NEAPOLITANA 607

agnovisse physicam Mathildis virginitatem, at coniuges Pa- duano minime gentium peritis commisissent, ut Mathildis corpus recognoscerent, nisi suspecta eius cum viris consue- tudo coniuges anxios reddidisset de puellae, etsi tantillae, virginitate.

Igitur puella ista optime potuit Angeli inhiare nuptiis, quamvis nec unum, nec prae omnibus viris Angelum ama- ret. Puellae etenim animo ita dispositae illum inter omnes virum eligere solent, qui citius matrimonium celebrare pa- ratus est.

Immerito autem nuptias coactas argueres ex irridentium illam, quando sponsa domum ab Angelo traducta est, ad spon- sorum fores, nocturna symphonia. Nocturna etenim illa can- tilena adscribenda omnino est non paucis adolescentibus, qui- bus puella exhibuerat amoris signa spem matrimonii per- peram fovens. Iam vero illi iuvenes non nocturnam coniu- gibus cecinissent cantionem, sed Mathildis in infortunio mi- serationem potius adhibuissent, si comperissent eam nupsisse invi tam. At irrisionis cantibus amatores illi, de re instru- ctissimi, sponsos sunt prosecuti, quia Mathildis agendi ra- tionem improbaban t.

Nec omine meliori quidquam adversus matrimonium con- iectares ex adulteriis subinde a Mathilde admissis atque ex arrepta fuga. Haec enim omnia aliena minime sunt a puella quae vix pueritiam ingressa sinistras, ut vidimus, suspicio- nes excitaverat. Reque vera quando dimisit Angelum, Sal- vatori Mathildes adhaesit, et certo certius sponte huic ad- haesit : at nihilo tamen minus haud diu cum hoc permansit.

Concludo : si conscientiae suae consulere actrix cupit ex animo, ad virum suum revertatur, memor divini praecepti « quod Deus coniunxit homo non separet». Quod si cum Angelo, qui eam excipere paratus est degens, et superno munita praesidio, adulterare non desinet, multo minus cui- cumque alii viro, divino destituta auxilio, fidem servabit.

Quibus adductis, suppositum fuit diluendum