MUTILAN A 713

locupleti iuri patronatus passivo, si revera inter vivos exi- stèrent, hodie praesertim, in tanto rerum publicarum discri- mine ; in tam acri lucta qua cives urgentur ad sibi compa- randa vitae sustentationi necessaria. Ergo dicendum est, has familias penitus extinctas fuisse. Qua de causa ne in irritum cedat voluntas testatoris, quoad alternativam ser- vandam, haec locum habere debet inter diversas lineas unius superstitis familiae.

Verum ex ipsa enunciata difficultate statim in mentem recurrit axioma « ubi lex non distinguit, nec nos distin- guere debemus »; obligationes autem contractuales, et le- gata et munera quae suscipiuntur in adeundis hereditatibus comparari legibus quoad modum inducendae obligationis, nos docet regula 85 in 6: « Contractus ex conventione le- gem accipere dignoscuntur ». Et iure merito: nam uti le- ges si nimis subtiliter velint intelligi et explicari et inter- pretatione vel extensiva vel restrictiva affici, penitus con- velluntur, ita etiam obligationes testamentariae et contra- ctuales intelligendae et exequendae sunt iuxta naturalem sensum verborum; et extensio vel restrictio naturalis si- gnificationis, nempe epicheia, facienda non est nisi secus se- quatur absurdum.

In themate autem sequi videtur absurda interpretatio si admittatur extensio alternativas de uno casu ad alium. Etenim nihil est in iure tam praedicatum quam quod per speciem derogatur generi. Nimirum quum expresse et ta- xative posita est quaedam species limitationis quoad unum ca- sum, excluditur generalis limitatio quoad alios casus, non expressos, adeo ut extensio de uno casu ad alium sit tantum iuridice possibilis quando posita est quaedam limitatio ge- neralis quae afficere potest omnes usus, sed ista per natu- ralem rerum evolutionem, antea uni postea alteri casui et facti speciei applicari contingit. Ita intelligendae sunt li- mitationes positae a doctoribus circa regulam supra enun- ciatam, seu quod extensio de uno casu ad alium non ad- mittitur. Unde docet De Luca De fideicommiss. D. 115.