Hic ponit adventum hostium: et primo quantum ad exitum de terra sua; secundo quantum ad viae progressum, ibi, in tempore illo; tertio quantum ad viae terminum, ibi, ecce quasi nubes ascendet. Circa primum duo. Primo describit hostium venientium conditionem quantum ad fortitudinem: leo, scilicet Nabuchodonosor, de cubili, de Babylone. Prov. 30: leo fortissimus bestiarum, ad nullius pavebit occursum. Infra 50: ecce quasi leo ascendet de superbia jordanis ad pulchritudinem robustam. Quantum ad crudelitatem, praedo gentium. Nahum 2: leo sufficienter capit catulis suis, et necavit leaenis suis.
Quantum ad intentionem: ut ponat terram tuam in solitudinem. Isa. 10: ad conterendum erit cor ejus, et ad internecionem gentium non paucarum.
Et quantum ad intentionis executionem, civitates tuae. Isa. 1: terra vestra deserta, civitates vestrae destructae sunt. Secundo ponit Judaeorum stuporem et primo communiter omnium: super hoc accingite vos ciliciis. Infra 6: accingere cilicio, et conspergere cinere. Secundo specialiter principum. Et erit in die illa, dicit dominus, peribit cor regis, et cor principum, ut scilicet non possint conveniens consilium resistendi invenire. Isa. 19: cor Aegypti tabescet in medio ejus. Tertio specialiter stuporem suum: et dixi, heu. Dicens, pax erit vobis. Supra 3: in tempore illo vocabunt jerusalem solium domini, et congregabuntur ad eam omnes gentes in nomine domini jerusalem. Non attendens hoc proximum tempus dici, illud in longe post futurum.
Infra 8: expectavimus pacem, et non erat bonum; tempus medelae, et ecce formido.