BALTH. CORDERII, S, J.

INTERPRETATIO.

Agedum deinceps, si libet, mentis aciem laxantes, a sublimi, quae angelos

lum circa sublimes contemplationes ab angelico vigore, ad dividuam et multipartitam latitudinem multiformis angelicarum specificationum varietatis, descendentes, iterum in ipsis tamquam in consequentibus in simplicitatem caelestium animorum analytice reflexis.

Unum autem sit tibi praecognitum, quomodo sacrae formatarum imaginum discretiones, easdem aliquando caelestium essentiarum dispositiones ordinantes significant, et iterum ordinatas et novissimas ordinantes, ordinatasque primas, et easdem, ut dictum est, primas et medias et ultimas habentes virtutes, nulla inordinata ratione introducta, secundum hujusmodi reserationum modum. Siquidem enim ordinari quasdam a prioribus diceremus, deinde earumdem ordinantes priores, iterum ordinantes ultimarum, ordinari ab ipsis illis ordinatis, vere inordinatione res et confusione multa interposita. Si vero easdem et ordinare et ordinari dicimus, non autem earumdem aut ab eisdem, sed eas singulas ordinari quidem a prioribus, ordinare autem novissimas, non inconsequenter fortassis quis dixerit in eloquiis sacre factas formas easdem aliquando posse et primis et mediis et ultimis virtutibus pulchre et vere circumdari.

Et sursum igitur conversibiliter extendi, et erga semetipsas firmiter convolvi et propriarum existentes Custoditivae virtutum, et erga venientia sociabili processione, provide eas in participatione virtutis esse, omnibus non falso eoadunavit caelestibus essentiis : et si aliis quidem superposite et universaliter, ut saepe dictum est, aliis vero particulariter et subjecte.

decebat, contemplandi contentione ad dividuam ac multipartitam multiformis angelicarum efformationum diversitatis latitudinem descendentes, rursum ab eis, ceu ab imaginibus, ad caelestium mentium simplicitatem retexendo revertamur. Illud autem tibi ante cognitum esse velim, dum sacrosanctis mysticarum quae formantur imaginum sensibus anagogicis, eaedem caelestium quandoque essentiarum distributiones praeesse sacris, atque iterum subesse novissimaeque sacris praesidere, primaeque subdi, denique, ut dictum est, cum primae tum mediae tum postremae virtutibus pollere significantur, istiusmodi modo explicandi absurdam nullam rationem introduci. Nam siquidem gubernari aliquas a prioribus diceremus, easque has ipsas exinde gubernare, prioresque, quae novissimas sacris imbuunt, imbui denuo ab illis ipsis quas imbuerunt ; utique absurda plane confusionisque plenissima res ista foret. Sin autem sacris illas et erudire et erudiri dicimus, non tamen easdem aut ab iisdem, sed earum singulas instrui quidem a prioribus, instruere vero posteriores, haud incongrue quis dixerit, sacras illas quae in eloquiis formantur imagines, easdem aliquando posse cum primis:tum mediis tum ultimis virtutibus proprie simul vereque accommodari. Quare tam illa in anteriora se convertens intentio, quam circum semetipsas constans volutatio, virtutumque custodia propriarum, nec non earumdem, per communicantemse inferioribus processum, providae virtutis participatio cunctis profecto caelestibus intelligentiis verissime competit, licet quid eminenter aliis et universim, ut saepe dictum, aliis vero ex parte ac remisse.