EXPOSITIO TEXTUS.

Littera sic legatur : Determinavimus ea quae proprie dicuntur de Angelis. Sed nunc age, adverbium hortandi, fer, id est, dic qaod restat nobis, si videtur tibi nos de caetero debere esse remittentes nostrum intellectualem oculum a vigore angelico, id est, a naturali virtute Angelorum, circa sublimes contemplationes Angelorum secundum naturam spiritualem eorum, ita quod paulo submissius loquamur descendentes ab unitis et indivisibilibus secundum naturam ad dividuum, id est, divisibilem secundum figuram corporalem, et multipartium secundum ipsorum latitudinem, id est, copiam multiformis varietatis angelicarum specificationum, et hoc nobis iterum analytice, id est, resolvendo corporalia in proprietates, re flexis, id est, redeuntibus in simplicitatem caelestium animorum, scilicet Angelorum. Reflexis dico in ipsis figuris, tamquam inconsequentibus, id est, non convenientibus Angelis, per quae non possumus sistere in ipsis, sed oportet resilire sicut radius reflectitur a corpore non pervio.

Unum autem sit tibi praecognitum, hoc scilicet, quomodo discretiones, sive repurgationes, id est, narratorias interpretationes, per quas ostenduntur purgari in symbolis. Discretiones dico imaginum sacrae, id est, impressione sacrorum donorum formatarum eis per assumptionem, id est, istae

imagines quibus ostenditur eorum discretio , quo modo quidam purgant, quidam purgantur, et quidam instruunt, et quidam instruuntur. Istae dico significant easdem dispositiones, id est, ordines caelestium essentiarum aliquando ut ordinantes, alias purgando, perficiendo, et illuminando, et iterum ordinatas ab aliis per reductionem in finem, et significant novissimas, id est, ultimas ut ordinantes, que, id est, et primas ut ordinatas, et significant easdem dispositiones, sive sint primae, sive ultimae, ut habentes iterum intra se virtutes primas, medias et ultimas, ut dictum est capite X. Sic dico significant, nulla inordinata ratione interdicta, id est, nihil contra ordinem rationis consequente, secundum hujusmodi reserationum modum, id est, manifestationum. Et hoc ideo. Enim, id est, quia si nos quidem, id est, certe diceremus quasdam caelestes dispositiones ordinari a prioribus se, deinde diceremus postea priores ordinantes, id est, ordinatrices earumdem, scilicet inferiorum, iterum postquam sunt ordinantes ultimarum, ordinari ab illis ipsis, scilicet ultimis ordinatis a primis. Si, inquam, sic diceremus, vere res, id est, dispositio angelica constaret, interposita multa inordinatione, quia non esset ibi aliquis ordo dantis et recipientis, et confusione, quia non esset aliqua distinctio, dum agens susciperet iterum a recipiente ab ipso. Vero, id est, sed si dicimus easdem et ordinare et ordinari, autem, id est, sed non ordinatrices esse earumdem in quibus ordinantur, aut ordinari ab eisdem quas ordinant, sed dicimus eas singulas quidem, id est, certe ordinari a prioribus se, autem, id est, sed ordinare novissimus, id est, inferiores se. Si, inquam, sic dicimus, fortassis quis, id est, aliquis dixerit, id est, dicere potest easdem formas, id est, figuras sacre, id est, ad sacri repraesentationem facias in eloquiis, id est, sacra Scriptura, non inconsequenter sed convenienter aliquando posse pulchre, id est, decenter et vere circumdari et pri-ruis, et mediis, et ultimis virtutibus angelicis.

Et sursum igitur, etc. Hic ostendit quid in istis figuris universaliter considerandum sit, dicens : Igitur ut patet ex dictis, aliquis etiam non falso coadunavit, id est, simul attribuit omnia haec caelestibus essentiis, et omnia haec ex istis figuris extendi sursum conversibiliier, id. est, convertendo se in superiora, ut ab eis recipiat quod aliis transfundat, et etiam hoc, scilicet convolvi firmiter erga semetipsas, id est, in seipsis subsistere, quando corpus assumunt, quia non determinantur ad ipsum, et etiam hoc, scilicet eas esse existentes cusloditivaepropriarum virtutum, quia virtus earum non debilitatur per hoc quod corpus assumunt.

Vel custoditive, adverbium, sub eodem sensu, et etiam hoc, scilicet eas esse providas, vel provide, adverbium, in participatione propriae virtutis, id est, cum providentia secundum proportiotionem recipientium communicare proprias virtutes processione sociabili,id est, communicativa erga venientia, id est, virtute procedente ab eis ad associandum sibi per similitudinem doni ea quae extra adveniunt, Angeli recipiunt suam actionem : etsi, id est, quamvis quidem aliis, id est, superioribus conveniant haec superposite, id est, eminenter, et universaliter, vero, id est, sed aliis, scilicet inferioribus particulariter et subjecte, ut saepe dictum est. Et similiter exponit Maximus, cap. XI et XII.

2