76 MEDIOLANEN.

mendacem ac furem esse; dum vicissim optima sunt quae de eiusdem parochi ingenio et honestate a pluribus aliis enarrantur.

Hisce addit quod ex inductis testibus plures a testimonio ferendo debuissent repelli, ceu sacerdotes Conti, Prandoni, Rolfìni et parochus Comezzoli, quia aemulatores et adversarii sacerdotis Longhi existunt ; et ideo ex I. 3 ff. et 17 C. De test, et cap. 1 De excep. debent excludi.

At dato etiam, patronus prosequitur, quod obiectum odium reapse extiterit; illud tamen esse partiale quatuor testes affirmant.

Insuper iniustum fuisse contendit, cum parochus Longhi nullam causam, nullumque populo praebuisset motivum, ut eum odisset. Idque manifeste probari, nedum ex depositione plurium testium, qui referunt parochum Longhi o nibus boni parochi muneribus satisfecisse, sed etiam ex to ipsius Curiae, quae in sacerdote Longhi nihil unquam x. monen- dum vel animadvertendum quidem repererit. « Porro cum » parochianorum odium est iniustum, non est quidem pa- » roecia privandus parochus, licet opus sit ut removeatur, » permutata scilicet una cum altera reditus aequivalentis. » Ita S. C. C. in Spoletana Parochialis 19 Ianuarii 1777; quod et punctim decrevit in Limburgen. Permutationis paraeciae 22 Iulii et 19 Decembris 1857 et in Herbipolen. Parochialis 22 Decembris 1860. At e contra Mediolanensis Curia sacerdotem Longhi, nedum sua paroecia spoliavit, sed inhabilem insuper ad aliam quamcumque assequendam eum declaravit; unde nova ulterior ratio ad eam sententiam in- fìrmandam iuxta patronum habetur.

Tandem ad ultimum suae orationis caput deveniens idem patronus clientem suum ab impactis accusationibus relevare satagit. Atque imprimis eum turbolentae et litigiosae indolis non esse, ex depositione quinque testium colligi posse con- tendit.

Quod autem avaritiae labe non sit iniectus, comprobant testimonia plura illorum qui asseverant sacerdotem Longhi