.7*6 EX S. C. CONCILII

runt ; et ex re quae sub sensus cecidit, metum optime con- iiciunt.

Est axioma Innocentii, ait Sánchez c. Super hoc, dere- nunc. n. 2, magis credi duobus testibus de metu deponen- tibus, quam mille testantibus spontaneam voluntatem. Et ratio est quia, deponunt de metu, id quod asserunt potue- runt sensu corporeo percipere loc. cit. lib. IV, disp. 27, § 1, pag. 429. Idem alii scriptores, inter quos Mascardus.

Deinde non duo testes, sed plures de metu allegantur; contra vero neque mille, neque centum, sed vix duae te- statae sunt. Quae quod asserunt nec habent in comperto. « Il me semble etc. », sunt eorum verba.

Oppones : quod narrant de minis, testes aliqui Burdiga- lae interrogati non antea narrarant. Ergo liquet eos fuisse sollicitâtes ; eisque credi non potest. - Reponit Mauritii patronus, quod testes affirmarunt se non rite, sed festinan- ter interrogatus fuisse. Se perperam, id temporis, intelle- xisse quid Quaesitor percontaretur. Seque denique Iosephae patrem metuisse, qui tunc Burdigalae commorabatur, qui- que sibi, labore victum quaerentibus, aut vi aperta, aut ca- lumnia nociturus erat. Ita Berta Lacoste, Ioanna Giraud et Ioanna Martin.

Quod si egregius vinculi Defensor se praebeat incredu- lum et putet haec a testibus mendacio praetenta fuisse, sus- picione eos, non modo argumentis, sed omnium luculentis- sime testimonio, confidit orator exsoluturum. Argumentis ; nam Mauritii integritas urbi toti spectata; nec fas est, quem omnes integrum existimant, sollicitatorem habere. - Urbi toti illius cognita violentia, a quo periculum impen- debat, nec mirandum quod ad insaniam irasci solitus mu- lierculas ulcisceretur. Latet neminem, qui summarium evol- verit, qua testes ratione primum Quaesitor interrogant. Et liquet cur non plene responderint, qui ea ratione interro- g á b a n t e . Aut certe, cur id omiserint prudentiae gratia, quod poterat sine periurio dissimulari. - Testimonio: quod, tum ante alteram inquisitionem, tum postea ipse Quaesitor