590 UTINEN.

pore celebrationis matrimonii contenta mihi visa fuit An- gela, sicuti esse solent ceteri sponsi. Fidenter consensum praebuit »: quod confirmatur ab uno ex testibus matrimonii: deest in actis processualibus depositio alterius testis.

Ex hactenus dictis concludendum putarem: I o Non satis constare in themate, matrem metum gra-

vem unquam incussisse Angelae ad extorquendum consensum in matrimonium cum Petro, cum depositiones testium non sint eius generis, ut plenam fidem faciant.

2° Metum gravem, si quando forte illatus fuit Angelae, plene purgatum fuisse ante matrimonii celebrationem, ceu patet ex universa agendi ratione actricis, tam ante , quam post matrimonium, et tempore quo matrimonium contraxit. Quamobrem omnino negandam censerem in casu nullitatem matrimonii ex cap. vis et metus.

Interclusa itaque via iustitiae, inquirendum superest, an in casu aditus pateat gratiae, seu dispensationi super ma- trimonio rato et non consummato.

Ut huiusmodi dispensatio concedi valeat, oportet in pri- mis inconsummationem matrimonii ostendere argumentis, quae dubium penitus excludant ; inconsummatio vero ma- trimonii duplici potissimum probationum genere evincitur, morali nempe deprompta ex confessione coniugum, iuramento confirmata, de non consummato matrimonio, ac depositio- nibus iuratis testium, quos vocant septimae manus, et phy- sica quae petitur ex inspectione corporis mulieris facta ad normam instructionis S. Congregationis.

In themate adesse videtur prima facie probatio moralis pro inconsummatione matrimonii, sed cum confessione par- tium et testimonio septimae manus pugnant opiniones ob- stetricum et iudicia peritorum.

Angela declarat sub sacramento coram iudice, matrimo- nium numquam fuisse consummatum.

Petrus interrogatus, an tempore quo cohabitavit cum uxore rem maritalem perfecerit : respondit sub iuramenti sanctitate « eo tempore numquam perfeci actum coniugalem ».