158 PARISIEN.

erant, ego impulsus haud eram ad implendum onus meum et ab eo abstinui. Et mulier ex parte sua nihil petebat. Hinc ego confirmo, me non consummasse matrimonium , et culpa mihi tribui debet, quia numquam matrimonii consummationem petivi aut provocavi. Eodem animi sensu loquitur mulier: nunquam locum habuit ullus conatus... Igitur ipse noluit. Post decem et octo dies a matrimonio ille mihi dixit , sese coactum fuisse ad hoc matrimonium a suis parentibus. Ipse etiam dixit quod, non consummando matrimonium, consulit conscientiae suae.

Quibus verbis sponsi, nedum inconsummationem aperte tuentur, sed et causas reddunt, quibus factum est , ut per totum illud mutui consortii tempus numquam convenerint. Hinc enim obstabat mulieris modestia, et ab initio etiam quaedam rerum maritalium ignorantia : nam Dyonisia, ipsa fatente, eiusque parentibus confirmantibus, super his instru- cta ante nuptias minime fuerat; illinc vero habebatur firmum viri propositum nuptiis non utendi ; quod propositum ex ipso matrimonii initio ob defectum propensionis in uxorem conceptum, ex rigidis conscientiae principiis roboratum , et in dies magis auctum ob magis exploratam utriusque ingenii diversitatem, apprime explicat factum, quod in aliis rerum adiunctis et in lubrica aetate utique haud solet faciliter evenire.

De cetero confessio non consummationis matrimonii ne- dum in iudicio, sed vel antea, tempore non suspecto, facta perhibetur. Tertio enim post nuptias mense nondum elapso, mater ex filiae ore audivit, nihil adhuc actum esse, et vir- ginitatem suam puellam adhuc integre custodire. Sponsae amica Elisabeth Ploque idem testatur.

Huius soror similes intimas revelationes a Dyonisia ha- buisse dicit. Aloysia Dupuy, viri materiem, nepotem suum ab uxore iam digressum, et quidem ea die qua sacra de al- tari libaverat, audivit dicentem, se numquam rei uxoriae operam dedisse. Ac demum Karolus Yatin, eiusdem viri pa- tronus, similiter rem eandem deponit.