M O L I N Ë N . 93

nio, nihil de sacramento, nihil de prole calet, neque calitu- rum perhibetur, et contumaciter id sustinet.

Ex quibus etiam ratio dubitandi appareret: an matrimo- nium Caroli sustineri possit? Videtur enim conditionem ab eo fuisse appositam in contrahendo contra substantiam huius contractus, qua nimirum obiectum eius destruentur, et hoc ad statuta per textum c. Si conditiones fin. de condiction. ubi quae referuntur, dicta censeri debent in exemplum pro omnibus aliis condictionibus, quae substantiam matrimonia- lis contractus adversarentur, ut ibi bene notat Abbas et Ancharanus n. 2, Alexand. De Nevo n. 5. et Io. Andreas, Enricus Boich, n. 5. Sed depositio iurata Angelae in qua fulcrum omne huius dubii vertitur, etsi magnum robur et vim consequatur ex probata integritate eiusdem, tamen puto non sustineri, nec sustinere studerem cum non con- stet, Carolum voluntatem hanc antecedenter ad matrimonium habuisse, ut in terminis declaravit S. C. C. dum eius a Secretis Summ. Pontifex Benedictus XIV adhuc in minori- bus esset, in Ulixiponen. occidentali, de qua acriter dispu- tatum fuit die 16 Martii 1720, 31 Iulii 1723, et tandem die 18 Iulii 1724. Quaest. Canonicae 148, 386.

Itaque ut rem breviter ac ordinata methodo perstringat, duobus capitibus disquisitionem omnem dimetiri contendit, uno scilicet quoad inconsummationem matrimonii, altero quoad honestas gravesque causas ad apostolicam dispensa- tionem implorandam concurrentes. Et quoad primum caput, ait, tria ex iure notissima, ad probationem pro inconsum- matione faciendam in themate requiri: iuratum nempe testi- monium a) actricis, b) septimae manus, et c) aspectus cor- poris puellae.

De iurato testimonio puellae quanti sit faciendum, in hu- iusmodi causis, late desumitur ex praxi iam retenta apud S. Poenitentiariam relata per Corradum Prax. dispens, a- postolici L 8, c. 7. n. 36, quae ab an. usque 1681 in fo- ro conscientiae, iuramento illo dumtaxat attento, dispen- sare suevit super matrimoniis ut in themate; sed deinceps