▾
Albert the Great, Commentarii In Libri Sententiarum
⎗←→⎘
▾
COMMENTARII IN LIBRI SENTENTIARUM.
IN PRIMUM LIBRUM SENTENTIARUM.
A. Prooemium. De materia hujus Libri, et Librorum divisione.
ARTICULUS II. Quid sit subjectum Theologiae ?
ARTICULUS V. De modis exponendi sacram Scripturam.
ARTICULUS VI. An divisio bona sit in
ARTICULUS IX. An beatitudine sit fruendum ?
ARTICULUS XIII. An prima diffinitio verbi uti sit bona ?
ARTICULUS XVII. An secunda diffinitio
D. Determinatio eorum, quae videntur contraria,
F. Utrum hominibus sit utendum, vel fruendum ?
ARTICULUS XVIII. Utrum homine sit fruendum ?
G. Hic quaeritur, An Deus fruatur, an utatur nobis ?
ARTICULUS XIX. An Deus fruatur seipso ?
ARTICULUS XXIII. An per omnes potentias animae fruemur ?
A. De Trinitate et unitate secundum quod creditur.
B. Quae fuerit intentio scribentium de Trinitate ?
C. Quis ordo sit servandus cum de Trinitate agitur?
D. Testimonia sanctorum de Trinitate,
ARTICULUS XI. An Deus sit nomen naturae ?
ARTICULUS XV. An Dominus sit nomen potestatis ?
ARTICULUS XVI. An Deus sit nominabilis a nobis ?
E. Aperte ostendit quod nec solitudo, nec diversitas, nec singularitas ibi est,
F. Ad idem quod coeperat redit, ut alias auctoritates supponat.
G. Specialia testimonia de Spiritu sancto.
H. De testimoniis Novi Testamenti,
A. Incipit ostendere quomodo per creaturam potuerit cognosci Creator.
B. Prima ratio, vel modus quomodo potuit cognosci Deus.
C. Secunda radio qua potuit cognosci, vel modus quo noverunt.
ARTICULUS X. De alio modo cognoscendi Deum.
F. Quomodo in creaturis apparet vestigium Trinitatis?
G. Quomodo in anima sit imago Trinitatis
ARTICULUS XIX. Quid sit imago ?
ARTICULUS XXV. Utrum imago potest amitti ?
H. Quomodo aequalia sunt, quia capiuntur a singulis omnia et iota?
.I. Quomodo tota illa tria memoria capiat 2
K. Quomodo illa tria tota capiat intelligentia
L. Quomodo illa tota capiat voluntas
N. Quod etiam ad se invicem dicuntur relative.
P. Quod in illa similitudine est dissimilitudo.
S. Alia assignatio trinitatis in anima, scilicet mens, notitia, amor.
T. Quia mens, vice Patris : notitia, Filii : amor, Spiritus sancti accipitur,
V. Quod non est minor mente notitia, nec amor utroque.
X. Quod haec tria in seipsis sunt.
Y. Quomodo mens per ista proficit ad intelligendum Deum ?
Z, Hic de summa Trinitatis unitate.
A. Hic quaeritur, Utrum concedendam sit quod Deus se genuerit?
ARTICULUS II. Quid sit generatio ?
D. Redii ad praemissam quaestionem, scilicet, An Deus Pater se Deum, an
ARTICULUS VIII. An de Deo potest formari propositio ?
D. Hic adversari videtur Augustinus.
E. Alias paries quaestionis exsequitur.
F. Quae videantur praedictis esse contraria.
G. Quod videtur praedictae expositioni contrarium.
H. Quomodo sint intelligenda praemissa verba Hilarii?
I. Quod legitur Pater de sua substantia genuisse Filium, et Filium
K. Colligens summam praedictorum, aperit ex quo sensu accipienda sint.
L. Quod nec Filius, nec Spiritus sanctus est de nihilo, sed de
M. Quare Verbum Patris dicatur Filius naturae?
B. Oppositio contra praedicta.
B. Ponit quaedam verba Augustini, unde potest moveri auditor.
C. Opponitur praedictis verbis Augustini.
D. Hic quaeritur. Quomodo intelligenda sint?
E. Hic aperitur ex quo sensu accipienda sint.
F. Utrum Pater natura sit potens gignere Filium, et an hoc sit aliqua potentia quae sit in Filio ?
G. Quomodo intelligendum sit, Filius habet, vel non habet potentiam
ARTICULUS VI. An sapientia dicitur a sapere ?
B. Qualiter intelligenda sint verba Hieronymi, quaerendum est,
ARTICULUS XVII. An Deus moveat se ?
ARTICULUS XXIV. An solius Dei natura simplex est ?
E. Hic de spirituali creatura ostendit quomodo sit multiplex,
F. Qualiter Deus cum sit simplex, multiplex tamen, dicatur?
G. Tanta est Dei simplicitas, quod nulli praedicamentorum subjicitur.
I. Quod non est aliquid in Deo quod non sit Deus.
ARTICULUS IV. An Filius sit alius a Patre ?
B. Hic de coaeternitate Filii cum Patre.
ARTICULUS V. Utrum Pater sit ante Filium ?
D. Responsio Augustini Catholica,
E. Oppositio Augustini contra haereticum.
F. Responsio Ambrosii ad idem, auctoritate fulta.
G. Invectio Ambrosii contra haereticam.
I. Quidam praesumunt discutere generationis seriem.
ARTICULUS XIV. An.Angeli omnia loquantur?
ARTICULUS XVII. An licet scrutari superna mysteria ?
K. Utrum debeat dici, semper gignitur, vel semper genitus est Filius ?
L. Origenes videtur dicere contrarium
M. Exponit praemissa verba Gregorii, ne putetur inter Doctores esse contrarietas.
N. Quod Filius semper generatur, confirmatur ex dictis Hilarii,
ARTICULUS XXII. An vivum tantum nascatur ex vivo ?
E. Auctoritatem ponit, quod Filius proprie dicitur sapientia.
G. Quid sit Spiritus sanctus, hic aperitur.
H. Quod Spiritus sanctus sicut communis est Patri et Filio, ita commune nomen habet proprium.
ARTICULUS I. Quid sit procedere ?
B. Quod Graeci non concedunt Spiritum sanctum procedere a Filio.
G. Responsio, ubi determinantur praedicta.
D. Quod Graeci in sensu nobiscum conveniunt, etsi verbis differant.
E. Auctoritatibus Graecorum ostendit Spiritum sanctum procedere
D. Ex eodem sensu etiam dicitur Spiritus sanctus proprie procedere
B. Cum Spiritus sanctus non dicatur genitus, cur Filius dicatur procedere?
G. Quod non potest distingui a nobis inter generationem Filii, et processionem Spiritus sancti.
F. Quod Hieronymus dicit Spiritum sanctum ingenitum, quod videtur
G. Determinatio, secundum diversas acceptiones dicit eos locutos.
H. Ex verbis Hieronymi ostenditur, ex quo sensu dixit Spiritum sanctum
ARTICULUS II. Quid sit temporalis apparitio ?
ARTICULUS III. Quid sit mitti, et quid sit missio ?
B. De temporali processione Spiritus sancti specialiter agitur.
G. Quod aliqui dicunt ipsum Spiritum satio tum non dari, sed
E. Quod non possunt dare Spiritum sanctum, hic docet.
G: Quomodo intelligenda sit missio utriusque
I). Quod a Spiritu sancto Filius sit missus, auctoritatibus confirmatur.
E. Quod Filius sit datus etiam a seipso,
F. Quod Filius sit missus a se.
G. Summatim colligit quae ex praedictis adstruuntur.
H. Quaestio, Cur dicit, A meipso non veni
ARTICULUS XIII. An Filius potest dici venisse a seipso?
I. Utrum semel tantum missus sit Filius, an saepe
K. Quod duobus modis dicitur Filius mitti.
ARTICULUS XV. An aeterna generatio etiam sit missio?
M. Quod secundum alterum modum dicitur missus in mundum, secundum
N. Cur Pater non dicitur missus, cum ab aliquo cognoscitur ut Filius
ARTICULUS XXI. An pater det se, vel detur a se ?
B. Prius de illo modo missionis qui fit visibiliter, agit.
E. Hilarius aliter dicit, scilicet quod Pater sit major, nec
C Auctoritatibus ita esse confirmat.
D. Quod fraterna dilectio cum sit Deus, non est Pater vel Filius vel tantum Spiritus sanctus.
F. Quomodo Spiritus sanctus mittatur, vel detur nobis
H. Responsio ad primam quaestionem,
K. Auctoritate confirmat utramque responsionem.
L. Quod aliqui dicunt Spiritum sanctum non esse charitatem qua diligimus Deum et proximum.
M. Responsio ad praedicta, determinans auctoritates.
N. Determinatio primae auctoritatis.
R. Quod charitas est motus vel affectio animi.
S. Responsio determinans auctoritates.
B. Utrum eadem ratione Spiritus sanctus dicatur donum, et datum sive
G. Quod sicut Filius nascendo accepit non lanium ut esset Filius, sed etiam
K. Quod Spiritus sanctus dicitur donum et donatum secundum duos praedictos modos processionis.
M. An Filius cum sit nobis datus, possit dici noster ut Spiritus sanctus?
N. Utrum, Spiritus sanctus ad seipsum referatur
G. Hic de magnitudine, quod ea aliqua personarum aliam non excedit.
D. Quod non est major una persona alia, nec majus aliquid duae quam
F. Ad id quod caeperat redit, scilicet ut ostendat quod magnitudine alius
G. Quod nulla personarum pars est in Trinitate.
L. Nec secundum materialem causam dicuntur tres personae una essentia.
M. Nec ita dicuntur tres personae una essentia, ut tres homines una natura, vel unius naturae.
N. Quae videntur adversari praedictis.
ARTICULUS XVI. Utrum in divinis essentia sit genus ?
P. Ex quo sensu dixerit personas differre numero.
S. Ratione utitur subtilissima ad ostendendum quod ita sit.
T. Quod Deus non est dicendus triplex, sed trinus.
U. Quod non est ita in rebus corporeis, ut in Trinitate.
B. Quod non potest minus Filius quam Pater.
C. Hoc verum fatebatur hiaereticus, ex quo progrediebatur ad falsa.
D. Quaestio Augustini, qua arctat haereticum.
E. Aliter probat Filium aequalem Patri,
F. Per simile ostendit, quod non minorem, Pater Filium genuit.
G. Opinionem haeretici ponit, ut destruat.
ARTICULUS VII. An in divinis sit ordo ?
C. Quomodo dicitur Trinitas solus Deus, cum ipsa sit cum spiritibus et
I). De aliis nominibus quae temporaliter Deo congruunt, et non relative
Deinde quaeritur de hoc quod dicit in quarto capitulo, ibi, D, Qua necessitate nan solum Latinus,
G. Alia quaestio, Cur non dicimus tres essentias, ut tres personas, cum
K. Quod non debet dici Deus multiplex.
ARTICULUS I. An numerus sit in divinis ?
B. Magis illa dicuntur ad excludendum ea quae non sunt in Deo, quam ad
D. Quo sensu dicitur, unus est Pater, vel unus est Filius?
E. Quid per ternarium significetur cum dicitur,
ae quo sensu dicitur in personis distinctio, vel personae distinctae ?
I. Quomodo Trinitas ibi accipiatur
ARTICULUS VII. Quid sit distingui in divinis ?
K. Hoc videtur contrarium esse praedictis.
B. Quod videtur secundum essentiam dici, Alia est persona Patris
C. Aliter etiam ridetur esse ostendi, quod secundum essentiam dicatur
F. Ostendit verba Augustini convenire huic sententiae.
H. Quid tres res, et quid una res hic dicitur?
K. Quomodo haec intelligantur, Alius in persona Pater, alius Filius, alius
L. Quomodo secundum hunc modum etiam in praedictis locutionibus
M. Auctoritatibus Sanctorum ostendit quod dixit.
B. De proprietatibus personarum, et de nominibus earum relativis.
ARTICULUS XII. An supposita persona supponitur notio ?
