446 EX S. G. CONCILII

Aemiliam inter et Hadrianum, videtur in dubium haud re- vocari posse contractum sponsalitium, quem expressis verbis non semel attestantur et Aemilia Mangion et Paulus eius parens.

Verum forsitan quaeri posset an reapse actum sit de initis sponsalibus vel potius de tractatibus praeviis ipsi con- tractui sponsalitio ; siquidem adhaerere, tum ex parte partis tum filiae, petitioni illius qui de matrimonio futuro vult agere non continet promissionem sponsalitiam ; sed propo- situm exprimit ineundi tractatus sponsalitios seu coniugio praevios.

Attamen quia^graviora urgent argumenta subtilitatibus indulgere non fas est. Etenim sponsalia inita fuisse viden- tur, sed praepostera ratione, atque omnia gesta fuisse vi- dentur non bona fide. Sane tot mendaciis acta sunt referta et tot continent inter se pugnan fia uti patet eadem acta vel leviter legenti et centies animadvertit patronus partis adversae, ut aperte significent res gestas fuisse haud pacato animo.

Revera non ultima discordiarum causa, enata ab initis tractatibus sponsalitiis habita est in notitia quae ad aures pervenit tum Aemiliae, tum eius patris de fide sponsalitia quam Hadrianus cuidam puellae Frendo spoponderat.

Quam vehemens autem animorum aestus et concertatio perbrevi tempore omnia miscuerint in familia Mangion, di- serte docent litterae quibus Paulus Aemiliae pater, paucis diebus ab initis sponsalibus, nempe decem vel tredecim die- bus, Hadriano denunciavit, omnes tractatus sponsalitios iam resolutos haberi ne filia mortem oppeteret.

Alias praeteream non minus claras attestationes ; et ex- inde, suapte vi, erumpit quaestio; utrum nempe huiusmodi sponsalia, quatenus sint valida, scilicet ad cautelam, dispen- satione sint relaxanda.

Omni procul dubio, Rom. Pontifex qui dispensare valet a vinculo mat. rati et non consummati, a fortiori dispen- sat ab obligatione sponsalitia; sed necesse est, aliqua iusta