ἡμῖν τοῖς «0ἐπὶ γῆς20» ὁμοίως ἐκείνοις κατὰ πάντα γενέσθαι «τὸ 20θέλημα20» τοῦ θεοῦ· ὅπερ συμβήσεται, μηδὲν ἡμῶν παρὰ «0τὸ θέλημα20» πραττόντων αὐτοῦ. ἐπὰν δὲ, «0ὡς ἐν οὐρανῷ» τὸ θέλημά20» ἐστι τοῦ θεοῦ, καὶ ἡμῖν τοῖς «0ἐπὶ γῆς20» κατορθωθῇ, ὁμοιωθέντες τοῖς 20ἐν οὐρανοῖς20, ἅτε φορέσαντες παραπλησίως ἐκείνοις «τὴν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου,» «βασιλείαν» 20οὐρανῶν20 κληρονομήσομεν, 20τῶν20 μεθ' ἡμᾶς «0ἐπὶ γῆς20» καὶ ἡμῖν, γενομένοις «0ἐν οὐρανῷ20,» ὁμοιωθῆναι εὐχομένων. 26.2 δύναται μέντοι γε κατὰ μόνον τὸν Ματθαῖον ἀπὸ κοινοῦ τὸ «0ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς20» λαμβάνεσθαι, ἵν' ᾖ τοιοῦτον τὸ προσ τασσόμενον ἡμῖν ἐν τῇ εὐχῇ λέγειν· «0ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου» «ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς»· «ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου» «ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς»· «γενηθήτω τὸ θέλημά σου ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς»· «τό» τε γὰρ «ὄνομα20» τοῦ θεοῦ 20ἡγιάσθη20 παρὰ τοῖς «0ἐν οὐρανῷ20,» καὶ ἐνέστη αὐτοῖς «ἡ» τοῦ θεοῦ «0βασι λεία,» γεγένηταί τε20 ἐν αὐτοῖς «0τὸ θέλημα20» τοῦ θεοῦ· ἅπερ πάντα ἡμῖν λείπει τοῖς «0ἐπὶ γῆς20,» δυνάμενα ἡμῖν ὑπαρχθῆναι ἐν τῷ ἀξίους ἑαυτοὺς κατασκευάζειν ἐπηκόου περὶ τούτων πάντων τοῦ θεοῦ τυχεῖν. 26.3 ζητήσαι δ' ἄν τις διὰ τὸ «0γενηθήτω τὸ θέλημά σου ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς20» λέγων· πῶς 20γεγένηται «τὸ θέλημα20» τοῦ θεοῦ «0ἐν οὐρανῷ20,» ὅπου ἐστὶ «τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας,» δι' ἃ μεθυσθήσεται «ἡ μάχαιρα» τοῦ θεοῦ καὶ «ἐν τῷ 20οὐρανῷ20»; εἰ δὲ οὕτως εὐχόμεθα 20γενηθῆναι «ἐπὶ20» τῆς «0γῆς» «τὸ θέλημα20» τοῦ θεοῦ, ὥσπερ 20γίνεται «ἐν οὐρανῷ20,» μή ποτε λεληθότως εὐξώμεθα μένειν «0ἐπὶ γῆς20» καὶ τὰ ἐναντία, ὅπου ἀπ' 20οὐρανοῦ20 καὶ ταῦτα ἔρχεται, πολλῶν φαύλων γινομένων «ἐπὶ γῆς» διὰ τὰ ἡττῶντα «πνευματικὰ τῆς πονηρίας,» ὄντα «ἐν τοῖς ἐπουρανίοις.» ὁ μὲν οὖν τις ἀλληγορῶν 20τὸν οὐρανὸν20 καὶ φάσκων αὐτὸν εἶναι τὸν Χριστὸν, 20γῆν20 δὲ τὴν ἐκκλησίαν (τίς γὰρ οὕτως <ἄξι>ος «θρόνος» τοῦ πατρὸς ὡς ὁ Χριστός; ποῖον δὲ «ὑποπόδιον τῶν