6

γεννήσας διαπέσῃ. 10. Γρηγορίου Νύσσης ἐκ τοῦ Κατηχητικοῦ· Ἄνθρωπος μὲν γὰρ ἐκ συνδυασμοῦ τίκτεται καὶ μετὰ θάνατον ἐν δια-φθορᾷ γίνεται. Εἰ ταῦτα περιεῖχε τὸ κήρυγμα οὐκ ἂν θεὸν εἶναι πάντως ᾠήθης τὸν τοῖς ἰδιώμασι τῆς φύσεως ἡμῶν μαρτυρούμενον. [̓Επεὶ δὲ γεγεννῆσθαι μὲν αὐτὸν ἀκούεις, ἐκβεβηκέναι δὲ τῆς φύσεως ἡμῶν τὴν κοινότητα τῷ τε τῆς γενέσεως τρόπῳ καὶ τῷ ἀνεπιδέκτῳ τῆς εἰς φθορὰν ἀλλοιώ-σεως. 11. Ἰδοὺ τὸ ἄφθαρτον τοῦ Χριστοῦ φασι τὸ ἀναμάρτητον ὥσπερ οἱ πατέρες. Ἦν ἄρα τὸ μὴ διαλύεσθαι ἐν τάφῳ τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ εἰς τὰ ἐξ ὧν συνετέθη ὡς θείᾳ δυνάμει συγκροτούμενον καὶ οὐ φύσει τὸ ἄφθαρτον κεκτημένον· εἰ καὶ ἀναμάρτητος, ἀλλ' οὖν φθαρτὸς ἦν κατὰ φύσιν, ὡς τὸν ὑπὸ ἁμαρτίαν γενόμενον Ἀδὰμ ἐνδυσάμενος, οὐ τὸν πρὸ τῆς παραβάσεως ἐν ἀφθαρσίᾳ γεγενημένον. Ὅτι δὲ ἐξ ἀφθάρτου φθαρτὸς γέγονεν ὁ Ἀδάμ, ἄκουε τῆς τῶν πατέρων διδασκαλίας ὅτι ἄφθαρτος ἦν ὁ Ἀδὰμ πρὸ τῆς παραβάσεως...