546 EX S. C. CONCILII

siae, locorum piorum, reipublicae et fisci » (Pellegrini, pra- xis vicariorum, pars II, sect. II, subsect. XI, num. 9). Ac paullo post: « Hospitalia et alia pia loca, ut collegia, congregationes et similes, piae tamen, habent etiam bene- ficium restitutionis in integrum » (Ibid. num. 14). Igitur manifestum est, quod, nisi per appellationem, saltem per in integrum restitutionem, sodalitio Purgatorii pateat ad S. C. C. perfugium, contra salernitanam sententiam, cum nondum ab eius evulgatione quatuor annorum spatium ela- psum sit.

Sed licet mihi etiam ulterius tuto progredi: nec enim appellationis iure, nec restitutione in integrum opus est sodalitio nostro, ut viam sibi ad vos patefaciat, qua ad- versam sententiam labefactare queat. Est enim ea evidenter nulla : ac propterea per triginta annos fas est contra eam agere, « eo quod sententia nullitate laborans in rem iudi- catam nunquam transeat, prout etiam adnotant doctores com- muniter ». (Bouix, de iudiciis, part. 2, sect. o, cap. 2, § 1, \. 3). Et re quidem vera « sententia erit nulla. . . si contineat manifestum errorem », quod evincere conatus est defensor ad trutinam revocando cuncta sententiae verba. Quo facto eruit advocatus, sententiae salernitanae funda- menta corruere et infirmari.

At quomodonam putamus iudicem salernitanum iudica- turum fuisse, si, quod ad ius spectat, anima.dvertisset, non omnia laicorum sodalitia parochis esse subiecta; immunia autem ab ipsorum potestate ea esse, quae in sacellis sedem habeant, templo parochiali nec coniunctis nec adnexis; so- dalitia laicorum cogi non posse ut supplicationibus inter- sint , nisi adsit consuetudo, et haec consuetudo talis sit indolis, ut animo se obligandi suscepta et servata fuerit ? Quomodo arbitramur fuisse salernitanum iudicem iudicatu- rum, s i , quoad factum, ipse perpendisset, in conventione anni 1652, non de sacelli tantummodo, sed etiam de soda- litii libertate fuisse cautum; si scivisset, sodalitium Purga- torii a subiectione utriusque cleri semper immunem per-