22 SQUILLACEN.

alio ex capite potest desumi. Nam in genere loquendo, maior cautio est ac prudentius ad perfectum perpetuumque onerum adimplementum, sortem ab haereditariis familiae viribus di- stinguere, et a familiaribus vicissitudinibus abstrahere, eiusque administrationem morali personae assignare; quam confidere in honestate et fortuna semper incerta piae, licet et in praesentiarum divitis ac religiosissimae familiae.

Quoad alteram precum partem, nempe quoad liberationem familiae a quacumque ulteriori praestatione statim ac duobus municipiis sortem in onerum adimplementum consignaverit, observari potest in primis piam testatricem nihil certi quoad quantitatem legati determinavisse : deesse insuper in themate elementa ex quibus hoc in puncto iustum iudicium efforme- tu r ; nam oporteret ad hunc effectum cognoscere quaenam essent totius haereditatis vires, quaenam legata et onera, quot in duobus locis pauperes, et quinam tales aestimandi, ac demum quales hac in re defunctae baronissae mores fuis- sent. Verum haec omnia nos latent, unde absolute loquendo nil certi posset concludi. At cum duae Congregationes cha- ritatis segniores in petendo et praesumendo non sint, et aliunde orator piae religiosaeque conscientiae videatur, satis tuto credi potest pauperum causam defraudatum non iri. Idcirco, retinendo quod in conventione cum municipiis totum id a Marcinone praestetur quod pauperibus debitum est, con- cludere iure merito oportet hoc ipso a quocumque ulteriori onere liberari marchionem.

Idem plus minusve dicendum quoad tertium postulatum; quod magis ad plenam conscientiae tranquillitatem in vaga obligatione, quam ad dispensationem pro oneribus non adim- pletis, factum videtur.

Quibus animadversis, quaesitum fuit quid esset precibus respondendum

RESOLUTIO. S. Cong. Concilii, re cognita sub die25 Ianua- rii 1890 respondit: Praevia absolutione quoad praeteritum, quatenus opus sit, quae tamen non suffragetur Confraterni- tatibus charitatis, pro gratia, facto verbo cum SSmo.