592 UTINEN.

dentur ad moralem, quae in casu requiritur, certitudinem constituendam pro inconsummatione matrimonii, et protinus concluderem matrimonium in casu tantummodo ratum man- sisse, nisi alia obstarent quae ab hac conclusione eruenda revocant.

In primis in memoriam revocandum est generatim ma- trimonium praesumi consummatum, ubi coniugibus rem per- ficiendi copiam fuisse constiterit, et quoties vir pollens vi- ribus non solum cohabitaverit, verum etiam condormierit in eodem lecto cum uxore, quae aetate floreat et ad matrimonii usum habilis existat, exurgit praesumptio iuris et de iure pro consummatione matrimonii. Pignatelli tom. 1, Con- sult. 148, n. 21. Quae quidem praesumptio validissimum suppeditat argumentum in foro externo pro consummatione matrimonii, prout colligere licet ex cap. Litteris 12 de praesumptionibus, et pro veritate habenda est, nisi aliunde accedant concludentissimae probationes quae citra omne dubium consummationem matrimonii excludant ; Zacchias lib. IV, tit. II, quaest. III de signis violatae virginitatis nn. 13, 14.

Iam vero constat in themate ex diserta utriusque partis confessione coniuges aetate florentes, non semel aut bis tan- tum, sed per mensem in uno eodemque lecto condormiisse. Neque ulla adest suspicio de impotentia viri aut mulieris. Haec autem praesumptio pro consummatione matrimonii ve- hementior evadit ex circumstantiis quae in casu concurrunt: etenim coniuges, teste viro, animorum consensione vitam duxerunt per plures dies, quod minime negat oratrix, quae patefecit suo parocho se contentam fuisse tempore cohabita- tionis cum viro. Ad hoc accedit quod vir debitum coniugale petiit, uti deponit sub iuramento ; immo teste parocho de- claravit extraiudicialiter se pluries et instanter debitum pe- tiisse. Et Angela fatetur se haud denegaturam fuisse de- bitum viro petenti.

Nemo est qui non videat in hisce rerum adiunctis vio- lentissimam haberi praesumptionem pro consummatione ma-