568 EX S. C. RITUUM

tanae ortus, die sequenti in Ecclesia parochiali Spiritus Sancti ba- ptismo regeneratus fuit. Boni parentes Nicolaus et Caecilia Salva- tore christianam pueruli educationem suscipientes, in eo suavem docilemque indolem invenerunt. In ipsa prima aetate vocationis ecclesiastica indicia portendebat, erigendo domi parva altaria ac quotidiana pietatis exercitia et ad annua festa religiosa pera- genda. Erga Beatissimam Virginem suam devotionem pandebat, tum per mariale rosarium, tum per ieiunium in sabbato. Dictis parentum obediens, si quid pecuniae ab eis vel ab aliis in prae- mium recipiebat, praeter morem puerorum et adolescentium, illud in Dei cultum et in hominum levamen expendebat; atque animas defunctorum piacularibus flammis addictas, stipe sacer- dotibus oblata, ut sacra litarent, sublevabat. Ignatius domi, ec- clesiae ac scholae amantissimus cum esset parvulus non par- vuli speciem, sed viri formam induisse videbatur. Inde accidit ut clericali statu ac veste dignus habitus sit, unanimi cleri et populi consensione. Ob progressus in studiis et in christiana cathechesi inter alumnos Seminarii Urbani Neapolitani merui t cooptari, locum tenens gratuitum. Ex actibus processualibus liquet Ignatium peculiarem finem a Sacrosancto Concilio Tri- dentino alumnis in spem Ecclesiae succrescentibus propositum, plane assequutum fuisse. Eius pietas, modestia, obedientia et litteras ac scientiam addiscendi ardor ab ipso Ephebei Rectore ceteris clericis indicabatur. Quamvis vero, ut citius ad sacros ordines promoveretur optimum haberet testimonium, ipse tamen praetulit servare tempora singulis sacris ordinibus praefinita, alienum se ostendens a dispensationibus impetrandis. Adhuc iuvenis et vix diaconus ad humaniores litteras edocendas in praedicto Seminario electus fuit, et deinceps linguae hebraicae magister renunciatus eam maxima cum laude usque ad vitae exitum tradidit. Ad sacerdotalem dignitatem evectus sacris quo- tidie et devote operabatur, praedicationi verbi Dei naviter in- cumbebat, et pari sedulitate ac discretione confessiones fidelium excipiebat, praecipue sequens S. Alphonsi de Ligorio doctrinam. Quod sacrum ministerium exercuit tum Neapoli praesertim in Seminario urbano, directoris spiritualis munere fungens et simul sanctuarii candidatos iuxta regulam Ss. Pat rum ad sacri textus intelligentiam instituens, tum in civitate Turri Annuntiata penes ecclesiam Congregationis SSmi Rosarii et paroeciam Spiritus Sancti. In confratres marialis rosarii, quibus erat magister pie-