ge- stas huc usque editas attente perpenderit, vel huius causae vo- lumen tantummodo evolverit, cuius in cogitationem caderit eam fortitudine destitutam fuisse: heroica enim haec virtus, una si- mul cum caritate, in omni vita ac moribus illius, ita refulget, ut ex his tantum digna videretur, quae ad coelestium promo- veatur honores. Verum quid aliud fortitudo est, nisi animi vis, quae in aperto et propatulo profertur, quando, iuxta D. Ambrosii sententiam, unusquisque se ipsum vincit, iram continet, nullis illecebris emollitur, non adversis perturbatur, non extollitur secundis? (De Officiis c. 36). Mirabile dictum, in quo doctor~am- plissimus speciem inclusit huius heroidis nostrae, quae nativam sexus imbecillitatem mascularum virtutum usu atque exercitio mirifice corrobora vit! Adest Testis I I , quae veridico sermone sic rem adumbrat: «Ammirabi le altresì si fu la fortezza nella S. d. D., giacché, secondo ci ha rivelato la costante tradizione, essa fu ferma ed irremovibile nell 'adempimento fedele de 'suoi cristiani doveri, dai quali non declinò giammai malgrado le persecuzioni e i mali trattamenti che dai rivoluzionarii ebbe a soffrire, non escluso lo stesso pericolo della vita; ed è un no- torio nel nostro Istituto, che ella non curò la sua vita allorché sì trattò di fare quello che tendeva alla maggior gloria di Dìo ed il bene altrui. Nel quale esercizio di virtù cristiane, secondo insegna la surriferita tradizione, la S. d. D perseverò costante- mente fino alla morte ». Sed explanatius et distinctius res per- pendenda est.
Primum nullis illecebris Dei Famula debilitata est, quae nec parentis, nec fratrum precibus cessit, neque voluptatibus affe- cta est, quinimo persaepe summa fide affirmavit se divinam vocationem omni pacto assecuturam fore. Ita Testis II : « Il pa- dre da sua parte, come altri parenti, ostacolarono la volontà della S. d. D. volendo specialmente il padre farla passare a ma- rito, ma la Serva di Dio fu ferma nella sua risoluzione, solendo rispondere che neppure con un re essa si sarebbe indotta a mar i tars i» . Quod etiam X X I X Testis confirmat: « La stessa tradizione afferma che la Serva di Dio essendo già Figlia della