D. Quare dicatur esse proprium unigeniti quod est Filius Dei, eum etiam homines
E. Quod homo dicitur filius Trinitatis, et Trinitas potest dici pater hominum.
G. An Pater, vel Filius, vel Trinitas ipsapossit dici Spiritus sanctus ?
B. Responsio, ubi ostendit easdem esse proprietates.
C. Quomodo non est omnino idem dioere, esse patrem, et genuisse vel habere filium,
D. Quod proprietates determinant hypostases, non substantiam, id est, naturam.
F. Breviter summam colligit intelligentiae praedictorum.
ARTICULUS III. Quid sit verbum ?
ARTICULUS V. Quid est dioere summo spiritui ?
I. Quod tantum secundum nomen substantiae dicitur illud de illo, non secundum nomina personarum.
B. An sicut solus Pater dicitur ingenitus, dici debeat non genitus, vel non filius ?
ARTICULUS II. An innascibilitas sit notio Patris ?
C. Quae sit proprietas secundum quam dicitur Pater ingenitus ?
ARTICULUS VII. An origo etiam possit dici notio ?
F. Quomodo dicatur sapientia genita vel nata : an secundum relationem, an substantiam ?
G. Quod imago aliquando dicitur secundum essentiam.
ARTICULUS I: An aliquid dicatur de Deo temporaliter ?
B. Oppositio quod non ex tempore sit dominus, quia est Dominus
C. Hic solvitur quaestio qua quaerebatur, Utrum Spiritus sanctus dicatur datum relative
C. De sententia sancti Hilarii, qua in Trinitate personarum propria ostendit.
D. Hic de Spiritu sancto quare
E. Quod secundum hanc expositionem non distinguuntur ibi proprietates personarum tres.
ARTICULUS V. Quare aeternitas appropriatur Patri ?
ARTICULUS VIII. Utrum Filius bene dicatur
H. Quare Patri attribuatur unitas, et Filio aequalitas ?
ARTICULUS IX. Quare Patri attribuitur unitas ?
K. Quare dicatur esse aequalitas in Filio, cum sit una aequalitas trium ?
L. Quare in Spiritu sancto dicatur esse utriusque concordia vel connexio ?
B. Haec quaestio insolubilis est, humanum superans sensum : in qua auctoritates sibi
C. Utrum Pater sit sapiens sapientia quam genuit, sicut diligit amore qui ab ipso
D. Utrum Filius sit sapiens sapientia genita, vel ingenita ?
E. An Filius sit sapiens seipso vel per seipsum ?
I. Quod et haec quaestio inexplicabilis est, quae
ARTICULUS VIII. Utrum una tantum sit sapientia Patris ?
B. Quod proprietates sint divina essentia.
C. Auctoritate adstruit, quod proprietas sit natura.
e converso : ergo essentialia de notionalibus.
D. Quidam negant, scilicet proprietates esse personas et divinam naturam, et
E, Responsio ad praemissa auctoritate nitens.
F. Quomodo improbi haeretici insistant alia addentes ?
H. Quaeritur, Quomodo proprietates possunt esse in natura, ut tamen eam non determinent ?
C. Quod propter res creatas illud dixerit, non idem est natura ei res natura.
G. Quare id fiat, scilioet quod Patri potentia, Filio sapientia attribuatur ?
H. Quare Spiritui sancto bonitas attribuatur ?
K. De nominibus quae translative ei per similitudinem de Deo dicuntur.
L. Nihil dignum exoellentia ineffabilis Trinitatis se tradidisse dicit, ad alia trans.
D. Quod scientia Dei non tantum est de temporalibus, sed etiam de aeternis.
E. Quare omnia dicantur esse in Deo, et quod factum est habet vitam
ARTICULUS VII. An in mente divina sunt ideae ?
F. Quod eadem ratione dicuntur omnia ei praesentia.
D. Quod idem est omnia esse ex Deo, et per ipsum, et in ipso.
F. Quod non omnia quae ex Deo sunt, eliam de ipso sunt: sed e converso.
G. Quae dicta sunt summatim colligit.
ARTICULUS XII. An sit idem dicere,
B. Quod in Sanctis non modo est, sed etiam habitat, qui non ubicumque est, ibi
C. Ubi erat vel habitabat Deus antequam esset creatura.
D. Multa hic breviter dooet quae confirmant praedicta.
E. Quod Deus inhabitator est quorumdam nondum cognosoentium Deum, et non quorumdam cognosoentium.
ARTICULUS XV. An parvuli periment ad templum Dei ?
F. Quomodo Deus lotus ubique sit per essentiam, non potest intelligi ab humano
K. Quid sit mutari secundum tempus ?
L. Opinio quorumdam qui dicunt spiritus creatos non moveri loco, nec esse
P. Oppositio, qua videtur probari quod Deus mutetur loco.
Q. Epilogus, ubi exponitur quare in praedictam venerit disoeptationem.
ARTICULUS I: An praescientia Dei sit causa rerum ?
C. Quod res futurae non sunt causa scientiae vel praescientiae Dei.
D. Quid ex praedictis tenendum sit, cum determinatione auctoritatum.
E. Contra hoc quod dictum est praescientiam Dei non posse falli, oppositio.
ARTICULUS I. An scientia Dei potest augeri ?
ARTICULUS IV. An Deus sciat actu infinita ?
B. Oppositio, an Deus possit noviter vel ex tempore scire vel praescire aliquid ?
ARTICULUS V. Utrum scientia Dei sit enuntiabilium ?
C. Utrum Deus possit scire plura quam scit?
D. Quod videtur adversum illi sententiae qua supra dictum est, Deum semper et
E. Brevis summa praedictorum, cum additione quorumdam.
ARTICULUS III. Quid est praedestinatio diffinitione?
B. An aliquis praedestinatorum possit damnari, vel reproborum salvari ?
C. Quomodo adhuc instant quaestioni ?
D. Quid sit reprobatio Dei, et in quibus consideretur, et quis sit praedestinationis
ARTICULUS XVIII. Quid est electio?
ARTICULUS XX. Ad quid est electio ?
B. Opinio quorumdam in qua fuit aliquando Augustinus, sed postea retractavit
C. His videtur contrarium quod alibi ait Augustinus.
D. Opinio quorumdam falsa de occultis Dei disserentium carnaliter.
G. Hic de scientia, dioens Deum semper scire quae semel scit.
ARTICULUS VII. Utrum enuntiabilia semper sint vera ?
ARTICULUS V. An potentia divina aequetur scientiae f
B. Quomodo dicatur Deus omnia posse, cum nos multa possimus quae ipse non
E. Quod omnipotentia Dei secundum duo consideratur.
G. Determinatio praemissarum auctoritatum.
E. Auctoritatibus utuntur in assertionem sua opinionis.
B. Quaestio qua illi arctantur.
C. Utrum alio vel meliori modo possit faoere quam facit ?
D. Utrum Deus semper possit omne quod olim potuit ?
B. Quod licet idem sit Deo velle quod esse, non tamen potest dici Deus esse omnia
C. Quis sit sensus horum verborum,
ARTICULUS IV. An divina voluntas sit causa ?
ARTICULUS VII. An voluntas Dei habeat causam ?
E. Quod voluntas Dei prima et summa causa est omnium.
F. Quibus modis accipitur Dei voluntas ?
ARTICULUS X. An divina voluntas sit mutabilis ?
H. Quare praeoeptio et prohibitio et consilium dicantur Dei voluntas ?
K. Quod Deus non vult ab omnibus
L. De permissione et operatione ubi dicantur Dei voluntas.
C. Quomodo intelligendum sit illud,
D. Utrum mala Dei voluntate fiant, an eo nolente ?
E. Quare dicunt quidam Deum velle mala esse vel fieri ?
F. Hic ponit rationes illorum qui dicunt Dei voluntate non fieri mala vel non esse
G. Quomodo intelligendum sit illud Augustini,
H. Quadripartita boni acoeptio.
K. Ex praedictis concludit ostendens esse bonum fieri mala multis modis.
L. Quod in Deo non est causa ut sit homo deterior.
M. Aliter probat, quod Deo auctore non fiunt mala.
ARTICULUS X An malum faciens tendat in non esse ?
N. Objectio quorumdam sophistica, qua probare nituntur ex Deo esse quod mala
ARTICULUS XII. Quot modis dicatur veritas ?
P. Partem quaestionis approbat illorum qui dicunt Deum non velle mala fieri.
ARTICULUS I. An voluntas Dei semper sit efficax ?
B. Hic aperit dioens diversis modis supra accipi Dei voluntatem.
E. Quomodo sentiendum sit de passionibus Sanctorum, an velle an nolle debeamus
IN SECUNDUM LIBRUM SENTENTIARUM.
D. Quare rationalis creatura facta sit ?
E. Quare creatus sit homo, vel angelus ?
F. Ad quid creata sit rationalis creatura ?
G. Brevissima responsio cum quaeritur, Quare, vel ad quid facta sit rationalis
H. Sicut factus est homo ut serviret Deo, sic mundus ut serviret homini.
K. Quare ita sit homo institutus, ut anima sit unita corpori ?
B. Quando facti sunt Angeli prius dicit, in quo videntur sibi obviare auctoritates
C. Quid tenendum sit docet, praemissas auctoritates determinando.
E. Quod simul cum tempore et cum mundo coepit corporalis et spiritualis creatura.
Deinde quaeritur de hoc quod dicit, ibi, C, Qui vivit in aeternum, creavit omnia simul.
F. Vbi Angeli mox creati fuerint, in empyreo scilicet, quod statim factum repletum est Angelis.
H . Quomodo dicat Lucifer secundum Isaiam
ARTICULUS II. Quid sit Angelus per definitionem
ARTICULUS IV. An Angelus sit simplex substantia ?
B. An omnes Angeli fuerint aequales in tribus, scilicet
C. Quae communia et aequalia habuerunt Angeli ?
I. Quod triplex fuit sapientia in Angelis ante casum vel confirmationem,.
ARTICULUS XV. Utrum Angeli cognoscant per species ?
K. An aliquam Dei habuerint dilectionem, vel sui invicem ?
B. Quod opinando Augustinus hoc dixerit
F. Praedicta breviter tangit, addens quales fuerunt Angeli in conversione ei aversione.
B. De libero arbitrio breviter tangit docens quid sit.
ARTICULUS I. An possibile fuerit cadere Angelum ?
ARTICULUS III, Quid appctiit Angelus, quando peccavit ?
C. Post creationem aliquid datum est stantibus per quod converterentur
D. Qua gratia indigebat Angelus, et qua non?
.E. An sit imputandum illis qui aversi sunt ?
F. Qua culpa gratia non est data eis qui ceciderunt ?
C, Quod non est concessum eis habitare in caelo, vel in terra.
