S. AURELII AUGUSTINI HIPPONENSIS EPISCOPI DE BONO VIDUITATIS LIBER SEU EPISTOLA AD JULIANAM VIDUAM.

 AUGUSTINUS Episcopus, servus Christi, servorumque Christi , religiosae famulae Dei JULIANAE, in Domino dominorum salutem.

 2. Cum igitur in omni quaestione quae ad vitam moresque pertinet, non sola doctrina, verum etiam exhortatio sit necessaria ut doctrina quid agendum s

 CAPUT II.

 CAPUT III.

 5. Ideo etiam cum moneret conjugatos, ne debito carnalis commixtionis fraudarent invicem et per hoc alter eorum negato sibi debito conjugali, per int

 6. Quapropter hoc primum oportet ut noveris, bono quod elegisti non damnari secundas nuptias, sed inferius honorari. Nam sicut bonum sanctae virginita

 7. Quod autem Apostolus, cum caelibum et innuptarum commendaret fructum, quia cogitant quae sunt Domini, quomodo placeant Deo, subjecit et ait, Hoc au

 CAPUT VI.

 9. Disce itaque bonum tuum, imo memento quod didicisti, bonum tuum plus laudari, quia est aliud bonum quo sit hoc melius, quam si aliter hoc bonum ess

 10. Nec quia dixi Ruth beatam, Annam beatiorem, cum illa bis nupserit, haec uno viro cito viduata diu vixerit, continuo etiam te meliorem putes esse q

 CAPUT VIII.

 CAPUT IX.

 CAPUT X.

 14. Lapsus a sancto proposito malus, nuptiae tamen lapsarum bonae. Quapropter non possum quidem dicere, a proposito meliore lapsas, si nupserint, femi

 CAPUT XII.

 CAPUT XIII.

 CAPUT XIV.

 18. Nulla quidem istarum sex viduarum tuae normae adaequatur. Tu enim si hoc votum ad senectutem usque perduxeris, omnia tria potes habere, quibus Ann

 CAPUT XV.

 CAPUT XVI.

 CAPUT XVII.

 CAPUT XVIII.

 CAPUT XIX.

 24. Audiat haec virginis etiam sanctae prolis tuae auris interior. Videro quantum te praecedat in regno Regis illius: alia quaestio est. Invenistis ta

 CAPUT XX.

 CAPUT XXI.

 CAPUT XXII.

 CAPUT XXIII.

 29. Deinde obsecro vos per illum a quo et hoc donum accepistis, et hujus doni praemia speratis, ut me quoque orationibus vestris memineritis inserere

3. Therefore (thus) saith the Apostle, the teacher of the Gentiles, the vessel of election, “But I say unto the unmarried and the widows, that it is good for them, if they shall have so continued, even as I also.”3    τοῖς, ταῖς: 1 Cor. vii. 8 These words are to be so understood, as that we think not that widows ought not to be called unmarried, in that they seem to have made trial of marriage: for by the name of unmarried women he means those, who are not now bound by marriage, whether they have been, or whether they have not been so. And this in another place he opens, where he says, “Divided is a woman unmarried and a virgin.”4    ἡ γυνὴ καὶ ἡ παρθένος Assuredly when he adds a virgin also, what would he have understood by an unmarried woman, but a widow? Whence also, in what follows, under the one term “unmarried” he embraces both professions, saying, “She who is unmarried is careful of the things of the Lord, how to please the Lord: but she who is married is careful of the things of the world, how to please her husband.”5    1 Cor. vii. 34 Certainly by the unmarried he would have understood, not only her who hath never married, but her also, who, being by widowhood set free from the bond of marriage, hath ceased to be married; for on this account also he calleth not married, save her, who hath an husband; not her also, who hath had, and hath not. Wherefore every widow is unmarried; but, because not every unmarried woman is a widow, for there are virgins also; therefore he hath here set both, where he says, “But I say unto the unmarried and the widows;” as if he should say, What I say unto the unmarried, I say not unto them alone, who are virgins, but unto them also who are widows; “that it is good for them, if they shall have so continued, even as also I.”6    1 Cor. vii. 8

CAPUT II.

3. Innuptae apud Apostolum non solae virgines, sed etiam viduae. Ait itaque Apostolus, doctor Gentium, vas electiones: Dico autem innuptis et viduis, bonum esse illis si sic permanserint, sicut et ego. Haec verba ita intelligenda sunt, ut non existimemus viduas non oportere innuptas dici, quia nuptias videntur expertae: innuptarum enim nomine 0432 illas significat, quae non sunt nuptiis alligatae, sive fuerint, sive non fuerint. Quod alio loco aperit, ubi ait: Divisa est mulier innupta et virgo. Quando utique et virginem adjungit, quid mulierem innuptam, nisi viduam vult intelligi? Unde etiam deinceps uno innuptae nomine professionem utramque complectitur dicens: Quae innupta est, sollicita est ea quae sunt Domini, quomodo placeat Domino; quae autem nupta est, sollicita est ea quae sunt mundi, quomodo placeat viro (I Cor. VII, 8, 34). Innuptam certe non eam tantum intelligi voluit, quae nunquam nupsit; sed etiam eam quae nuptiarum vinculo per viduitatem liberata, nupta esse destitit: nam ideo et nuptam non dicit, nisi eam quae virum habet; non etiam eam quae habuit, et non habet. Quapropter vidua omnis innupta est: sed quia non omnis innupta vidua est; sunt enim et virgines; ideo hic utrumque posuit, ubi ait, Dico autem innuptis et viduis: tanquam diceret, Quod dico innuptis, non eis solis dico quae virgines sunt, sed etiam eis quae viduae sunt; bonum esse illis si sic permanserint, sicut et ego.