ποδῶν» τοῦ θεοῦ ὡς ἡ ἐκ κλησία;) εὐχερῶς λύσει τὰ ζητούμενα, λέγων εὔχεσθαι δεῖν ἕκαστον τῶν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας οὕτω χωρῆσαι «τὸ» πατρικὸν «θέλημα,» ὃν τρόπον Χριστὸς κεχώρηκεν, ὁ ἐλθὼν ποιῆσαι «0τὸ θέλημα20» αὐτοῦ τοῦ πατρὸς καὶ πᾶν αὐτὸ τελειώσας· δυνατὸν γὰρ κολληθέντα αὐτῷ «ἓν» γενέσθαι «πνεῦμα» σὺν αὐτῷ, διὰ τοῦτο χωροῦντα «0τὸ θέλημα20,» ἵν' «0ὡς20» τετέλεσται «0ἐν οὐρανῷ20,» οὕτω τελεσθῇ «0καὶ ἐπὶ γῆς20»· ὁ κολλώ μενος» γὰρ «τῷ κυρίῳ» κατὰ τὸν Παῦλον «ἓν πνεῦμά ἐστι.» καὶ οἶμαι ὅτι οὐκ εὐκαταφρόνητος ἔσται αὕτη ἡ ἑρμηνεία τῷ ἐπιμε λέστερον κατανοοῦντι αὐτήν. 26.4 ἀντιλέγων δέ τις αὐτῇ παραθήσεται τὸ ἐπὶ τέλει τούτου τοῦ εὐαγγελίου μετὰ τὴν ἀνάστασιν ὑπὸ τοῦ κυρίου εἰρημένον πρὸς τοὺς ἕνδεκα μαθητάς· «ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία 20ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς20.» ἔχων γὰρ ἐξουσίαν τῶν «0ἐν οὐρανῷ20» φησι προσειλη φέναι τὴν «0ἐπὶ γῆς20,» τῶν μὲν «0ἐν οὐρανῷ20» καὶ πρότερον ὑπὸ τοῦ λόγου πεφωτισμένων, ἐπὶ δὲ «τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος» καὶ τῶν «0ἐπὶ γῆς20» διὰ τὴν δεδομένην ἐξουσίαν τῷ υἱῷ τοῦ θεοῦ μιμου μένων τὰ, ὧν ἐξουσίαν ὁ σωτὴρ ἔλαβεν, «0ἐν οὐρανῷ20» κατορθου μένων. οἱονεὶ οὖν διὰ τῶν εὐχῶν συνεργοὺς πρὸς τὸν πατέρα βούλεται λαβεῖν τοὺς μαθητευομένους αὐτῷ, ἵν' ὁμοίως τοῖς «0ἐν οὐρανῷ20» ὑποτεταγμένοις ἀληθείᾳ καὶ λόγῳ τὰ «0ἐπὶ γῆς20» διορθω θέντα <διὰ> τὴν ἐξουσίαν, ἣν ἔλαβεν «0ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς20,» εἰς τέλος ἀγάγῃ τῶν ἐξουσιαζομένων μακάριον. ὁ δὲ θέλων 20οὐρανὸν20 εἶναι τὸν σωτῆρα τὴν δὲ 20γῆν20 ἐκκλησίαν, τὸν πρωτότοκον «πάσης κτίσεως,» ᾧ ὁ πατὴρ ὡς θρόνῳ ἐπαναπαύεται, φάσκων εἶ ναι τὸν 20οὐρανὸν20, εὕροι ἂν «τὸν» «ἄνθρωπον,» ὃν ἐνεδύσατο οἰκειω θέντα ἐκείνῃ τῇ δυνάμει διὰ τὸ τεταπεινωκέναι «ἑαυτὸν» καὶ γενό μενον ὑπήκοον «μέχρι θανάτου,» λέγειν μετὰ τὴν ἀνάστασιν τό· «ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία 20ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς20»· λαβόντος τοῦ κατὰ τὸν σωτῆρα ἀνθρώπου τὴν ἐξουσίαν τῶν «0ἐν οὐρανῷ20» οἷον τῶν ἐνυπαρχόντων τῷ μονογενεῖ, ἵνα αὐτῷ κοινωνῇ, ἀνακιρνά μενος ἐκείνου τῇ