D. Quod daemones alii aliis praesunt, et habent etiam alias praelationes.
E. An omnes daemones sint in hoc aere caliginoso ? An aliqui sint, in inferno ?
Deinde quaeritur de hoc quod dicit, ibi, E, Quod in infernum quotidie descendant,
G. Quod Lucifer non habet potestatem quam habebit in tempore Antichristi.
H. Quod daemones semel victi a Sanctis, non accedunt amplius ad alios.
B. Quod utrique liberum arbitrium habent, nec tamen ad utrumque flecti possunt.
G. Quod boni post confirmationem liberius arbitrium abent quam ante.
E. Quod Angeli mali vivacem sensum non perdiderunt, et quibus modis sciant ?
G. Quod transgressoribus Angelis non servit ad nutum materia rerum visibilium.
H. Quod non sunt creatores, licet per eos magi ranas et alia fecerint
K. Sicut justificationem mentis, ita creationem rerum solus Deus operatur : licet
B. Quod Deus in corporalibus illis antiquis formis apparuit.
D. Quod Deus in specie ?qua est Deus numquam mortalibus apparuit.
E. Utrum daemones intrent corpora hominum substantialiter, an illabantur
E. Utrum ordines ab initio creationis ita distincti fuerint ?
F. Utrum omnes Angeli ejusdem ordinis sint aequales ?
G. Quomodo dicat Scriptura decimum ordinem ex hominibus compleri, cum non sint
I, Quidam dicunt secundum numerum lapsorum Angelorum homines reparandos,
G. Quaestio, Si omnes mittuntur, cur unus tantum ordo nomine
E. Quomodo determinent praedictas auctoritates quae ridentur adversari, qui dicunt
B. Utrum singulis hominibus singuli Angeli, an pluribus deputatus sit unus ?
C. Confirmat unum Angelum pluribus hominibus deputari, sive simul, sive
D. Utrum Angeli proficiant in merito vel in praemio usque ad judicium ?
E. Auctoritatibus confirmant quod dicunt.
F- Quod in hac sententia videtur Augustinus adversari Hieronymo,
G. Aliorum opinio qui dicunt Angelos in quibusdam praedictorum non profecisse.
H. Quaedam auctoritates videntur obviare probabiliori sententiae.
C. Quomodo per intervalla temporis res corporales conditae sint?
D. Quo sensu tenebrae dicantur non esse aliquid, et quomodo dicantur esse aliquid ?
E, Duo hic consideranda sunt: quare illa materia confusa sit dicta
F. Hic ad id quod secundo quaerebatur, respondet.
G. Ostenso qualis fuit mundi facies in ipso primordio, incipit prosequi operum sex
H. De quatuor modis divinae operationis.
B. Qualis fuerit lux illa, corporalis, an spiritualis ?
C. Quod lux illa facta est, ubi sol apparet, quae in aquis lucere poterat.
E. De naturali ordine computationis dierum, et de itlo qui pro mysterio introductus est.
F. Cur sol factus est, si lux illa sufficiebat ?
G. Quomodo accipiendum sit illud,
K. Alia praedictorum expositio.
B. Alii putant caelum illud esse igneae naturae, quibus consentit Augustinus,
C. Quae sit figura firmamenti ?
D. Quare iacuit Scriptura de opere secundae diei, quod in aliis dixit ?
E. De opere tertiae diei, quando aquae congregatae sunt in unum locum.
.B. Ante alia de ornatu caeli agitur, sicut prius factum est.
ARTICULUS I. Utrum stellae pertinent ad ornatum ?
C De opere quintae diei, quando creavit Deus ex aquis volatilia et natatilia.
D. De opere sextae diei, quando creata sunt animalia et reptilia terrae,
F. Utrum minuta animalia tunc creata fuerint ?
G. Quare post omnia factus est homo ?
H. Quomodo intelligendum sit Deum requievisse ab omni opere suo ?
K. Quae sit benedictio et sanctificatio septimae diei ?
B. Opinio quorumdam haereticorum, qui putaverunt animam esse de substantia
C. Quando facta sit anima, an ante corpus, aut in corpore ?
D. In qua aetate Deus hominem fecerit ?
E. Quod homo extra paradisum creatus, in paradiso sit positus : et quare ita
F. De lignis paradisi, inter quae erat lignum vitae, ei lignum scientiae boni ei mali.
B. Quare virum prius, et postea de viro mulierem creavit, non simul utrumque ?
C. Quare de latere viri, non de alia corporis parte formata sit?
ARTICULUS III. Quid est miraculum per definitionem ?
H. De anima mulieris, quod non est ex anima viri, ut quidam putaverunt, dicentes
B. Utrum immortalitas quam habuit ante peccatum, esset de conditione naturae,
D. Quaestio Augustini, quomodo immortalis factus sit homo ?
E, Summatim superiorum verborum sententiam perstringit.
ARTICULUS V. Utrum sine peccato mori poterat Adam ?
B. Quare in paradiso non coierunt duobus modis solvit.
C. De termino illius inferioris vitae, Utrum natis filiis per successiones, an simul
G. Oppositio quorumdam volentium probare eos posse vivere sine alimonia.
ARTICULUS II. Quis sit tentator ?
B. Quare, in aliena forma venit ?
D). De versutia diaboli, qui ad facilius persuadendum, malum removit, et bonum
E. De duplici tentationis specie.
F. Quare homo, non Angelus, sit redemptus ?
G. Quod non soli viro praeceptum fuit datum.
B. Objectio contra illos qui dicunt elationem praecessisse in mente.
E. Quis plus peccavit, Adam vel Heva?
F. Quod praedictae sententiae adversari videtur.
ARTICULUS V. An Adam plus peccavit quam Heva ?
G. Quorumdam sententia, quod Adam, ambierit esse ut Deus, sed non crediderit
I. Quod ignorantia alia excusat
K. De triplici ignorantia : quae excusat, et quae non ?
L. Unde processerit consensus illius peccati, cum natura hominis esset incorrupta ?
M. An voluntas praecesserit illud peccatum ?
C. Quod triplicem habuit homo ante lapsum cognitionem, scilicet rerum propter
F. Utrum homo praescius fuerit eorum quae sibi futura erant
B. Qualis fuerit illa rectitudo et bonitas voluntatis in qua creatus est ?
C. Oppositio contra illud quod dictum est, hominem non potuisse proficere.
1). De adjutorio homini in creatione dato, quo state poterat.
G. Quod talis est ordo peccandi vel cadendi in nobis, qualis fuit in primis
K. Quare haec de partibus animae dixit ?
B. Quod liberum arbitrium non pertinet nisi ad futurum, nec ad omne futurum.
C. Quod supra posita descriptio liberi abitrii non convenit Deo, nec his qui glorificati sunt.
D. Qualiter in Deo accipitur liberum arbitrium ?
E. Quod Angeli et Sancti qui jam beati sunt, habent liberum arbitrium.
F. De libertatis arbitrii differentia secundum diversa tempora.
G. De quatuor statibus liberi arbitrii in homine.
H. De corruptione liberi arbitrii per peccatum.
I. De tribus modis libertatis arbitrii.
K. Qui habeant hanc libertatem, scilicet a peccato, et per quid ?
L. Quaestio de libertate ad malum, an sit ipsa libertas liberi arbitrii, an alia ?
M. Quaestio alia de libertate ad bonum, an ipsa sit libertas arbitrii, an non ?
P. Repetit de corruptione liberi arbitrii, ut addat alia.
ARTICULUS I. An gratia sit necessaria ?
ARTICULUS IV. Quid est gratia ?
ARTICULUS V. Utrum gratia est vita animae ?
C. Quod bona voluntas comitatur gratiam.
D. Quae sit gratia voluntatem praeveniens, scilicet fides cum dilectione ?
E. Quod voluntas bona quae praevenitur gratia, quaedam Dei dona praevenit
F. Quae praedictis videantur adversari, scilicet quod videatur dici fidem esse ex
G. Quaedam adhuc addit quae graviorem faciunt quaestionem, scilicet quod cogitatio
H. De illa cogitatione boni quae praecedit fidem, plene disseritur.
I. Utrum una eademque sit gratia quae dicitur operans, et cooperans ?
K. Quid sit ipsa gratia, et quomodo meretur augeri, quaeritur.
L. In quibus bonis sit liberum arbitrium ?
ARTICULUS XI. Utrum gratia sit virtus, et virtus gratia ?
B. De fide itidem dicit, quod non est ex homine, sed ex Deo tantum.
E. Quod bona voluntas gratiae principaliter est, et etiam gratia est: sicut et omne
G. De muneribus virtutum, et de gratia quae non est, sed facit meritum.
I. Quod idem usus est virtutis, et liberi arbitrii : sed virtutis principaliter.
K. Aliorum sententia hic ostenditur, qui dicunt virtutes esse honos usus liberi
L. Quibus auctoritatibus muniunt quod virtutes sint motus mentis ?
B. Hic ponit ea quibus suum confirmant errorem, verbis Augustini contra ipsum
C. Aliud testimonium Augustinus ponit quo Pelagius pro se utebatur.
D. Aliud quod videtur contradicere gratiae Dei addit.
E. Aliud testimonium ejusdem, quod videtur adversum,
G. Adhuc addit aliud quod videtur contrarium.
B. Quod homo ante lapsum virtutes habuerit.
G. De ejectione hominis de paradiso.
D. Quomodo intelligendum sit illud,
E. De flammeo gladio ante paradisum posito.
F. An homo ante peccatum comederit de ligno vitae ?
G. Quare non sunt facti immortales, si comederunt de ligno vitae ?
B. Utrum illud peccatum fuerit originale, vel actuale?
G. Quomodo intrasse in mundum dicunt ?
D. Hic aperit illud esse peccatum originale, quod transit in posteros.
E. Quid sit originale peccatum hic inquiritur.
F. Quod originale peccatum sit culpa, auctoritatibus probat.
ARTICULUS II. An originale peccatum sit culpa ?
G. Quid sit quod dicitur peccatum originale, scilicet fomes peccati, id est, concupiscentia
I. Quid sit peccatum in quo omne peccaverunt, scilicet originale, quod ex
L. Quod peccatum originale in Adam fuit, et in nobis est.
M. Objectio quorumdam contra id quod supra dictum est, omnes in Adam fuisse
G. Causam corruptionis carnis ostendit, ex qua in anima peccatum fit.
D. Quod propter corruptionem carnis quae est causa peccati, dicitur peccatum esse
E. De causa originalis peccati, quae est in carne, Utrum sit culpa, an paena ?
F. Hic aperitur quid sit foeditas tracta ex libidine coeuntium, quae vitium vel
G. Inductu similium ostendit non absurde dici filios trahere peccatum a parentibus,
B. Quod originale peccatum duobus modis dimittitur, scilicet extenuatione sui ei
C, De foeditate quam caro ex libidine coitus contrahit, utrum in baptismo
E. Qua justitia animae mundae ex creatione illud peccatum imputetur, cum non
F. Utrum illud peccatum sit voluntarium, vel necessarium?
G. Quare Deus animam corpori jungit, sciens eam inde maculari, ei ideo
H. An anima sit talis ante baptismum, qualis a Deo creatur ?
B. Quid super hoc Augustinus in
G. Eorum ponit documenta, qui dicunt transire in parvulos parentum delicta.
.D. Quod in illo uno primo peccato plura reperiuntur.
E. Ostendit Augustinum sibi fore contrarium, si id sentiret.
F. An actuale peccatum Adae sit gravius caeteris ?
G. Responsio contra illos, ubi alia peccata ostenduntur illo majora.
I. Quod peccata parentum visitantur in filios, et quod non sunt adversa quae Deus
K. Determinatio praemissarum auctoritatum convenientiam ostendens.
M. Quomodo illud Exodi intelligi debeat secundum mysterium ?
N. Per quid probatur, quod primus motus non puniatur aeternaliter
,B. Quae fuit origo et causa peccati prima ?
C. Quod mala voluntas secundaria causa fuit malorum,
E. Quod ex praemissis sequitur, scilicet quod cum dicitur malus homo, dicitur
F. Quod regula Dialecticorum de contrariis fallit in his, scilicet bono et malo.
G. Epilogum facit, ad alia transiturus.
H. Sententiae illi qua dictum est bonum esse malum opponitur de prophetia quae ait,
B. Diversorum sententias de peccato ponit,
F. Quid ex praedictis colligitur?
G. Alia probatio, quod omnis actus in quantum est, bonus est.
K. Utrum malus actus in quantum peccatum est, sit privatio vel corruptio
L. Quomodo in quantum peccatum est, possit corrumpere bonum, cum nihil
M. Quod peccatum proprie corruptio est animae, et quomodo ?
N. Qualiter homo se elongat a Deo, scilicet per dissimilitudinem quam facit, hoc
ARTICULUS VIII. De variis diffinitionibus mali,
B. Ex praedictis quaestio oritur, scilicet an in quantum peccatum est, sit paena
C. Quod cum omne peccatum possit dici paena, non tamen omne est paena peccati.
E. Quod non obviat veritati, si quis dicat ipsa peccata esse paenas peccati
G. De quibusdam quae sine dubio peccata sunt et paenae, ut ira, invidia.
H. Quod verbis Augustini praemissis quaedam sententia Hieronymi obviare videtur.
K. Epilogum facit ad alia transiturus.
B. Qualiter determinent verba Augustini praemissa quibus ait,
D. Ex parte eorum praemissae opponitur sententiae in illo verbo,
E. Quod de peccato non de paena intelligitur cum dicitur,
ARTICULUS III, An omnis paena sit a Deo
C. Quod omnes bonae voluntates unum habent finem : et tamen quaedam bonae
D. Quaedam huic sententiae videntur adversari.
E. Hic ostenditur quomodo, licet videantur, non repugnent praedicta.
F. De differentia voluntatis, intentionis, et finis.
G. An illa intentio sit voluntas
ARTICULUS V. Quid sit intentio ?
