Prima Quinquagena.

1. Ave, lignum,

quod suo tempore
Fructum dedit

sine dedecore,
Cum ex tuo

processit pectore,
Qui corruptum

prima sub arbore
Suscitaret

tollens de stercore
Peccatorem.

2. Ave, monti

Sion praeposita,
In quo regnans

digne per merita
Gentes regis

et laxas debita,
Ne in die

irae reposita
Confringantur

in vase perdita
Per ardorem.

3. Ave, virgo,

susceptrix pauperum,
Quos exaltans

de fundo scelerum
Salvos facis,

ne ruant iterum,
Ergo tuum

admitte puerum
In medio

tuorum uberum,
Ne formidet.

4. Ave, caeli

splendor et gloria,
Per quam mundo

redit laetitia,
Lumen vultus

patris et gratia
Signata sunt

in te per omnia,
In te pater

certa vestigia
Sui videt.

5. Ave, templum

veri pacifici,
Domus placens

summo artifici,
Sic ornata

cultu multiplici,
Ne qua labe

posses iam infici,
Ex quo doni

virtute mystici
Es afflata.

6. Ave, virgo,

quae nobis prospicis,
Tu furorem

et iram iudicis,
Quam meremur,

sedare sufficis,
Ne arguti

cum apostaticis
Puniamur

poena maleficis
Praeparata.

7. Ave, virgo,

caelorum gaudium,
Synagoga

cincta caelestium,
Dum in alta

ducta per filium
Conscendisti

paternum solium,
In quo tandem

fiet iudicium
Populorum.

8. Ave, virgo,

regina siderum,
Luna, mortis

depellens Hesperum
Matutinum

ad mundi vesperum
Produxisti,

stella, luciferum,
Cum per tuum

nos visit uterum
Rex caelorum.

9. Ave, virgo,

praevisa caelitus,
Ab aeterno

thronus dispositus,
Quem ornavit

intus paraclitus,
Non invenit

praeter te penitus,
In qua patris

se unigenitus
Collocaret.

10. Ave, templum

caelestis curiae,
Sedes apta

regi iustitiae
Per te venit

de throno gloriae
Inclinato

monte potentiae,
Ut ad nostrae

vallem miseriae
Transmigraret.

11. Ave, in qua

regi complacuit.
Cum te terra

virtus evanuit,
Nam rex David

postquam refriguit
Sola senem

fovere meruit,
Quae prae cunctis

decens apparuit,
Sunamitis.

12. Ave, terra,

cui sputum miscuit
Pater, unde

lumen restituit
His, quos umbra

mortis detinuit,
Per te lassis

salutem tribuit
Is, qui moestis

olim condoluit
Ninivitis.

13. Ave, per quam

lux novi sideris
Lapsum nostri

respexit generis,
Visitando

clausos in inferis
Et eductos

de domo carceris
Secum victor

ad cives aetheris
Revocavit.

14. Ave, virgo,

Christi cenaculum,
In quo stratum

pudoris lectulum
Vir invenit

intrans ad parvulum
Sicque suum

in tabernaculum
Suscitatum

ad vitam populum
Reportavit.

15. Ave, per quam

redit haereditas,
Quae coronas

restaurat perditas,
Per te via,

vita et veritas
Vitae nobis

monstravit semitas,
In qua quies,

pax et securitas
Sunt paratae.

16. Ave, per quam

iudex clementiam
Mirificat

tenens iustitiam,
Dum offensus

reis dat veniam,
Iustis confert

et auget gratiam
Et conversos

transfert ad gloriam
Indilate.

17. Ave, per quam

terrena superis
Iunxit auctor

antiqui foederis
Inclinavit

caelos, ut veteris
Adae culpam

tollat a posteris,
Et descendit

per te, quae diceris
Iacob scala.

18. Ave, virgo,

lucerna Domini,
Suo pridem

dicata nomini,
Lampas apta

nostrae caligini,
Per quam dragmam

datam discrimini
Renovavit

remittens homini
Gesta mala.

10. Ave, mater,

in cuius gremio
Gabrielis

epithalamio
Caro nupsit

excelsi filio,
In quo novo

facto solstitio
Fulsit mundus

ex plenilunio
Ventris tui.

20. Ave, per quam

misit auxilium
Rex virtutum,

dux salutarium,
Hic sacerdos,

hic sacrificium
Patris in so

complens consilium,
Semetipsum

dedit in pretium
Gregis sui.

21. Ave, cunctis

praelata feminis,
Nomen tenens

matris et virginis,
Quam praeventam

dono dulcedinis
Coronavit

rex magni nominis
Super caelos,

unde non desinis
Nos tueri.

22. Ave, virgo

proles Davidica,
Laus Israel,

patrum spes unica,
Iam habitans

in aula caelica
Laudum audis

de caelis cantica,
In quam phalanx

cupit angelica
Intueri.

23. Ave, virga,

de caelo germinans,
Virga iugum

Aegypti terminans,
Sola mortis

virus eliminans,
Sola, quam rex

in altis dominans
Solus novit,

te solam nominans
Dignam flore.

24. Ave, terra

culturae nescia,
Sola caeli

compluta pluvia,
Iam pro spinis

producit lilia
Terra quondam

serpenti pervia,
Ex quo tua

perfudit labia
Man cum rore.

25. Ave, per quam

pactum cum homine
Firmat Deus

in suo sanguine,
Ut iam currat

sub tuo nomine
Exsul pacis

aperto limine,
Cum timenti

sis in discrimine
Turris fortis.

