MECHLINIEN. 597

etiam coniuges in determinanda duratione mutuae cohabita- tionis. Haec tamen discrepantia facile componitur his verbis sponsi, scilicet : « Vers le mois d'Octobre 1894 étant gra- vement atteint de bronchite, je suis resté chez mes parents à Bruxelles et je ne retournais à Alsemberg, qu'une ou deux fois la semaine, et le dimanche ». Ex hac ergo explicatione deducitur clare, mulierem comprehendere etiam tempus hocce, quo durante maritus Bruxellis pergebat Alsemberg ad eam visitandam.

5. Ex declarationibus cum coniugum, tum omnium fere testimoniorum septimae manus constat matrimonium fuisse contractum satis inconsiderate ex parte mariti et animo non nimis spontaneo ex parte uxoris, potius voluntate ma- tris suae ductae, quam sponsi desiderio.

6. Nihil ergo mirum, quod in dies semper creverit vo- luntatum sponsorum ab' invicem dissociatio.

7. Et revera usque adeo haec dissociatio progressa est, ut ex unanimi sive sponsorum, sive septimae manus te- stium depositione iam absolute impossibile evaserit recon- ciliatio.

Liquet tandem ex probationibus et explanationibus supra positis praesumptionem iuris et de iure non officere, quomi- nus cum morali certitudine asserere possimus matrimonium de quo agimus non fuisse consummatum. Nam in primis pro non consummatione stant : confessio sponsorum, quae confessio iuramento firmata maximam vim habet nisi alia obstent, et collusio non timeatur. (Est sententiae com- munis inter Canonistas et deducitur ex cap. Laudabilem, De frig. et malef.). Collusio autem timenda non est ob mariti mirabilem sinceritatem atque ingenuitatem, neque non veracitatem atque religionem a testibus septimae ma- nus summis laudibus exaltatam. Aliqualis etiam discrepan- tia, quae inter depositionem sponsae et eius coniugis inve- nitur, talem collusionem excludere videtur ; 2° depositiones testium septimae manus ex quibus nullus omnino vel mi- nimum dubium de facta consummatione, movet,, quin potius