B. Quare actus voluntatis sit peccatum, si actus aliarum potentiarum non sunt
C. Quomodo intelligendum sit illud
B. Utrum omnia opera hominis ex affectu et fine sint bona vel mala ?
D. Quidam dicunt praedicta non posse fieri bono fine.
ARTICULUS III. Quid est indifferens ?
B. Quae premissae sententiae objiciuntur ex verbis Augustini.
C. Aliorum sententia de praemissa quaestione, qua quaerebatur si omnis actio eorum
F. Quod mala voluntas est voluntarium peccatum.
B. Alia contra eosdem oppositio.
G. Alia adversus eosdem objectio.
D. Si peccatum ab aliquo admissum in eo sit quousque paeniteat ?
. ARTICULUS II. In quo fundatur reatus ?
E. Quibus modis dicitur in Scriptura
F. De modis peccatorum qui multipliciter assignantur.
G. Quomodo differant delictum et peccatum ?
H. De septem principalibus vitiis.
1. De superbia, quae est radix omnis mali.
B. Utrum omnis obstinatio sit peccatum in Spiritum sanctum ?
C. Quod aliter accipitur peccatum in Spiritum sanctum.
B. Auctoritatibus adstruit potentiam peccandi esse a Deo.
G. An aliquando resistendum sit potestati ?
IN TERTIUM LIBRUM SENTENTIARUM.
ARTICULUS I. An conveniebat Deum incarnari ?
B. Quare Filius carnem assumpsit, non Pater, vel Spiritus sanctus ?
C. Utrum Pater vel Spiritus sanctus potuerit incarnari, vel possit ?
D. An Filius qui tantum carnem accepit
ARTICULUS II. An Angelus sit assumptibilis ?
B. De unione Verbi et carnis mediante anima.
ARTICULUS X. An sit medium rei vel congruentiae ?
C. Quod Verbum simul assumpsit carnem, et animam : neque caro prius est
ARTICULUS XX. Quid dicatur, Antiqua conspersio ?
B, Auctoritate firmat ex tunc fuisse Virginem immunem a peccato.
ARTICULUS XXIV. An gloriosa Virgo potuit peccare ?
ARTICULUS XXVII. Quid sit decimari in lumbis Abrahae ?
E. Quidam videntur adversari illi sententiae qua dictum est, carnem Christi non
B. Quo sensu dicatur Christus conceptus et natus de Spiritu sancto ?
C. Alia ratio, quare dicatur natus de Spiritu svncto.
ARTICULUS III. An assumere convenit personae divinae ?
ARTICULUS VII. Per formam Dei quid intelligitur ?
C. An divina natura debeat dici
ARTICULUS XIV. Utrum divina natura debeat dici
D. Quare non accepit personam hominis, cum hominem acceperit ?
ARTICULUS XV. Quare persona repugnat unibilitati ?
E. Contra hoc oppositio, qua probare quidam volunt personam accepisse
B. Quorumdam sententiam refert.
G. Auctoritates ponit quibus muniunt suam sententiam,
E. Auctoritates etiam ponit, quae hanc probant sententiam.
G. Auctoritates inducit quibus haec sententia roboratur.
G. Ex quo sensu dicunt Christum praedestinatum ?
E. Quaedam ponit quae praemissis videntur adversari.
ARTICULUS III. An Christus sit unum vel duo supposita ?
G. Auctoritate confirmat determinationem.
H. Alia etiam verba auctoritatum anno tal ut determinet.
K. Tertia sententia, quae sit praemissarum propositionum, intelligentia
L. Quo sensu secundum illos dicatur praedestinatus Christus ?
N. Quod praedicta non sufficiunt ad cognoscendam hanc quaestionem,
ARTICULUS II. An in Christo sit tantum una filiatio ?
B. De gemina Christi nativitate, qua bis natus est.
ARTICULUS IV. Utrum Christus est unus Filius ?
ARTICULUS I. Quid sit latria ?
ARTICULUS II. An latria sit virtus ?
ARTICULUS VIT. Cui debetur dulia ?
B Aliorum sententia qui unam adorationem, utrique exhibendam tradunt.
G. Alia probatio, quod Christus sit persona secundum quod homo.
ARTICULUS X. An Deo conveniat adoptare ?
E. Oppositio, quod sit adoptivus filius.
ARTICULUS XIII. An Christus fuerit filius adoptivus ?
ARTICULUS XIV. Ad quid adoptavit nos Deus ?
F. Utrum persona vel natura praedestinata sit ?
ARTICULUS III. . An in Deo creatura esse possit ?
B. Si Deus alium hominem assumere potuit, vel aliunde quam de genere Adae ?
C. Si homo ille potuit peccare, vel non esse Deus?
D. Quorumdam oppositio, quod potuerit etiam unita peccare.
ARTICULUS VII. An Christus potuit peccare in actu ?
E. Si Deus potuerit assumere hominem in sexu muliebri?
B. Auctoritatem ponit quae videtur obviare.
C. Praedictis videtur adversari quod Ambrosius ait.
D. De intelligentia praemissorum verborum.
E. Quomodo intelligendum sit illud,
B. Responsio quaestionis diffinitivam continens sententiam.
C. Quare Deus non dedit ei potentiam omnium , ut scientiam ?
D. Quomodo intelligenda sint quaedam verba Ambrosii super Lucam ?
B. Qualiter accipiendum sit illud quod ait Leo Papa ?
C. Quod ignorantia talis ei difficultas non sit peccatum.
E. Hic ponit quae praedictis adversari videntur.
F. Determinatio auctoritatum..
G. De quibusdam Hilarii capitulis valde obscuris, quae videntur communi sententiae
B. De statibus hominis, et quid de singulis Christus accepit ?
B. De voluntatibus Christi secundum duas naturas.
ARTICULUS II. An in Christo fuerit sensualitas ?
C, Auctoritatibus probat diversas in Christo voluntates.
D, De eo quod Ambrosius dicit Christum dubitasse affectu humano.
E, Verba Hilarii longe diversam exprimentia sententiam a praemissa.
ARTICULUS IX. Quomodo Christus sibi et suis oravit ?
B. Quod a conceptu meruit sibi Christus hoc quod per passionem.
D. Si Christus sine omni merito illam
E. De causa mortis ei passionis Christi.
C. Quomodo et a qua poena Christus nos redemit per mortem ?
D. Quomodo paenam nostram portavit ?
E. Si solus Christus debet dici redemptor, ut solus dicitur mediator ?
G. Secundum quam naturam sit mediator.?
B. De causa inter Deum, ei hominem, et diabolum.
C, De traditione Christi quae facta dicitur a Patre, et a Filio, a Juda, et a
D. Quod Christi passio dicitur opus Dei et Judaeorum, et quomodo?
ARTICULUS XIII. An passio Christi sit dicenda
B. Aliam ad idem inducunt auctoritatem.
C. Auctoritatibus adstruit a Verbo carnem in morte non esse divisam.
D. Qua ratione Christus dicitur mortuus et passus ?
ARTICULUS I. An Christus in triduo fuerit homo ?
C. Quod Christus ubique totus est, sed non totum ubique : ut totus est homo vel
ARTICULUS IV. An Christus in infernum descendit ?
D. Si ea quae dicuntur de Deo vel de Filio Dei possunt dici de homine illo vel de
ARTICULUS II. An fides sit virtus ?
ARTICULUS V. An fides informis sit virtus ?
D. Qiud sit credere in Deum, vel Deo, vel Deum ?
E. An illa informis qualitas mentis, quae in malo Christiano est, fiat virtus cum
ARTICULUS X. Qua forma fides formatur ?
G. Quod fides est de his quae non videntur proprie, quae tamen videntur ab eo in
ARTICULUS XX. An fides sit fundamentum ?
B. Si Petrus habuit fidem passionis, quando vidit hominem illum pati?
G. Si aliqua sciuntur quae creduntur ?
ARTICULUS I. An fides potest crescere ?
G. Quae ante adventum Christi de mediatore credere sufficiebant.
E. De aequalitate fidei, spei, charitatis, et operis, quae secundum aliquid sunt
ARTICULUS I. An spes sit in genere virtutis ?
ARTICULUS III. In qua vi animae sit spes ?
ARTICULUS I. An dilectio sive charitas sit virtus ?
F. De impletione illius mandati.
G. Quaestio de praecepti ratione.
I. Quae charitate diligenda sint ?
B. Si in illo praecepto contineatur dilectio Angelorum ?
ARTICULUS V. An Angeli diligendi sint supra nos ?
B. An omnes homines pariter diligendi sint ?
C. Quae his repugnare videntur.
D. Quod aliqui eorumdem tantum proximos quantam nos, debere diligere tradunt.
E. Secundum alios non pari affectu omnes diligendi sunt.
F. Quaestio de parentibus bonis et malis, quomodo diligendi sunt ?
G. Quaestio Augustini in libro
B. Determinatio auctoritatum praedictarum.
C. Quare fides et spes et scientia dicuntur evacuari, et non charitas, cum et ea ex
ARTICULUS VII. An fides potest evacuari ?
ARTICULUS VIII. An spes potest evacuari ?
B. Ex qua intelligentia dicitur magis vel minus diligere haec vel illa.
C. Quod duobus modis inspicienda est dilectio Dei.
E. Si Deus ab aeterno dilexit reprobos?
ARTICULUS I. De numero virtutum cardinalium.
B. Quod in Christo fuerant illa septem, dona.
C. Quod videtur obviare praemissis,
ARTICULUS I. An dona sunt virtutes ?
ARTICULUS II. Qualiter haec dona animam perficiant ?
ARTICULUS III. De numero donorum.
ARTICULUS IV. De ordine et combinatione donorum.
F. De casto et servili plenius agit, tangens interdum de initiali.
G. Quod videtur praedictis adversari.
H. Quomodo distant duo timores, per similitudinem duarum mulierum ostendit,
I. Quod timor servilis et mitiaIis dicitur initium sapientiae, sed differenter.
K. De hoc quod Augustinus dicit castum timorem esse aeternum,
L. An timor poenae qui fuit in Christo, fuerit servilis, vel initialis, vcl alius?
ARTICULUS VI. Quid sit timor ?
ARTICULUS VIII. An timor sit donum ?
ARTICULUS I. Quid sit sapientia ?
ARTICULUS V. An consilium sit donum ?
B. In quo differat sapientia ab intellectu ?
C. Quod intellectus et scientia de quibus hic agitur, non sunt illa quae naturaliter
D. Quod sapientia ista Dei est, nec est illa quae Deus est.
ARTICULUS X. De quibus est intellectus donum ?
ARTICULUS XV. Quid sit pietatis donum ?
ARTICULUS XVI. Quis sit actus doni pietatis in via ?
ARTICULUS XVII. An pietas sit unum donum, vel plura ?
ARTICULUS XVIII. Qualiter differat pietas a mansuetudine ?
ARTICULUS I. An virtutes politicae sunt connexae ?
ARTICULUS II. An virtutes theologicae sunt connexae ?
ARTICULUS III. An etiam vitia sunt connexa ?
B. Si cunctae virtutes pariter sint in quocumque sunt?
C. Repetit de charitate, ut addat quomodo tota lex ex ea pendeat.
ARTICULUS I. Quid sit praeceptum ?
ARTICULUS II. De distinctione praeceptorum.
C De mandatis secundae tabulae.
