396 EX S. G. CONCILII

Nulla omnino iuxta testium declarationes remanet spes reconciliationis sponsorum, praecipue mulieris causa, quae quidem per divortium a civili potestate obtentum ultimum et fere insuperabile apposuit reconciliationi obstaculum. Ma- ritus etiam, licet melius dispositus existat ad reconcilia- tionem cum sua sponsa, ab hac tamen talia passus fuit r quod per aliquod tempus insania affectus extiterit, in quam denuo posset incidere, et forsitan in perpetuum, si ad mulierem ab amore suo penitus alienatam, iterum redire cogeretur1.

Ex omnibus hucusque dictis et explicatis liceat in 'mo- dum epitomes, sequentia proferre, nempe :

1. Omnes testes septimae manus pro sponsi parte huius- veracitatem, sinceritatem, religionem atque pietatem eximiis extollunt laudibus. [Testes pro sponsa de ea tantummodo loquuntur.

2. Veracitas sponsae a quinque testibus ab ipsa prae- sentatis etiam confirmatur, quibus adiunguntur tres alii testes pro sponso, • qui testes veracitatem ac religionem mulieris quidem tuentur, sed aliquantulum remissius, ac pro marito.

3. Testimonia amborum coniugum, testium septimae manus praeter duos tantum vel tres et septem medicorum stant pro non consummatione. Testes tamen septimae manus nituntur praecipue dictis sponsorum et horum amoris reci- proci defectu.

4. Sponsi, quamvis conveniant in asserenda non con- summatione matrimonii, in duobus tamen differunt eorum declarationes, scilicet: I o in assignanda causa non con- summationis : maritus enim eam attribuit coniugis renixui, coniux vero impotentiae mariti sui ad coeundum. Hanc au- tem impotentiam falso, vel sine fundamento obiicit ipsa, tum quia contrarium constat medici cuiusdam informatione, cuius testimonium profert sponsus, tum praecipue quia ipsa mu- lier saepius et tenaciter affirmare conatur, maritum suum numquam matrimonium consummare tentavisse ; 2° differunt