26. Ave, domus

decore praedita,
Dei sedes

ad austrum posita
In qua caeli

dragma recondita
Apud patrem

est interposita,
Ut evadat

gens dudum perdita
Poenas mortis.

27. Ave, salus

totius saeculi,
Dicant ergo,

dicant nunc singuli:
Ave, per quam

in ortu parvuli
De squalore

progressa stabuli
Nostri fines

intrat oraculi
Lux caelorum.

28. Ave, per quam

refloret spiritus,
Carni patet

ad regnum reditus,
Oleaster

olivae insitus
Per te fructum

fecit ut primitus,
Cum surrexit

flos primogenitus
Mortuorum.

29. Ave, dignum

Deo sacrarium,
In qua sedit

rex post diluvium,
Quo te lavit

ad refrigerium,
Tu desertum

siccum et invium,
Per quam suum

reduxit devium
Rex virtutum.

30. Ave, mater,

quae nostrum vespere
Tuo mane

mutasti prospere,
Nox praecessit

et, ecce, libere
Novae luci

se valet credere,
Qui se fructu

gaudet puerperae
Restitutum.

31. Ave, cuius

sol horologium
Intrans novum

facit solstitium,
Ut per carnis

electuarium,
Morbum curet

in nobis regium,
Quem induxit

in caput hostium
Ultor legis.

32. Ave. virgo,

quae tuos eripis,
Dum in throno

locata principis,
Quem de caelo

transmissum concipis,
Regem oras

et nato praecipis
Et gravatam

super nos excipis
Manum regis.

33. Ave, caelum,

factum divinitus,
Quod depingit

excelsi digitus,
Firmat pater,

ornat paraclitus,
Ex tunc pluit

collatum caelitus
Man cum rore,

dies est redditus
Orto sole.

34. Ave, legis

clausa sub modio,
Lux refulgens

de rubi medio,
Rege servum

sub tuo radio,
Ne me mortis

turbet confusio,
Ad te curro,

qui solam sitio
Te cum prole.

35. Ave, virgo,

dux nostri cunei,
Turris, in qua

dependent clipei,
Quibus hostis

cedunt aculei,
Sume scutum

et arma fidei,
Ut possimus

ad castra revehi
Cum tropaeo.

36. Ave, domus

praeclara titulis,
De qua prodit

promissus saeculis,
Fons diversis

apertus rivulis,
Qui sedabit

sitim iu singulis,
Cum iustorum

in tabernaculis
Psallent Deo.

37. Ave, lumen

post aequinoctium
Matris ortum

intra praesepium,
Novae lucis

educens radium,
Quam a primo

dierum omnium
Lux signavit

ad lucem gentium
Nascituram.

38. Ave, vestis

regalis fimbria,
Cuius tactu

stat immunditia
Sicut dudum

in sanguinaria,
Incurvatus

miser per vitia
Nescit viam

nisi te praevia
Post iacturam.

39. Ave, cuius

ventris in loculo
Nomen patris

inscriptum calculo
Formam reddit

antiquam saeculo,
Nec iam homo

sub mortis titulo
Transit, ex quo

novus de stabulo
Sol illuxit.

40. Ave, per quam

sub veste pauperis
Regis proles

admixta miseris
Lacum subit

et faecem carceris,
In quo nostri

livorem vulneris
Sui tersit

unguento lateris
Et obduxit.

41. Ave, cuius

intra cubiculum
Parvo redit

vitae spiraculum,
Dum accedens

Iesus ad loculum
Nostri tulit

doloris lectulum,
In te sibi

iungens corpusculum
Nostrae mortis.

42. Ave, vitae

fons indeficiens,
Fons de domo

Dei progrediens,
Ad te curro

te solam gestiens,
Fons in porta

Bethlem scaturiens,
Quem in bello

petebat sitiens
Manu fortis.

43. Ave, stella,

quae lumen pauperum
De secreto

producis viscerum,
Lux emittens

vitae luciferum,
Cuius splendor

ortus ad vesperum
Suo mane

fugavit Hesperum
Primae matris.

44. Ave, virgo,

per quam rex siderum
Patrum complet

promissa veterum,
Rerum signa

solvens et operum
Dum recurrit

vita per puerum,
Quem in tuum

transfudit uterum
Sinus patris.

45. Ave, caeli

digna palatio,
Nostri regis

apta coniugio,
Ut iu Vasthi

locata solio
Tuam salves

gentem a gladio,
Sola vultus

ex privilegio
Regi grata.

46. Ave, sancto

fecunda spiritu,
Urbs beata,

quam in circuitu
Vallat torrens,

ne carnis strepitu
Frangi possis,

in regis transitu
Regi clauso

pudoris aditu
Reserata.

47. Ave, per quam

snb carnis trabea
Clausos solvit

iudex de fovea,
Ut sit heres

lucis ut antea,
Quem delusum

fraude viperea
Sub fornace

tenebat ferrea
Dux peccati.

48. Ave, porta

per quam sol radium
Nostrum fudit

in sanctuarium,
Dum rex suum

per ventris ostium
Templum intrans

pacis fert nuntium,
Ne iam ultra

formident gladium
Desperati.

49. Ave, de qua

procedit victima,
Qua redempta

consurgit anima
Per te dragma

recurrit decima,
Per te redit

ovis centesima,
Ubi tuta

depascit azyma
Veritatis.

50. Ave, Sion,

de cuius solio
Surgit infans

decore regio,
Tu vas novum

plenum mysterio,
Quod cum sale

mersum in fluvio
Gustum primae

tulit de medio
Vetustatis.