ARTICULUS XI. Quid vocatur rapina in proposito ?
ARTICULUS XIV. An in usura transferatur dominium ?
ARTICULUS III. Quid sit perjurium ?
D. De jutramento quod per creaturas fit.
E. Quae juratio magis teneatur, an quae fit per Deum, an quae fit per Evangelium
F. Quid est dicere : Per Deum juro ?
G. De illis qui jurant per falsos deos,
H. Quod juramentum quo incaute juratur, non est observandum, nec votum, nec
K. De eo qui verborum calliditate jurat.
L: De illo qui cogit aliquem jurare.
ARTICULUS IX. An perjurium coactum sit peccatum ?
B. Quid sit littera occidens ?
IN QUARTUM LIBRUM SENTENTIARUM.
ARTICULUS V. Quaeritur de diffinitionibus sacramenti.
C. De causa institutionis sacramentorum.
D. De triplici genere exercitationis.
E. De differentia sacramentorum veterum, et noxiorum.
ARTICULUS XVI. Utrum Testamentorum fuit gravius
ARTICULUS XIX. An circumcisio justificabat ?
G. De viris qui fuerunt ante circumcisionem, et de faeminis quae fuerunt ante
H. De institutione et causa circumcisionis.
L . De parvulis defunctis ante diem octavum.
B. Quare mox post hominis casum non fuerint instituta ?
C. Quod sacramentum conjugii fuit ante peccatum.
E. Quid utilitatis habebat baptismus Joannis ?
F. De forma baptismi Joannis, et de baptizatis ab eo.
C. Si in nomine Patris tantum vel Spiritus sancti possit tradi baptismus ?
E. Perstringit praemissorum intelligentiam cum determinatione cujusdam dicti.
G. De forma in qua baptizaverunt Apostoli ante passionem Christi.
ARTICULUS III. Quando baptismus est institutus ?
H. Quare in aqua tantum fiat ?
ARTICULUS IV. An conveniens materia baptismi sit aqua ?
I. De immersione, quoties fieri debeat ?
M. Quaeritur, An baptismus aperuit caelum , quod non aperuit circumcisio ?
ARTICULUS II. Quid sit fictio ?
ARTICULUS III. An fictio possit impedire baptismum ?
C. Quomodo intelligatur illud,
I). De illis qui suscipiunt rem, et non sacramentum.
E. Quae videntur obviare praedictis.
ARTICULUS IX. An orandum sit pro parvulis ?
F. Quid prosit baptismus his qui cum fide accedunt ?
G. Cujus rei rei baptismus qui datur jam justo, sit sacramentum ?
H. Si par viciis datur in baptismo gratia qua possunt in majori aetate proficere ?
B. De potestate baptismi et ministerio.
C. Quae fuit potestas baptismi quam potuit Christus dare servis.
B. Quod nullus in materno utero baptizetur .
C. Si baptismus sit verbis corrupte prolatis?
ARTICULUS II. An haereticus potest baptizare ?
ARTICULUS VIII. Quis est effectus characteris ?
E. De illo qui pro ludo immergitur.
F. Quod duo tempora erant in quibus baptizabantur homines.
ARTICULUS IX. An confirmatio imprimat characterem ?
B. De institutione sacramenti.
B. De errore quorumdam qui dicunt a bonis tantum corpus Christi sumi.
C. De intelligentia quorumdam verborum ambiguorum.
C. Quae sit intelligentia, praemissorum ?
D. Asserunt quidam dictum panem transire in corpus Christi,
E. Ubi illa accidentia fundentur ?
E. Quid illae paries significent ?
E, sig. 3 : Indignus est, qui aliter celebrat mysterium quam Christus tradidit,
F. Si illud sit sacrificium, etsi saepias immoletur Christus ?
ARTICULUS XXVII. An quotidie sit communicandum ?
ARTICULUS XXVIII. An ier in anno sit communicandum ?
ARTICULUS XXIX. An malus etiam sacerdos conficiat ?
I. Quid faciat haereticum, et quid sit haereticus ?
ARTICULUS XXXIX. Haereticus quis sit, et unde dicatur ?
ARTICULUS VIII. In qua vi animae est paenitentia ?
ARTICULUS X. Qualiter paenitentia timore concipiatur ?
B. Determinatio intelligentiae dictorum.
C. De solemni et unica paenitentia.
ARTICULUS XXVIII. Quot sint modi paenitentiae?
D. Auctoritatibus probat , quod non semel tantum, sed frequenter peccata dimittantur
ARTICULUS XXXI. An sit aliquod summum malum ?
B. Quae sit intelligentia praemissorum ?
C. Quomodo accipienda sunt praemissa ?
ARTICULUS XII. An diffinitio satisfactionis sit bona ?
ARTICULUS XV. An eleemosyna sit bene diffinita ?
ARTICULUS XVII. An eleemosyna sit pars satisfactionis ?
ARTICULUS XXII. De eleemosynis spiritualibus.
ARTICULUS XXIV. Ex quo potest vel debet fieri eleemosyna ?
D. Secundum quosdam fuit satisfactio.
E. Perstringit dictorum summam, ut alia addat.
F. Auctoritates alias inducit contra eos qui dicunt de uno peccato paenitentiam agi,
G. Repetit de vera paenitentia, ut addat.
ARTICULUS XXXIX. An ei quae sit vera paenitentia ?
ARTICULUS XLII. Quid sit restitutio ?
ARTICULUS XLIV. Cui debet fieri restitutio ?
ARTICULUS VI. Quid sit contritio in genere ?
ARTICULUS VIT. Quid sit contritio propria diffinitione ?
ARTICULUS IX. Cujus partis animae est contritio ?
ARTICULUS XXII. An circumstantiae aggravent peccatum ?
ARTICULUS XXXI. Quanta debeat esse contritio ?
ARTICULUS XXXVI. An oporteat confessionem esse integram ?
C. Item, Videtur multis esse impossi-
ARTICULUS XXXVII. An hypocrisis sit bene diffinita ?
B. Quae sit falsa satisfactio ?
G. De tribus actionibus paenitentiae.
D. De satisfactione venialium.
ARTICULUS XLVIII. An poenitentia sit ante baptismum ?
ARTICULUS L1I. An fides praecedat poenitentiam ?
ARTICULUS IX. Quid sit justificatio impii?
ARTICULUS XIII. Cujus attributi sit justificatio impii ?
ARTICULUS XVII. Quid sit sanatio mentis ?
ARTICULUS XXIV. An confessio liberet animam a morte ?
ARTICULUS XXVIII. Quare dicatur aliquod peccatum
B. Cui sententiae potius consentiendum sit ?
ARTICULUS XXXII. An oporteat confiteri homini ?
ARTICULUS XXXV. An aliquis potest confiteri suo conservo ?
ARTICULUS XXXVI. Qualis debet esse confessio ?
D. Quod non sufficit soli Deo confiteri si tempus adsit, si tamen homini possit.
ARTICULUS XLVI. An diffinitiones scandali sint bonae
ARTICULUS LI. Quorum est scandalizari ?
E. De tertio articulo, scilicet an sufficiat confiteri laico ?
F. Hic aperit qualiter supradictae auctoritates intelligendae sunt.
ARTICULUS III. Quot sint claves ?
D. Si sacerdos potest dimittere vel retinere peccata ?
ARTICULUS X. An Verbum Dei dimittat peccata ?
E. Quod sacerdotes eliam dimittunt et tenent peccata suo modo.
F. Quomodo sacerdotes ligant vel solvunt a peccatis ?
ARTICULUS XIV. An Legalis sacerdos habuit claves ?
ARTICULUS XVII. Quot modis fiat excommunicatio ?
ARTICULUS XX. Qualiter ferenda sit excommunicatio ?
I. Quae sint interiores tenebrae, et interior macula?
ARTICULUS III. Quomodo clavis se habeat ad ordinem ?
ARTICULUS IV. An ostiarii habeant claves ?
ARTICULUS V. An reges inuncti habeant claves ?
ARTICULUS XI. An Episcopus potest absolvere nolentem ?
ARTICULUS XV. An Caiphas bene dicatur prophetasse ?
D. De hoc quod scriptum est in Malachia :
E. Qualis debet esse judex Ecclesiasticus ?
ARTICULUS XXV. An omnis qui ligat alios, sit justus ?
ARTICULUS I. An in fine vitae dari potest paenitentia ?
ARTICULUS III. An Deus seram paenitentiam exaudiat ?
B. De his qui hic paenitentiam non complent.
C. De illo cui sacerdos indiscretus injungit parvam paenitentiam.
D. Quod morientibus non sit imponenda satisfactio, sed innotescenda.
E. In necessitate non est neganda paenitentia vel reconciliatio.
ARTICULUS XVI. Indulgentia sive relaxatio quid sit ?
F. Quod presbyter non reconciliet inconsulto Episcopo, nisi in necessitate cogente.
G. An oblatio ejus sit recipienda, qui currens ad paenitentiam praevenitur morte?
B. Quod alii citius, alii tardius purgantur in igne,
D. Opinio quorumdam cum objectione.
E, De generali confessione, quid prosit ?
F. Nemo confiteatur peccata quae non fecit.
G. De paenis sacerdotis qui peccatum publicat confitentis.
C. Quid sit hic sacramentum et res ?
ARTICULUS I. An extrema tinctio sit sacramentum ?
B. A quibus institutum sit hoc sacramentum ?
C. De iteratione hujus sacramenti.
ARTICULUS XX. An extrema unctio possit iterari ?
ARTICULUS V. Quae sit ordinum sufficientia ?
B. Quales assumendi sunt ad clerum ?
ARTICULUS XXI. Quis sit actus ordinis lectoratus ?
ARTICULUS XXIV. An acolythatus sit ordo ?
ARTICULUS XXV. Quando acolythis imprimitur character ?
L. De nominibus dignitatum vel officii.
M. De quadripartito ordine Episcoporum.
ARTICULUS XL, Quando et qualiter praedicta conferantur?
B. Auctoritates ponit quae videntur praemissis obviare.
C. Determinatio praemissae contradictionis auctoritatum.
D. De simonia unde dicitur, et quid sit ?
E. De his qui scienter a simoniacis ordinantur.
F. De his qui dicunt se emere corporalia, non spiritualia.
ARTICULUS II. Quid sit simonia ?
ARTICULUS III. An simonia sit haeresis ?
H. Alexander Papa de his qui violenter a simoniacis vel ab haereticis ordinantur.
I. De aetate ordinandorum ita decrevit Nicolaus Papa.
ARTICULUS I. Quare matrimonium sit institutum ?
ARTICULUS II. An Adam doluerit in ablatione costae ?
B. De duplici institutione conjugii.
C. Quando secundum praeceptum, et quando secundum indulgentiam contractum sit
D. Quibus modis accipiatur indulgentia ?
F. Cujus rei sacramentum sit conjugium ?
G. Qualiter intelligendum sit illud :
ARTICULUS I. In quo genere sit matrimonium ?
C. De consensu qui efficit conjugium,
E. Quando incipiat esse conjugium ?
H. Quod conjugatus vel conjugata nequeant continentiam profiteri sine alterius
K. Quomodo accipiatur sponsa in subditis capitulis ?
ARTICULUS XVI. Quibus modis sponsalia dirimantur ?
L. Quod aliter accipitur in his aliis capitulis sponsa.
M. Quare non statim tradantur sponsae ?
N. Quae sponsa sit vidua mortuo sponso, et quae non ?
ARTICULUS XX. Quot modis fiat bigamia ?
ARTICULUS XXI. An bigamiae adjungatur iregularitas ?
B. Quae videntur obviare praemissis.
G. De qua re sit consensus ille: an de carnali copula, an de cohabitatione, an de
ARTICULUS I. Quomodo definitur vis sive coactio ?
ARTICULUS II. Quomodo dividatur coactio ?
ARTICULUS IV. An vis evacuet matrimonii consensum ?
B. De conjugio Mariae et Joseph.
C. Quod perfectum inter eos fuit conjugium.
E. Quod malus finis non contaminat sacramentum.
ARTICULUS I. In quo genere boni sit matrimonium ?
