165. De ss. Cosma et Damiano.

1. Aegris Cosniam refugium
Damianumque pariter
Iam collaudet alacriter
Aegrum mundi collegium.

2. Quos Theodota peperit

Laude dignos, non modica
Arte refulgent medica,
Omnis qua languor interit.

3. Verbi memores Domini

Hanc gratis datam gratiam
Gratis dederunt. etiam
Opem negantes nemini.

4. Cuncti certatim proruunt
Languentes morbi rabie,
Hi duo, spes Arabiae,
Salutis noxas eruunt:

5. Recta claudi vestigia

Ex horum cura referunt,
Obscura caeci deserunt
Aeternae noctis taedia.

6. Rupto muti silentio

Linguarum vim comperiunt,
Surdique voces hauriunt
Proiecto morbi vitio.

7. Salubres urbis medici

Vitae reddunt Palladiam,
Reddentes ad inediam
Quam desperabant physici.

8. Iacentem somno rusticum
Serpens introit tortilis,
Sed vix resurgens flebilis
Cosmam reperit medicum.

9. Taetro sanatur vulnere,

Cui cancro femur roditur,
Deperditum cum redditur
Sepulti Mauri femore.

10. Tantis pro beneficiis

Passi crucis angustias
Ferro se praebent hostias
Iactis ad caelum gratiis.

11. O digni Deo famuli,

Sanate mentis vulnera
Per Christum, qui trans aethera
Regnat in aevum saeculi.