132. De s. Benedicto Nursino.

1. Ave, pater alme,
Lator legis sacrae
Monachorum vitae
Occidentis plagae.

2. A Deo electus

In hoc sacrum opus
Prius perfecisti,
Quae post docuisti.

3. Vitam ergo sanctam
Agens super terram
Prophetiae donis
dares atque signis.

4. Vas veneno tinctum,
Super mensam situm,
Signum crucis agens
Confregisti statim.

5. Increpasti fratres
Vultu mente lenis,
Quibus noxam laxans
Ad desertum redis.

6. Post haec coenobia
Struis duodena
Cuique assignans
Duodenos fratres ;

7. Quorum fuit unus
In orando vagus,
Quem daemon per vestem
Extrudebat foras.

8. Hunc dum virga caedis,
Statim sanum reddis,
A quo daemon fugit
Sicut virga caesus.

9. Paganos convertens
Appollinis aram
Evertis et templum
Mox Martino struis.

10. Inimicus dolens

Exclamabat fremens,
Dicens: "Maledicte,
Quid persequeris me?

11. Construebant murum
Laete tui fratres,
Quem daemon evertit
Et mox unum stinxit;

12. Tu vero defunctum
Iubes ad te ferri,
Pro quo fundens preces
Facis vitae reddi.

13. Ad praeceptum tuum
Super aquas Maurus
Currens monachellum
Exinde reduxit.

14. Ad falcastri ferrum
Excussum in aquam
Hasta ibi missa
Reducis ad eam.

15. Incumbente fame
Contristatos fratres
Adhortans promittis
Meliora satis ;

16. En, die sequenti
Modii ducenti
Farinae frumenti
Cernuntur ad portam.

17. Ialla, Gothus dirus,
Trahens ad te vinctum
Rusticanum virum
Inclamare coepit:

18. Surge, surge et da
Huius mihi bona
Tibi commendata
Prorsus absque mora.

19. Vocem eius audis,
Caput sursum tendis ;
O res mira nimis !
Viri vincla solvis.

20. Totila, rex ferus,
Te probare nisus,
Si propheta esses,
Spatarium misit,

21. Quem videns exclamas:
Pone, fili, pone
Ornamenta regis,
Non sunt quippe tua.

22. Post haec ad te venit
Rex ipse Totila,
Cui praedixisti
Eventura sibi.

23. Puer vita functus
Ad te pie latus
Mox oratu tuo
Auras vitae carpit.

24. In cella considens
Cernis ut columbam
Sororis animam
Penetrare caelum;

25. Grates Deo reddis,
Fratres cito mittis
Corpus eius tuo
Condis in sepulcro.

26. Visa Dei luce
In obscura nocte
Totum mundum cernis
Ut sub prole solis

27. Et supernos cives
Caelis inferentes
Germani animam
In sphaera ignea.

28. Languore correptus
Aperire tibi
Sepulcrum mox iubes
Mortis diem sciens.

29. Morbo gravescente
Sexto demum die
Templum deportatus
Sumis Christi corpus.

30. Hinc palmis erectis
Verba Dei dicis
Sicque coram tuis
Carnis iura solvis.

31. Signis ergo claras,
Actis bonis plenus,
Compos tui voti
Felix caelum scandis.

32. In occursum tui
Advenere sancti
Concinentes laudes,
Personantes hymnos.

33. At tui alumni
Duo cernunt viam
Palliis ornatam,
Lampadibus claram,

34. Protensam e tua
Caelum usque cella,
Per quam ovans ipsum
Conscendisti caelum.

35. In quod introgressus
Aurea corona
Pretiosis gemmis
Ornaris intexta.

36. Eia modo, pater,
Tuum iuva coetum,
Ut certando cunctos
Vincat inimicos,

37. Utque observata
Sancta tua norma
Demum Dei regum
Perfruamur tecum.

38. Hoc det nobis Deus
Pater et filius
Atque paracletus,
Quibus honor unus.