ARTICULUS VII. An bonum nuptiale sit tripartitum ?
ARTICULUS IX. Quis sit actus hujus fidei ?
ARTICULUS XI. Quid sit divortium ?
ARTICULUS XIV. An matrimonium imprimat characterem ?
C. Haec tria non adsunt omni conjugio.
D. De his qui procurant venena sterilitatis.
E. Quando sunt homicidae qui procurant abortum ?
F. De excusatione coitus, qui fit per haec bona.
ARTICULUS XXI. Quando coitus est bonus ?
G. De indulgentia Apostoli quomodo sit accipienda ?
H. Quod non omnis delectatio carnis peccatum est.
B. Quod neuter continere valeat nisi ex communi consensu.
ARTICULUS IV. An debitum debet solvi non exigenti ?
C. Quibus temporibus cessandum sit a coitu ?
D. Hieronymus videtur dissentire a praemissis.
E. Quibus temporibus non sunt celebrandae nuptiae ?
ARTICULUS II. An habere plures uxores sit naturale ?
ARTICULUS V. An aliquando licuit habere concubinam ?
ARTICULUS XV. An gula sit bene diffinita ?
ARTICULUS XVI. An gula sit peccatum carnale ?
ARTICULUS XVII. An gula sit circa delectabile gustui ?
ARTICULUS XIX. An gula sit vitium capitale ?
ARTICULUS XXI. An filiae gulae sint bene assignatae ?
B. Non praefertur virginitas Joannis castitati Abrahae,
D. Cui licebat plures habere, vel non ?
E. De virginitate mentis et carnis.
C. De his qui maleficiis impediti coire non possunt.
ARTICULUS X. An maleficiati debent separari ?
ARTICULUS XI. An furia impediat matrimonium ?
E. De his qui cum duabus sororibus dormiunt.
F. Non est dimittenda uxor pro aliqua macula seu deformitate corporis.
B. Quod fornicariam nequit dimittere vir, nisi ipse expers fuerit, et e converso.
C. Quod possunt reconciliari qui separantur causa fornicationis.
C, Si quis autem fornicationis expers,
F. De illis qui se ante polluerunt per adulterium.
B. De copula servi ei ancillae diversorum dominorum.
C. De viro qui se facit servum ut dimittatur ab uxore.
ARTICULUS I. An Ordo impediat matrimonium ?
B. De interfectoribus suarum conjugum.
ARTICULUS I. An diffinitiones voti sint bene assignatae ?
ARTICULUS III. Qui sunt qui possunt vovere?
ARTICULUS XVI. An omne votum recipiat dispensationem ?
E. De illis qui post longam captivitatem redeunt.
B. De conjugio fidelis et infidelis, et duorum infidelium.
G. De fornicatione spir?tuali, ob quam potest dimitti conjunx,
E. Si fideli liceat aliam ducere infideli discedente vel dimissa ?
F. Quae praemissis contraria videntur.
H. Quidam dicunt conjugium non esse inter infideles, et quare ?
I. Quod legitimum sit conjugium infidelium, sed non ratum, ei quare?
ARTICULUS II. Unde dicitur consanguinitas ?
. ARTICULUS III. Quid sit linea consanguinitatis ?
ARTICULUS IV. Quae sit lineae divisio ?
B. De computatione graduum consanguinitatis .
C. Quare sex gradus computantur ?
ARTICULUS I. An affinitas sit ?
ARTICULUS IX. Quid juris est de hac propinquitate ?
C. Si conjugium sit inter eos, qui nota consanguinitate dividuntur ?
ARTICULUS X. Utrum et qui filii sint legitimi?
ARTICULUS XL Quis sit modus legitimandi ?
ARTICULUS XII. An quid valet legitimatio ?
B. Qui sint filii spirituales ?
D. De copula spiritualium, vel adoptivorum, et
ARTICULUS VII. Quid sit adoptio ?
ARTICULUS IX. Qui possunt adoptare ?
ARTICULUS X. An quilibet potest adoptari ?
ARTICULUS XL Quis sit effectus adoptionis ?
ARTICULUS XII. Quot sunt species adoptatorum ?
ARTICULUS XIII. Quid sit cognatio legalis ?
E. Si filii qui ante compaternitatem vel post nati sunt, valent conjungi ?
G. Si quis ducere possit duas commatres, unam post alteram?
I. De secundis et tertiis nuptiis, et deinceps.
ARTICULUS XVII. An secundae nuptiae sint sacramentum ?
ARTICULUS II. Quid sit resurrectio ?
ARTICULUS IV. An causa resurrectionis erit vox tubae ?
ARTICULUS IX. Quare citatio non praecedat judicium ?
ARTICULUS X. Qualiter conscientiae dicuntur
D. De memoria electorum, si tunc praecedentia mala teneat.
E. De his qui vivi reperientur.
F. Quomodo intelligitur Christus judex vivorum et mortuorum ?
B. Quod resurget quidquid fuit de substantia et natura corporis, et in eadem parte
ARTICULUS V. Quid sit veritas humanae naturae ?
C. Quod sancti sine omni deformitate resurgent.
ARTICULUS XVII. An agilitas conveniat corporis gloriosis ?
ARTICULUS XIX. A quo causatur dos agilitatis ?
ARTICULUS XXIII. An corpori glorioso conveniat subtilitas?
D. Si mali tunc habeant quas hic habuerunt deformitates ?
E. Quod non consumuntur corpora quae tunc ardebunt.
F. Si daemones corporali igne cremantur.
ARTICULUS XXXVII. An ignis corporeus cruciat daemones ?
G, Si animae sine corporibus sentiunt ignem corporalem ?
H. De abortivis faetibus et monstris.
I. ''De diversis animarum receptaculis
ARTICULUS II. An suffragia valeant defunctis ?
ARTICULUS VII. An suffragia prosint Sanctis in patria ?
ARTICULUS VIII. Quae suffragia magis valeant ?
C. De duobus aeque bonis, quorum alter plura post mortem habet auxilia.
D. Quibus suffragiis juvabuntur mediocriter boni, qui in fine invenientur ?
F. Quod dictum de Angelis, attribuit sanctis animabus.
B. Determinat praemissas auctoritates.
C. De justitia et misericordia Dei.
E. Quomodo universae viae Domini dicuntur misericordia et veritas ?
E contrario dicunt alii, quibus ego consentio, quod secunda pars objectionum vere concludit.
ARTICULUS IV. An aliqua sit vita aeterna ?
ARTICULUS V. Quid sit vita aeterna
ARTICULUS VII. An damnati vivant vita aeterna ?
B. Quod judicabunt Sancti, et quomodo ?
C. De ordinibus eorum qui judicandi erunt.
E. Si post judicium daemones praeerunt hominibus ad puniendum ?
ARTICULUS IX. Quo abibit ignis conflagrationis ?
ARTICULUS II. An divinitas sine gaudio videri potest ?
C. Quare secundum formam servi dicitur Christus suscitaturus corpora ?
E. De qualitate luminarium, et temporibus post judicium.
ARTICULUS IX. An tunc erunt vices diei et noctis ?
ARTICULUS X. An sol et luna praestabunt beatis lucem ?
ARTICULUS XL . An infernus sit in superficie terrae ?
ARTICULUS I. Quid sit mansio ?
ARTICULUS V. Quid sit videre per speciem ?
B. Si omnes homines volunt esse beati ?
ARTICULUS VII. An omnes velint esse beati ?
E. Si major sit beatitudo sanctorum post judicium?
ARTICULUS II. An daemones peccent apud inferos ?
ARTICULUS III. An damnati possint velle aliquod bonum ?
ARTICULUS V. An damnati sint penitus extra Deum ?
C. De animabus damnatorum, si quam habent notitiam eorum quae hic fiunt ?
D. Quomodo accipienda sunt quae de Lazaro et divite leguntur
F. De chaos inter bonos et malos.
ARTICULUS X. An boni et mali videbunt se invicem ?
An ista sit debita forma, Hoc est enim corpus meum ?
Deinde quaeritur de hoc quod dicitur in secunda parte, ibi, C, sig. 1 : " Forma vero est quam ipse ibidem edidit dicens : Hoc est corpus meum, etc. "
Objicitur enim multipliciter contra hanc formam sic :
1. Forma sacramenti est faciens formaliter sacramentum, sicut dicit Augustinus : c( Accedat verbum ad elementum, et fit sacramentum : " sicut patet in baptismo in quo nihil facit forma, nisi ex parte accipientis exerceatur baptismus : ergo similiter hic cum dicitur, Hocest corpus meum, non habebit effectum nisi cum exercetur in materia debita sacramento : ergo haec oratio, Hoc est corpus meum, in caena nihil significavit circa corpus Christi in caelo : et non potest dicere, Hoc est corpus meum, nisi demonstrato corpore in caelo, quod falsum est : ergo non debuit forma tradi per verbum est, sed potius per verbum notans transitum unius ad aliud et mutationem.
2. Item, Aliud est significare aliquid factum esse, et aliud praecipere in suum usum, et aliud facere. Cum autem dicitur, Hoc est corpus meum, significatur corpus Christi esse, vel factum esse. Et cum additur, Accipite et comedite ex hoc omnes: praecipitur usus existentis. Ergo illa forma nihil importat de sacramenti confectione. Cum igitur forma sacramenti sit faciens et conficiens sacramentum, haec non videtur esse forma sacramenti.
3. Item, Non contingit uti vocibus nisi
duobus modis, scilicet materialiter et significative, sive ut ipsa vox est signum et res : signum secundum quod dico, Homo est animal rationale : res sive materialiter, secundum quod dico, Homo est duarum syllabarum et trium litterarum et aspirationis. Ergo et hac voce, Hoc est corpus meum, non contingit uti pluribus modis. Constat autem, quod non accipitur hic materialiter : ergo significative : ergo demonstratur corpus Christi jam factum, et non quod ipsa ut forma faciat ipsum.
4. Item, Demonstratio sive sit ad sensum, sive ad intellectum, semper est ad significandum id quod est : ergo et hic, cum dicitur, Hoc est corpus meum, significatur corpus Christi esse, et non fieri.
Item:, Objicitur de prima particula quae est pronomen, hoc.
1. Ex quo enim est pronomen, aut est demonstrativum, aut relativum : quia aliter intellectus ejus esset cassus et vanus : non autem relativum, cum non ferat relationem alicujus suppositi antecedentis in relatione : ergo est demonstrativum : aut ergo demonstrat substantiam panis, aut corporis Christi sub accidentibus quae videntur vel intelliguntur. Si substantiam panis: ergo sensus est, panis demonstratus est corpus Christi, et hoc falsum est : ergo et illa locutio falsa est. Si substantiam corporis Christi: ergo nihil aliud est dictum, Hoc est corpus meum, quam corpus meum est corpus meum : et haec semper est vera, et numquam faciens translationem alicujus. Ergo illa forma non refertur ad sacramentum, sed ad significandum corpus Christi semper sine conversione aliqua in corpus Christi.
2. Item, Haec est falsa, quod panis erit corpus Christi. Probatio. Quaecumque propositio est vera de futuro, erit aliquod tempus in quo praesentialiter est vera : numquam autem erit tempus in quo haec est vera, Panis est corpus
Christi : ergo haec numquam est vera, Panis erit corpus Christi. Causa autem falsitatis est discohaerentia praedicati cum subjecto quod notatur cohaerere in futuro : ergo cum vicinior cohaerentia notetur per verbum praesentis temporis, illa est multo magis falsa quae est, Panis est corpus Christi : ergo et haec, Hoc est corpus Christi, sive corpus meum, cum nihil demonstretur per ly hoc, nisi substantia panis ante transsubstantiationem.
3. Item, Aut est demonstratio ad sensum, aut ad intellectum. Si ad sensum : cum igitur oculis nihil subjiciatur nisi species panis et substantia panis, per accidens videtur quod sensus sit, panis demonstratus est corpus meum, et haec est falsa. Si autem demonstratio est ad intellectum: hoc iterum videtur non posse esse: quia tunc oporteret, quod ad. minus demonstrativum cum re intellecta, esset similis speciei, sicut cum dicitur, Haec herba crescit in horto meo : sed nihil similis speciei est in pane cum corpore Christi: ergo non potest esse demonstratio ad. intellectum.
