485. De sancto Tegulo.

In 2. Vesperis.

1. Martyr insignis, meritis praeclare,
Temporum metas rota torquet anni,
Tempus, en, nobis, tibi consecratum
Pangere festum.

2. O pie custos nosterque protector,
Sacrata cleri populique turba
Gorde prostrato mente pia poscit
Munera tua.

3. Tota cunctorum relevans in aulam
Regis aeterni foveas utrumque
Ordinem, cujus pius nunc exsistis
Custos in urbe.

4. Supplices tui referunt gementes
Gesta culparum lacrimasque pandunt,
Pessimae mentis animaeque nigrae
Crimina laxa.

5. Tu procul casus prohibe tonantes,
Pelle peccata, tenua furorem
Pestis, et morbi, petimus, recedant
A loco isto.

6. Moribus cunctis moderare vitam,
Confer suavem placidamque mentem,
Et corda nostra semper meditentur
Opera Christi.

7. O martyr, praebe miseris misertus,
Lacrimas juges, gemitus profundos,
Et tuis per te meritis resurgant
Hipporienses.

8. Credimus Christum pretium laboris,
Praemium justum tibi contulisse,
Cum quo exsultas in excelso throno
Omne per aevum.

9. Gloriam Christo supplices canamus
Ore prostrati, corde supplicanti,
Qui majestatis semper tenet arcem
Trinus et unus.