TAURINEN. 479

rimi; ac propterea ex tota serie actorum liquet, Antonium noluisse acquirere domicilium, nec quasi-domicilium Augu- stae Taurinorum, cum moratus ibi fuerit per duos menses, praesertim ratione celebrationis matrimonii et quidem hospi- tio receptus in regali villa cum intentione animi, verbis expressa, quamprimum abeundi, ut adiret Florentiam. Ita- que nullimode aptatur hypothesis Benedicti XIV in Constit. Paucis ab hinc docentis, incolatum unius mensis inducere praesumptionem domicilii; namque in casu nostro praesum- ptio debet cedere veritati. Sponsi autem ac testes, conclu- dit orator, imperiti canonicae disciplinae suspicere nequibant, carentiam domicilii posse invalidare matrimonium, et affir- marunt domicilium supposititium ne crearent obstacula ce- lebrationi.

A N I M A D V E R S I O N E S D E F E N S O R I S S . V I N C U L I . E X altera vero parte defensor vinculi contendit, novis inquisitionibus a Cu- riis Parisien, et Nicien. peractis demonstrari, Franciscam tempore quo nupsit, neque Lutetiae Parisiorum, neque in villa Brimborion, neque Niciae domicilio vel quasi domici- lio potitam esse.

Non in villa Brimborion, quia ibi Francisca numquam domicilium habuit. Constat etenim, iuxta oratorem, Anto- nium T habitasse domum intra urbem, et villam in suburbano esse tantum rusticationis domum. Atqui nil ma- gis, inquit, praedicatum in iure est, quam quod ex incolatu rusticationis, nemo nanciscatur parochum proprium matri- monii ineundi causa, ceu videre est apud Bened. XIV no- ti f. 33, n. 7: «Sacra Congregatio Concilii.. . . inhaerendo declarationibus alias factis, respondit, parochum ruralem non esse proprium et verum parochum, quando rus itur causa recreationis vel pro rusticanis negotiis; ideoque matrimo- nium valide coram huiusmodi parocho celebrari non posse ». Atque postea idem Pontifex plures refert S. C. C. resolu- tiones idem comprobantes.

Nec aliquid, prosequitur defensor, suffragatur Franciscae, uti supponit eius patronus, factum celebrationis matrimonii