4. Item, Numquam esset haec vera, Haec herba crescit in horto meo, nisi herbae ratio univoce conveniret rei demonstratae et intellectae: sed nihil hic univoce est in pane et corpore Christi : ergo non potest esse demonstratio ad intellectum.
5. Item, Dupliciter, ut dicunt Sophistae,contingit significari demonstrationem et negationem et quaedam alia, scilicet ut conceptam, sicut significatur in pronomine hoc. Ergo cum dicitur, Hoc est corpus meum, significatur ut exercita : ergo vult cadere super accidentia sensibilia, sive sint ejusdem in numero, sive in specie, sicut distinguitur personalis demonstratio a simplici demonstratione. Constat autem, quod utroque modo locutio est falsa : ergo simpliciter falsa est, Hoc est corpus meum, demonstrato pane.
6. Si forte tu dicas, sicut quidam dixerunt, quod pronomen est hic pars oratio- nis, et sua demonstratio non est separanda ab oratione, ideo demonstratur hic
quod est ibi in termino finali orationis. Contra : Sicut se habet lotum ad totum, ita pars ad partem : ergo si totum factum est In termino finali orationis, pars facta est cum profertur pronomen demonstrativum hoc.
7. Item, In aliis orationibus non demonstrat pronomen id quod futurum est post orationem in qua ponitur, sed potius rem praeexistentem : ergo similiter et hic : ergo videtur, quod demonstratio cadat super substantiam panis sub talibus accidentibus.
8. Item, Prius est secundum intellectum accipere rem demonstratam quam de ipsa aliquid affirmare vel negare : ergo cum dicitur, Hoc est corpus meum, prius secundum intellectum accipitur res consecrationis subjecta sensui demonstrata, quam de ipsa dicatur esse corpus Christi : ergo non videtur demonstratio pronominis dependere a sequenti parte orationis, ut dicit illa solutio.
9. Si forte tu dicas, ut quidam alii dixerunt, quod demonstratio refertur non ad signum, sed ad signatum, secundum quod videtur Glossa dicere super illud Matth. XXVI , 26 : Hoc est corpus meum, diceris, quod sub specie panis videtur : ergo secundum hoc jam in prolatione pronominis corpus Christi fuit sub specie panis : ergo non virtute orationis efficeretur sub specie panis, quod falsum est, et contra dictum Augustini, in quo dicit : " Accedat verbum ad elementum, et fit sacramentum. "
10. Et ideo alii iterum dicunt, quod demonstrat signatum in termino finali transsubstantiationis. Sed contra hoc etiam objicitur, quod terminus substantialis vel accidentalis supponens, verbo praesentis temporis restringitur ad supponendum copulandum pro tempore praesenti : in hac autem oratione pronomen supponit, verbo praesentis temporis non ampliato, nec confusum tempus significanti : ergo supponit pro praesenti tan- tum : praesens autem non est nisi substantia supposita quae fuit ante prolationem orationis, et haec est substantia panis : ergo non supponit nisi pro illa : et tunc locutio est falsa, ut prius probatum est.
11. Item, Unde habet hoc pronomen quod in hac locutione demonstrat rem sub finali termino potius quam in alia, cum nihil in hac ponatur quod in alia non ponitur?
Ulterius quaeritur de hoc verbo, Est.
1. Est enim significat rem in praesenti : hoc autem non admittit veritas locutionis, quia panis non est corpus Christi.
2. Item, In aliis sacramentis ponitur verbum significans actum ministri et Dei, ut baptizo: quia Deus baptizat interius, et exterius minister : ergo similiter debet fieri in hoc sacramento : sed hoc verbum, est, nullum actum ministri vel Dei importat : ergo non debet esse de forma.
3. Item, Actus verbi in aliis sacramentis aliquo modo dicit actum proprium materiae : sicut baptizo dicit actum abluendi, qui est actus aquae proprius : et inungo dicit actum ungendi, qui. est proprius actus chrismatis et olei infirmorum : ergo videtur, quod etiam in hoc sacramento actus importari debeat, qui sit proprius materiae panis et vini, sicut nutrio, vel cibo: et ita deberet dicere, Nutrio vos corpore meo : et non, Hoc est corpus meum,
4. Item, Sacramentum novae legis ex sua forma efficit quod figurat : ergo videtur, quod deberet poni in forma verbum denotans hanc efficientiam : et hoc non facit verbum substantivum : ergo male ponitur in forma.
5. Item, In operibus creationis, ubi nullum fieri est medium inter creantem et opus, tamen utimur verbo fiendi : ergo videtur, quod similiter et hic uti debeamus.
6. Item, Panis est transiens in corpus Christi: ergo male dicitur, quod sit cor- pus Christi: quia sic non significatur transitus panis.
7. Item, Verbum substantivum notans inhaerentiam praedicati cum subjecto, supponit subjectum cum forma et materia : sicut cum dicitur, Homo est animal, vel, Homo est albus : ergo similiter facit hic : ergo panis qui est in forma et materia manens est corpus Christi, quod haereticum et falsissimum est : ergo videtur, quod ly est male ponatur de forma.
Ulterius quaeritur de hac particula., Corpus.
1. Videtur enim, quod convenientius diceret, caro : quia cum loquitur, Joan. VI, 56, de cibo hujus sacramenti, ponit carnem., dicens : Caro mea vere est cibus, etc.
2. Item, Corpus ut organizatum nullum est aptum comestioni, sicut nec omnes partes ejus : sed caro sola apta est, vel aptior cunctis aliis membris similibus et dissimilibus : ergo videtur, quod carnem et non corpus debuit ponere.
3. Item, Panis est corpus simile in toto et in partibus, quod homogeneum vocatur : quia quaelibet pars panis est panis, et quaelibet pars vini est vinum : ergo videtur, quod sit signum cibi homogenei : ergo carnis, et non totius corporis organici: ergo debuit poni caro, non corpus.
4, Item, Vinum ex vi sacramenti non convertitur nisi in sanguinem, qui est homogeneus : ergo eadem ratione panis non convertitur ex vi sacramenti nisi in carnem, quae est pars homogenei.
Ulterius quaeritur, Quare dicit, Meum ?
Videtur enim convenientius dixisse, corpus Christi quia
1. Si propter reverentiam nominis etiam voluit Deus ut ad tempus baptismus fieret in nomine Christi: ergo etiam
propter majorem dignitatem hujus sacramenti debuit hic poni nomen istud.
2. Item, Majoris efficaciae est forma in hoc sacramento quam in aliis : quia hic corpus inanimatum et non gloriosum convertitur in corpus animatum et gloriosum unitum divinitati : ergo hic major effectus deberet attribui dignissimo nomini, scilicet Jesus Christus : ergo deberet dixisse, Hoc est corpus Jesu Christi, ut videtur.
Ulterius quaeritur de his quae adduntur in Evangelio, de hoc scilicet, Accipite, et comedite, utrum sit de forma?
Videtur, quod sic : quia
1. Illa referuntur ad usum sacramenti: hoc autem quod dicit, Hoc est corpus meum, tantum ad transsubstantiationis insinuationem : ergo videtur, quod aeque vel magis, accipite et comedite, sint de substantia formae : sicut hoc quod dicitur , Hoc est corpus meum.
2. Item, Actus notans exercitium et usum baptizandi est de forma in baptismo, cum dicitur, Baptizo te, etc. : ergo similiter illa verba quae notant usum hujus sacramenti, de forma esse debent, ut videtur.
Ulterius quaeritur de mutatione, additione, et diminutione, et corruptione : sicut in quaestione de forma baptismi, et confirmationis.
Solutio. Dicendum, quod haec est forma, Hoc est corpus meum , meo judicio, et non plus.
Ad solutionem autem eorum quae objecta sunt, notandum, quod illa oratio in triplici vi habet considerari : habet enim unam vim, secundum quod est vox significativa rei : et ex hoc modo facit signum de re aliqua demonstrata. Item, habet vim, secundum quod est forma sacramenti ab institutione divina: et secundum hoc est conversiva panis in corpus Christi, et facit transitum sive panis transsubstantiationem. Tertiam habet vim, secundum quod in ea operatur Verbum increatum, in cujus persona profertur a sacerdote : quia quasi recitative a sacerdote dicta, refertur ad Verbum increa- tum, secundum quod ipsum in voce istius orationis operatur. Et hoc modo dixerunt de antiquioribus Theologis, quod vox habet referri ad rem et res indivisibiliter et indivisibili vi operatur cum conjuncto sibi Verbo increato : et non est separare partem a parte, sicut in alia constructione : et licet habeat signare in quantum est vox creata, non tamen habet operationem sacramentalem in quantum hujusmodi, sed in quantum indivisibiliter operatur in ea Verbum increatum signatum, ad quod reduci habet oratio ista unde est, scilicet corpus Christi : licet pluribus vocibus exprimatur secundum modum suppositi et appositi Et compositionis.
Ad primum ergo dicendum, quod ille triplex usus formae, secundum quod haec verba accipiuntur cum significatione, institutione, et operatione Verbi increati, non est nisi in sacramento : licet argumentatio illa procedat ac si usus hujus orationis nihil habeat ab institutione et operatione Verbi increati : et hoc non est verum.
Ad aliud dicendum, quod etiam illa objectio supponit falsum, scilicet quod oratio non sit nisi insinuativa facti, et non faciens transitionem ex institutione et operatione Verbi increati, in cujus persona verba illa proferuntur. Quare autem Verbum notans transitum vel mutationem, non ponitur in oratione illa , infra, ut poterimus, determinabimus.
Ad aliud dicendum, quod hoc est verum de vocibus ad solum usum significandi institutis, sed non de vocibus quae sunt formae sacramentorum, in quibus institutio facit voces esse operativas gratiae invisibilis.
Ad aliud dicendum eodem modo, quod pronomen habet vires tres, secundum quod tota oratio : et illae argumentationes quae fiunt a communi usu loquendi, ad orationes quae fiunt a communi usu loquendi, ad orationes quae sunt formae sacramentorum, nihil valent.
Ad id quod objicitur de prima parte orationis, scilicet de verbo Hoc, quod est demonstrativum pronomen , sine praejudicio recitabo tres opiniones Magistrorum primo, et postea tangam quod melius mihi videtur.
Prima opinio est eorum qui dicunt, quod ly hoc facit demonstrationem ad sensum, et quod illa cadit super substantiam panis, non simpliciter, sed prout est substantiatus in corpus Christi : et hi dicunt, quod demonstrat contentum panis, prout est terminus transsubstantiationis. Et si objicitur, quod panis transsubstantiatas in corpus Christi, non est panis, sed corpus Christi. Dicunt, quod hoc est verum : sed non simpliciter est corpus Christi, sed prout finis est conversionis sacramentalis. Qualiter autem illa argumenta solvant, patebit posterius : quia una solutio est omnium illorum secundum has omnes opiniones.
Alii dicunt, quod est ibi demonstratio ad intellectum, et cadit demonstratio super accidentia specierum panis et vini prout sunt species sacramentales, et non prout simpliciter species : et ideo sensus est, Signatum sacramentaliter in speciebus panis et vini est corpus Christi. Et isti dicunt, quod talis demonstratio simpliciter non exigit identitatem in specie inter rem demonstratam et intellectam, sed tantum convenientiam quae est inter signum et signatum sacramentaliter. Et sic solvunt argumenta in contrarium objecta.
Sed contra utramque istarum solutionum et opinionum, videtur objici. Contra primam quidem : quia impossibile est in se, vel ut terminum demonstrari, quod non est ante demonstrationem : corpus autem Christi nec in se, nec in altari, nec ut terminus conversionis, est ante demonstrationem : ergo neutro modo potest demonstrari. Contra secundam autem videtur objici : quia sacramentaliter demonstratur id quod actu est sub sacramento, demonstratione cadente su-
per species sacramentales : sed corpus Christi non est contentum sub speciebus illis, demonstratione cadente super species illas : ergo non contingit ipsum sacramentaliter demonstrari.
