427. De sancto Mauritio.

1. Dulce carmen et melodum

canimus, ecce, tibi,

O beate martyr Christi,

candidate Mauriti.

2. Nihil dignum nostra valent,

optime,
Compensare servitutis

et honoris
Corda tuis obsequiis.

3. Nempe carnem nostrae quondam

possidens consimilem,
Mortis legibus subactam

et telluris deditam.
4. Meritorum sanctitate

culmina
Coeli celsa scandidisti

ac mortalis

vitae lapsus antea
Pretioso consecrasti

Tyrannorum
Sub duellis martyrio.
5. Hinc adeptus Domini

sacra contubernia
Splendidorum angelorum

ductus es ad agmina.
6. Illi tecum incorruptis

potiuntur praemiis
Ac congaudent tibi laeti

triumphantes proeliis.

7. Hinc orantes comprecamur

cominus
Condescende nostrae vitae

medicando
Scelerum cicatricibus.
8. Ut Deo nostro tibique,

famulo
Suo, cantu expiato

modulisque
Famulemur innocuis.

9. Castam sere voluntatem,
pudica praecordia,

Membrorum da sanitatem
et vegeta viscera,

Post occasum hujus vitae
colloca

Coeli templis aureis.

10. Nec digneris pati letum

famulos,
Subiisse Phlegetontis

ac Averni
Detrimenta sulphurea,
11. Qui tibi hic canimus

laeta fide cantica
Et votorum pangimus

sedula praeconia
Ortu lucis fulgidae,

vespere, meridie,
Qui te semper laude dignum

conlaudamus carmine,

12. Laeto vultu de supernis
siderum
Nos tuere et defende

ac conserva
Venustis habitaculis.
13. Interventu, sancte, tuo
niteat
Laetabundo corde semper

illustrata
Mentis nostrae devotio.

14. Nosque labe emundatos
criminum
Regis regum fac post mortem

temporalem
Praesentari conspectibus.