416 EX S. C. CONCILII

rationis, sed ille est parochus proprius vagorum contrahen- tium, non peregrinorum sponsorum. Peregrini autem non sunt vagi. Ergo argumentatio defensoris cum sua thesi vel conclusione non cohaeret.

Subsidium quoque mutuat defensor matrimonii ex ipso decreto Urbani VIII. 14. Aug. 1627. Sed decretum illud agit de peregrinis ligatis capite Tametsi in propria paro- chia domicilii retenti et transeuntibus ad parochiam a iure Tridentino exemptam absque.domicilii acquisitione. Qui spon- si profecto manent ligati etiam in altera parochia ex obli- gatione personali; at in casu nostro agitur de sponsa ex- empta a iure Tridentino et transeunte ad parochiam cap. Tametsi subiectam, ubi ligatur ex lege locali tantum, At haec distinctio legis localis et personalis toto coelo discre- pat ab illa famosa distinctione defensoris vinculi, quam de- texit in textu Tridentino, et de qua etiam Urbanus VIII. ne verbum quidem habet.

Omitto causam Parisiensem d. 25. Aug. 1873. a Sa- cra C. C. decisam, ex qua vel ipse defensor n. 27. discre- tum argumentum non colligit, sed illico per oppositionem transit ad vagos, quasi Concilium Tridentinum vagis pro- prium quendam parochum non assignasset et deinde iterum applicat suam distinctionem, quasi Concil. Trid., si vagi contrahant absque forma Tridentina in parochia capiti Ta- metsi subiecta, eosdem tantum inhabilitasset directe ratione contractus, non ratione personarum. At haec assertio ulti- ma est contra textum Tridentinum: «Qui aliter (i. e. etiam vagi), eos inhabiles reddit et huiusmodi contractus annullat ». Porro etiam vagi habent assignatum sibi pro- prium parochum i. e. iuxta magis fundatam sententiam non qualemcumque, sed parochum simplicis commorationis. Cfr. Conc. Trid. Sess. XXIV cap. 7. De ref. matr. ; relat, in caus. Neapol. 3. Tui. 1734. Imo etsi vagis maior libertas esset concessa, perperam exinde aliquid deducitur in favo* rem peregrinorum; nam vagi et peregrini in iure non ae- quiparantur.