Et ideo videtur mihi tertia via esse probabilior, quod dicatur, quod ly hoc est demonstrativum simul et operativum sive conversivum : et hoc habet in quantum est pars formae sacramentalis, ab institutione, et cum Verbo increato : et ideo non divisim habet, sed potius voces referuntur ad res significatas in vocibus illis, et ad Verbum increatum simpliciter: et ita in virtute unius indivisibilis operantis, operatur oratio illa quae est forma sacramenti, et operando demonstrat, et demonstrando operatur : sicut dicitur de creatione et infusione animae. Ad id ergo quod primo objicitur, dicendum quod demonstrat corpus Christi sub accidentibus, et faciendo ipsum esse ibi demonstrat: et ideo plus est dictum, Hoc est corpus meum , quam corpus meum est corpus meum : quia sensus est, Hoc est corpus meum, id est, contentum sub speciebus est corpus meum, et virtute hujus orationis ibi factum est ex substantia panis.
Ad aliud dicendum, quod verum est hanc esse falsam, quod panis est corpus Christi: et non est simile nisi nos diceremus, quod hoc verbum, est, non notaret nisi compositionis inhaerentiam cum praesenti tempore consignificato. Nos autem dicimus, quod ab institutione et conjunctione ad Verbum increatum, est conversivum sicut tota oratio : et ideo non notat inhaerentiam hic, sed conversionem et existentiam corporis Christi sub speciebus ejus quod convertitur in ipsum.
Ad aliud dicendum, quod sive dicatur ad sensum demonstratio, sive ad intellectum, semper diminute dicitur: sed si dicatur ad intellectum esse cum vi conversiva demonstranti ad intellectum, tunc erit probabilius : et tamen non sequitur inconveniens quod concludit objectio.
Sunt tamen qui dicunt ad sensum esse demonstrationem, eo modo quo res sacramenti sensibilis dicitur sub speciebus sacramentalibus.
Ad aliud dicendum, quod cum dicitur, Haec herba crescit in horto meo, non est nisi pars illius demonstrationis : quia ista est tantum ostensiva, illa autem factiva primo, et per consequens ostensiva.
Ad aliud dicendum, quod demonstratio significatur hic ut exercita : sed tamen haec non est tota virtus ejus, nec est prima : sed potius illa quam habet in quantum est forma sacramenti : et haec est operativa ejus quod demonstratur, et postea demonstrat. Unde sicut licet anima infundendo creatur, et creando infunditur, tamen creatio secundum intellectum praecedit infusionem : ita hic licet demonstratio pronominis simul faciat demonstrari et demonstret, tamen virtus operativa secundum intellectum praecedit demonstrationem in forma sacramenti : et ideo tales argumentationes nihil valent.
Ad aliud dicendum, quod verum est, quod oratio non est dividenda : et hoc est propter operativam virtutem quam non habet ex constructione vel ordine vel conjunctione partium, sed potius ex institutione divina, secundum quod vox Adsensum refertur, et in sensu verbi Verbum increatum operatur. Et ideo objectio facta in contrarium nihil valet : quia hoc verum est de oratione quae non est nisi significativa : quia constructio illius dependet a modo significandi et significatione partium.
Ad aliud dicendum, quod hoc ideo continet, quia aliae orationes non operantur suum significatum, sed insinuant tantum : et ideo nihil est simile.
Ad aliud dicendum, quod hoc verum est de demonstratione quae tantum est ostensiva rei, et non factiva virtute operationis in qua ipsa est: haec autem demonstratio cum virtute aliorum verborum facit id quod demonstratur sub accidentibus, et demonstrando facit ipsum.
Ad aliud dicendum quod bene assentiendum est Glossae, dummodo intelligatur, scilicet quod id quod videtur sub speciebus illis, virtute orationis cum demonstratione est ibi factum. Et patet ex praedictis, quod id quod contra objicitur, non valet, nisi daremus hoc quod demonstratio est significativa tantum demonstrati, et non operativa.
Ad aliud dicendum, quod verum est, quod ly hoc supponit verbo praesentis temporis, et supponit id quod actu est : sed hoc demonstrando ibi efficitur, et efficiendo ibi demonstratur : et ideo non supponit substantiam panis, sed potius corporis Christi : et nihil est dictum, quod ly hoc faciat ibi partem, sicut prius dictum est : quia hoc habet tota oratio indivisibiliter relata ad signatum, et ab institutione : et ideo nihil est de termino finali vel termino initiali : quia totum operatur ad illum indivisibilem effectum ut unum indivisibile.
Ad aliud dicendum, quod in hac relatione habet pronomen quod non habet in alia, propter hoc quod est forma sacramenti operativa per institutionem divinam.
Ad id quod ulterius quaeritur, dicendum quod sicut dictum est de pronomine demonstrativo, quod non est tantum demonstrativum, sed etiam operativum : ita dicendum est de verbo est, quod non tantum notat cohaerentiam, sed est operativum et conversivum, ut dictum est: et una et simplex virtus operans est in omnibus illis verbis, in quantum referuntur ad unitatem institutionis, et Verbi increati operantis in verbis istis : et ideo sicut hic admittitur id in quod conversus est panis in corpus Christi, ita admittitur hic, Hoc est corpus Christi : cum simul fiat conversio et signatio praesentis corporis Christi, et virtute ejusdem orationis.
Ad aliud dicendum, quod secus est in isto, et aliis sacramentis : quia in aliis aliquid operatur minister ad minus in materia, ut tinctionem quae fit in aqua facit minister : sed hic nec super materiam exteriorem quae est panis et vinum, nec interius in effectu gratiae, potest esse opus nisi divinum : et ideo non potuit hic esse actus ministri significatus in forma.
Ad aliud dicendum, quod in aliis sacramentis consecratur et coniicitur sacramentum cum recipitur, ut baptismus cum baptismus recipitur, et confirmatio cum aliquis recipit confirmationem, et sic de aliis. In hoc autem sacramento non est sic : sed conversio est aute receptionem sacramenti : et non potuit poni verbum notans congruentem actum materiae, quia iste est in usu sacramenti post confectionem : et hoc tetigit Dominus, quando dixit, Accipite et comedite, etc.
Ad aliud dicendum, quod verbum notans motum vel mutationem, non competit in hoc sacramento : quia omnis motus et mutatio supponunt materiam communem utrique terminorum motus et mutationis super quam fit : sed hic nihil talium est : quia panis non est materia de qua fit corpus Christi, ita quod convertatur aliqua nova materia in corpus Christi, quae ante non fuit sub forma corporis Christi : quia hoc sine augmento esse non posset : sed hic fit transsubstantiatio totius compositi panis ex forma et materia, in substantiam praeexistentem corporis Christi, sine aliqua mutatione media, et sine intervallo temporis : et ideo competentius ponitur ibi verbum est cum potentia transsubstantiandi, quam aliud verbum notans motum vel mutationem.
Ad aliud dicendum, quod in operibus a creationis est ad minus substantia de novo facta, quae ante non erat, licet non sit proprie motus vel mutatio : sed hic nulla substantia perit, nec aliquid novum corpori Christi advenit : sed transsubstantiatio est hujusmodi in hoc virtute verborum : et ideo non possunt hic proprie verba motum significantia poni in forma.
Ad aliud dicendum, quod objectio haec procederet, si verbum esset tantum notans inhaerentiam praedicati cum subjecto : dictum est autem jam saepius, quod ipsum cum hoc, et per intellectum ante hoc, est conversivum, hoc modo quod transsubstantiatio totius panis in totum corpus Christi dici potest conversio : et ideo objectio nihil valet.
Ad id quod ulterius quaeritur de tertia particula quae est corpus, dicendum quod sacramentum maximae perfectionis non conveniebat esse partis : et ideo non poterat esse de carne forma, sed de toto corpore. Et hoc quod dicit Dominus in Evangelio Joannis, VI, 56, dicitur per synecdochen, et intelligitur de toto : ponitur tamen ibi caro mea vere : quia a minori per hoc ostenditur de toto : si enim caro quae est defectibilior pars Vivificat, multo magis spiritus et totus Christus.
Ad aliud dicendum, quod illa objectio sophistice procedit : hoc enim quod proponit, est verum de cibo qui convertitur ad nos, non de eo ad quem nos convertimur : sed de cibo isto verum est, quod ad se nos convertit, ut supra dictum est : et ideo melius ponitur ibi corpus in dissimilitudine partium quam caro: quia non in ratione unius gratiae unit nos sibi in usu : sed in isto operatur usum spiritualis oculi, in altero vero usum spiritualis scilicet pedis, et sic de aliis.
Ad aliud dicendum, quod licet panis sit corpus homogeneum, non tamen colligitur ex grano uno, sed ex diversis : et hac similitudine sumitur in sacramento, ut dicitur in Littera : et hoc modo magis ponit convenientiam ad corpus dissimile in partibus, quam ad corpus simile.
Ad aliud dicendum, quod hoc quod vinum sacramentaliter non convertitur nisi in sanguinem, non est propter homogeneitatem materiae, sed propter rationem usus : quia datur in potum spiri-
tualem, et effectum redemptionis : tamen in quantum fidelibus diversis datur, colligitur vinum ex diversis granis uvae. Sed de corpore non est sic : quia illud datur in figura corporis Christi mystici uniti capiti Christo : et hoc corpus habet diversitatem usus in gratiis membrorum : et
huic operationi magis convenit corpus dissimile, quam simile.
Ad aliud dicendum, quod ulterius quaeritur de quarta particula, quae est meum, quod melius ponitur ibi meum, quam Christi: quia illa verba quasi in persona Christi recitantur a sacerdote. Si autem poneretur ibi Christi, tunc videretur ad aliam personam ordinari : et sic alia persona significaretur operari in verbis istis : et hoc ostensum jam est non esse conveniens : quia Verbum increatum convenienter operatur in verbo creato, ut habitum est.
Ad aliud dicendum, quod in baptismo aliud est : quia ibi operatur minister, et invocat Deum : et illa invocatio ad nomen Christi propter aliquam causam reducebatur : sed in hoc sacramento non operatur nisi Verbum Filius in verbo creato, quod ad hoc instituit: et ideo debet istud verbum pronuntiari tamquam suae propriae personae, et non de ipso ut de altero fieri locutio : quod fieret, si poneretur ibi Christi, propter hoc quod personam aliam quam loquentis, vel in cujus persona sacerdos pronuntiat, nomen significaret.
Ad id quod ulterius quaeritur, dicendum quod accipite et comedite pertinet ad usum sacramenti, et non ad confectionem: et ideo puto, quod non est de forma. : hoc autem quod dicitur, Hoc est corpus meum, non est tantum insinuativum, sed operativum sacramenti, ut dictum est.
Ad aliud dicendum, quod ille actus quem significat verbum baptizo, non tantum dicit exercitium, sed etiam fieri baptismatis. Hic autem non sic est: quia confectio istius sacramenti est ante perceptionem, ut dictum est.
Ad aliud quod ultimo quaeritur, dicatur sicut in praehabitis.
Ex hoc patet falsitas cujusdam opinionis, et solutio cujusdam quaestionis antiquorum, qui propter hoc nescierunt distinguere inter usum et confectionem sacramenti: dixerunt enim, quod Deus ipse aliis verbis secretis confecit corpus suum, et postea his verbis, Hoc est corpus meum, dedit virtutem conficiendi: hoc enim non est rationabile : sed quod etiam tunc illa verba fuerunt non tantum significativa corporis Domini, sed operativa.
Si autem quaeritur de ly enim quod in Romanis libris dicitur et in antiquis libris Patrum invenitur, utrum sit de forma ?
Dicendum est, quod tutum est apponere : tamen in Evangelio non invenitur, et magis tangit causam usus qui importatur in verbo accipiendi et comedendi, quam sit de substantia formae.