594 E X s . c . CONCILII

contrariis decisionibus perpetuo datis et visis, unusquisque procul dubio expectasset, ut P. Tarquini pro more consul- torum et praxi S. C. C. saltem unam ex illis causis a se visis allegaret; at mirabile dictu ne unam quidem propo- nit, sed aliis (utique solidis) argumentis insistit. Ergo haec exclamatio est adnumeranda assertionibus generalibus non satis probatis.

Similiter advocatus actricis in scriptura sua secunda sive subsidiaria n. 3 de proprio contrahentium parocho so- lida allegat principia, e quibus vera conclusio deduci pot- est atque n. 7 exceptionem sui adversarii de proprio paro- cho vagorum plane peremptorio modo réfutât. At quae n. 4 habet de foro competente et de lege generali, et praesertim argumenta, quibus n. 5 et 6 insistit, non omnibus viris doctis videbuntur esse adeo peremptoria, ut de absurditate contrariae sententiae manifeste conclamatum sit. Nam certe forum competens fit ex loco contractus, sed haec argumen- tatio est petita ex analogia de competentia iudicis et com- petentia parochi pro assistentia matrimonii ; at argumenta ex analogia petita in iure solent esse periculosa. Accedit, quod ius constitutum de contractibus ordinariis emptionis et venditionis extendatur ad contractum plane singularem matrimonii, qui simul est sacramentum; huiusmodi exten- sio principii generalis ad causam omnino specialem et sui generis non est adeo clara et aperta. Denique quod peius est, forum illud competens ex loco contractus iuxta com- munem sententiam nequit applicari peregrinis, qui celebrant contractus in loco, per quem transeunt, (et in casu ex ipsa sententia advocati actricis agitur de peregrina). Cfr. P i r - hing I. IL § 2, n. 36. Imo si quaestio incidat de compe- tentia ex loco contractus matrimonii, S. C. Inq. et S. C. de Prop. F. et Cardin. Rauscher in suis Instructionibus de processu matrimoniali illum titulum competentiae iudi- cis matrimonialis omnino non commemorant. « Item nullus auctor alicuius auctoritatis (ut dicit Gasparri /. c. n. 1169) id expresse meminit. Exinde quis non immerito suspicari