481. De sancto Syro.

1. Syrus tonantis unicum
Natum revelavit Dei
Sacro beatus famine
In urbe Ticinensium.

2. Fultus perenni munere
Religione floruit,
Orante quo functus redit
Et lingua fatur impotis.

3. Caecis refulso lumine
Jussu fugavit daemones,
Languore sublato medens
Infirmitate tabidis.

4. Primus pater plebis sacer
Principium et vatum fuit,
Juventium fovit virum
Honore, actibus parem.

5. Successor aequalissimus
Haec signa virtutum dedit,
Jussit Ticini fluctibus,
Mox unda censum revehit.

6. Pergit Mediolanensibus
Praecepta vitae pandere,
Currunt malorum complices
Sanctum Dei perimere.

7. Fixi superno arbitrio
Haesere confestim solo,
Concidit impius furor
Vastante prorsus grandine.

8. Conversa tandem clamitat
Elisa turba praesulem,
Quos ille fundavit fide
Undaque fontis abluit.

9. Majora gessit sanctior,
Clerum gradusve ceteros
Statuit in plebe nova
Vitae perennis indices.

10. Post haec Papiam remeans
Dolore confectam sanat,
Tristem parat paralysim,
Donat medelae gaudia.

11. Insaniam Porphyrii
Convertit ad modestiam,
Aqua lotum baptismatis
Praemittit ad regem poli.

12. Quo nuntius sanctus iit
Et ipse luce perpeti
Usurus, adsequi queat
Hanc coetus hic canentium.

13. Deo patri et filio

Honor, potestas, gloria,
Sancto simul spiritui
Per infinita saecula.