730 AQUÉN. SEU LUGIONEN.

fragio duobus tantum votis contrariis, et quod choro receptus fuit uti ex adnotationibus in regesto Communitatis a P. Lau- rent et P. Paulino tunc Superiore erumpit. Iam vero P. Lau- rent ex Ordine dimissus nullum correspectivum obtinuit : aliunde ad curandam suam valetudinem graves expensas ferre cogitur et recurrere non valet ad dioecesanam capsam Lu- cionensem pro sacerdotibus infirmis destinatam. Hinc con- cludit quod Ordo has expensas sustinere debet cum notum sit adagium quod qui dat causam damni, damnum sarcire tenetur.

Deinde defensor, praenotato quod Ordo Praemonstraten- sium nullo documento fulcit suas assertiones, excepto infor- mationis libello Procuratoris Generalis ipsius Ordinis procedit ad re fu tandas adversariorum accusationes. Prima accusatio ex parte Ordinis est quod P. Laurent Romam perrexit abs- que licentia Superiorum, post decretum a S. Congregatione expulsionis P. Paulini ab Ordine. Reponit Advocatus, quod P. Laurent id peregit ex charitate christiana, tum ad defen- dendum suum ex-Superiorem, tum ad suspendendum civilem processum contra Ordinem coram Tribunali Torascapensi in Gallia.

Item reiicit Defensor literas plenas minis et contemptu erga Superiores tributas P. Laurent: harum nullum exem- plar ex parte Ordinis adhuc est productum. Quoad vero ra- tiones pecuniae collectae a P. Laurent favore Ordinis, pluries, petitas et numquam exhibitas, respondet quod hae nunc in- veniuntur in actis, et mora in exhibitione excusatur ab ab- sentia P. Laurent a sua residentia. Falsum item est, pro- sequitur Defensor, quod P. Laurent repugnantiam experiatur vitae Communitatis. Si ita res est, cur ipse missus fuit ad novam religiosam domum fundandam ceu probat Superioris epistola sub die 12 novembris 1891? Verum quidem est quod P. Laurent non rediit ad Monasterium iuxta praefixum ter- minum a Superiore in Paschate Domini an. 1894. Sed hic terminus a Superiore P. Denis fuerat prorogatus ad succes- sivum festum SSmae Trinitatis, quo tempore Conventum