PARISIEN. 589

quia mater cum filia sua minorenni communicare non po- tuit, quod ipsa non habuit.

Unicus igitur titulus, ex quo parochus S. Petri de Chail- lot potest vocari proprius Henricae parochus, est titulus simplicis et actualis commorationis, si Henrica fuit vaga. Nemo profecto in dubium vocare potest, quod Henrica in domo a matre conducta simplicem quidem, sed stabilem quandam habuerit sedem commorationis suae.

At numquid Henrica vere fuit vaga? Id absolute negat advocatus actricis, at saltem peremptoria argumenta suae resolutissimae negationi non addit. Profecto esset error ma- nifestus, si quis diceret, Henricam tempore contracti ma- trimonii fuisse habitualiter vagam, quae per incertas sedes v. g. ut saltatrix vage tur secundum descriptionem vago- rum a Concilio Tridentino Sess. XXIV. cap. 7. De ref. matr. datam. At numquid Henrica cum Parisiis in eccle- sia parochiali suae actualis commorationis matrimonium contraheret, forte fuit vaga momentanee sive ad breve tem- pus ? Quae conditio vagi momentanei sane plane fuisset suf- ficiens, ut parochus S. Petri de Chaillot ut proprius va- lide assisteret celebrationi matrimonii Henricae et Germani. Parisiis certe Henrica neque verum, neque quasi-domicilium habuit, cum nuptias cum Germano 'celebraret, ergo ex habita- tione Parisiensi Henrica vagis certissime esset adnumeranda. Quod si quaeratur, num Henrica forte alibi verum domi- cilium vel quasi-domicilium habuerit et retinuerit , sicut Germanus verum domicilium habuit et retinuit in parochia S. Philippi du Roule, unice dubitari potest de retento ab Henrica vero domicilio in parochia Londinensi, ubi in do- mo materna antea habuit verum domicilium.

Si Henrica fuisset aetate maior vel iam emancipata, cum Parisiis contraheret matrimonium, sane dubium su- peresse posset, num Henrica inter vagos esset adscribenda. Nam filii postquam facti sunt maiores vel emancipati, sane in domo paterna non amplius retinent domicilium necessa- rium sive legale, atque pro suo iure domicilium paternum